Na lang wachten
Exclusives zijn tegenwoordig goud waard. Niet alleen voor Sony en Microsoft maar ook voor de gamers zelf. Iedereen ziet een exclusive als een speciale titel voor een bepaald platform. Het geeft tevens de kans om de tegenpartij weer naar beneden te bashen, maar als een game tegenvalt, zijn de rollen weer omgedraaid. Ubisoft besloot een PS3 exclusive uit te brengen in de vorm van Haze. Na de eerste screenshots leek iedereen overtuigd, maar de laatste maanden is de game door de demo nogal omlaag gehaald door zowel de pers als door de gamers. In ieder geval is de gehele game inmiddels door ons bespeeld. Eens kijken of die kritiek uiteindelijk terecht was…
Je speelt in de singleplayer, al dan niet co-operative campaign, als Shane Carpenter. De man is aangesloten bij de Mantel Global Industries. Zij bezitten een speciaal wapen om zo de rebellen in de jungle te kunnen verslaan. De feature die in de game in het begin nog in jouw voordeel zal zijn wordt ineens in een twist omgezet in een negatieve toepassing van de Mantel industrie. Er blijkt namelijk het nodige geheim gehouden. Zo zijn er al heel wat mensen gestorven door het gebruik van dit alles, en blijkt ook vanaf het begin al dat je teammaten totaal geen genade kennen en zelfs op brute wijze andere mensen ontleden indien ze de kans krijgen. Als op een gegeven moment de hand van een rebel eraf gesneden dreigt te worden grijp je in en probeer je alles wat meer in de hand te houden. Je team verzet je echter tegen je en je zult je zelfs gaan bekeren tegen de Mantel corporatie. Met simpele technologie, voertuigen en wapens moet je de sterke tegenstanders te lijf gaan in één van de 4 (waarvan 1 gelocked) moeilijkheidsgraden. Echter zul je hulp krijgen op diverse manieren.
Gebruik nectar, knal erop los en volg de vuurvliegjes
In het begin zul je ongetwijfeld wel geloven in de goedheid van de Mantel technologie. Echter merk je al snel dat de Nectar Distribution vrij irritant kunnen zijn en dat de bloedstroom soms in kritische toestand kan raken, waardoor je zelfs de grip op je lichaam kwijt kunt raken. Op dat soort momenten merk je al direct dat je bescherming een stuk minder is aangezien je op dergelijke momenten geen gebruik kan maken van Nectar, maar dat er ook iets schuilt achter de ability. Persoonlijk vergelijk ik het helaas wel ’n beetje met de tijdfeature in Timeshift: Je hebt het lang niet altijd nodig, maar af en toe zul je zien dat de feature wel van pas komt en iets aparts met zich meebrengt. Helaas moet ik concluderen dat de Nectar optie niet echt evolutionair is, of direct vernieuwende opties met zich meebrengt. Ook zul je hier lang niet de gehele game de beschikking over hebben.
Tijdens de game word je begeleid door het verhaal heen met diverse filmpjes die je alles wat meer duidelijk maken. Met uitzondering op enkele momenten, bijvoorbeeld de onthulling van de slachtoffers door de Nectar waarbij je een container met allemaal lijken zult zien, zijn de filmpjes meestal te langdradig, en niet echt boeiend om te kijken, zeg maar gerust slap. De besturing is verder logisch zoals elke game, al hebben we een aparte SixAxis-tiltmogelijkheid. Zo kun je als je in de brand wordt gezet door een man met flamethrower met de controller zwaaien om zo het brandje te kunnen blussen. De geluiden die daarbij vrij komen zijn helaas wat slapjes en onrealistisch, en de exacte bedoelingen ervan zijn wat onduidelijk, maar het is weer is wat anders dan altijd maar die balanceermogelijkheden in games in combinatie met de tilt-optie.
De gameplay van Haze is zeer behoorlijk, maar komt misschien wat eentonig over. Je zult veelal rond moeten lopen en combat actie tegen het lijf lopen. Puzzelen en dergelijke zoektochten komen niet om de hoek kijken aangezien vrijwel alles scripted is en omdat je bijna nooit echt vrij rond kunt lopen om zo andere wegen te bezoeken. Het komt veelal dan ook aan op het verzetten van ’n altijd hetzelfde er uitziende hendel waardoor je weer een stage verder kunt. Het gebruik van de voertuigen brengt gelukkig enige variatie met zich mee en ook de omgevingen zijn op zich vrij gevarieerd. Veel komt misschien wel op hetzelfde neer, maar de mensen die houden van simpelweg veel combatmomenten krijgen wat ze willen. De moderne wapens maken het hierbij lekker modern, waardoor je ook het gevoel krijgt dat je een vooruitstrevende shooter in huis hebt. Je loopt weliswaar constant met andere mensen mee, maar in de offline mode zul je ongetwijfeld merken dat deze veelal onnodig blijken te zijn. Ze lopen bijna nooit in de weg, maar helpen ook zelden bij schietgevechten. Daarnaast verlies je ze ook regelmatig uit het oog, waarna ze een moment later alweer achterop je bolide zitten. De game heeft daarnaast meer dan voldoende checkpoints, waardoor je niet gefrustreerd een groot stuk level weer opnieuw zult moeten doen. Tevens is de besturing relatief makkelijk begrijpbaar voor ook de beginnende PS3-gamers. Dat geldt zowel voor het loopwerk, als voor het rijden in voertuigen.
Co-op meest aantrekkelijke van de game
Ik had het al stilletjes aangekondigd maar je kunt de campagne van het spel dus ook online spelen met maximaal 4 mensen. Nagegeven mag worden dat alles zowel via de LAN als via het internet echt zeer soepel loopt zonder ook maar enige lag, afgezien van splitscreen mogelijkheden, waar de meeste niet echt voor zullen omkijken. Je zult weliswaar dezelfde missies moeten doorstaan als in de offline singleplayer, maar het is gewoon leuk om alles met daadwerkelijk echte mensen te spelen. Ben je echter al bezig met een offline game, en wil je deze online hervatten met anderen, dan is dat geen probleem. Het werkt allemaal perfect. Ook kun je online en via de LAN de Team Assault, Team Deathmatch en Deathmatch modi spelen met maximaal 16 spelers per server. Ook dit werkt perfect, al zijn het wat standaard modi die we wel kennen onderhand van zoveel andere games. Daarnaast zijn de enkele speciale features die de singleplayer een klein beetje specialer maken ook niet beschikbaar in de MP, waardoor het niet meer wordt dan een standaard recept.
Haze had grafisch één van de meest hoogstaande games ooit moeten worden, maar dat is het helaas niet geworden. De game ziet er weliswaar goed en scherp uit, maar de omgevingen laten soms nogal te wensen over. Zo zijn veel bergen soms wel erg simpel uitgewerkt en zijn ook diverse objecten in de omgevingen te onscherp uitgebeeld. Er is dan ook niet gedacht aan de afwerking van de details. Ook de eerdere interface die we zagen in de eerste screens is vervangen door een wat mindere, standaard HUD. Ook is de flamethrower output wel erg statisch gehouden. Daar tegenover staan wel de schitterende explosies, scherpe wapens en de soms juist wel weer prachtige omgevingen, waaraan geregeld veel diepte wordt gegeven en wat dan ook resulteert tot tevredenheid. Echter is het nogal wisselvallig wat dat betreft en ontbreekt het aan de uiteindelijke afwerking. De leuke gele effecten waarmee je geregeld te maken krijgt en de characters zien er daarnaast wel goed en sfeervol uit, al lijkt het ’n beetje ’n standaard concept te worden. Kijk bijvoorbeeld naar Crysis, TimeShift etc.
De absolute afwerking ontbreekt
Ook qua physics valt het een en ander te zeggen. Het is absoluut geen onafgewerkt aspect in de game maar dat dode lichamen nog steeds in games kunnen verdwijnen lijkt me vrij ouderwets onacceptabel. Daarentegen staan wel weer enkele andere details tegenover de nadelen. Zo reageren buizen als je erop schiet door rook uit te laten, heb je geen irritante bugs waarbij je half door schuine hellingen heen kunt rijden, en zul je nog enkele andere leuke details tegen het lijf lopen in het spel. Echter had er wel wat meer in mogen storten wat mij betreft, en dan niet scripted, en mocht de omgeving wel wat meer reageren op bepaalde reacties en uitlatingen van de guns. Ook qua geluid is het allemaal net niet exact wat je wil verwachten. Wat meer diepgang, maar vooral sfeer was wel op zijn plaats geweest en ook de effecten van wapens mochten wel wat verbeterd worden, al kun je het simpelweg niet onbehoorlijk noemen. De dialogen zijn dan wel weer zeer naar behoren en helder te noemen. Het mist wat beide eigenschappen betreft echter allemaal iets te weinig sfeer, zoals je dat in COD4 bijvoorbeeld duidelijk wel hebt.
Haze is echt zo’n game die niemand zal vervelen, maar wat geen enkel aspect betreft echt uit weet te blinken. Zowel grafisch, als wat betreft de geluidseffecten, als de A.I., de gameplay features en de multiplayer is het spel zeker niet slecht, maar ook zeker niet hoogstaand. De game weet zeer behoorlijk te scoren door de goede co-operative mogelijkheid in de campaign mode, maar zal ook als singleplayer door de echte shooterfans gewaardeerd worden. Wil je echter een kwalitatief hoogstaande game die ook echt innovatief is en in de multiplayer iets nieuws of verslavends heeft te bieden, dan ben je ongetwijfeld niet onder de indruk van Haze. Zoek je echter een bovengemiddelde shooter die het niet meer, maar ook niet minder dan goed doet op elke front, dan zal Haze je ongetwijfeld enkele weekjes bevallen. De overwegingfactoren laat ik dan ook door de gamers zelf uitbalanceren.
