Why we Fight
Dertig jaar lang vecht de mensheid al tegen de volkeren van The Covenant. Dertig jaar lang zijn er miljoenen levens verloren gegaan. Nu Master Chief afwezig is, moet een nieuwe held zijn taak overnemen. In Halo 3: ODST wordt in eens veel duidelijk waarom je vecht. Het kan je niet schelen hoeveel Covenant je doodt, als die ellendige rotoorlog maar snel voorbij gaat. In ODST speel jij de rol van meerdere ODST (Orbital Drop Shock Troopers) leden. Wanneer de game begint word je gedropt in de rol van The Rookie, een nieuweling in het team. Als Rookie speel jij de voornaamste rol en is het je taak de verspreide leden van je team zien te vinden. Deze kunnen overal zijn als gevolg van het Covenant vaartuig dat met lichtsnelheid boven New Mombassa verdween. Dit is dan ook de enige link die je met Halo 2 kan maken; want het verhaal speelt zich ten tijde van dat spel spel af. Wanneer je voor het eerst begint te zoeken, beland je al snel in een kort gevecht. Op dat moment begint de game pas echt.
Verhaal kort, wel helemaal top
Het verhaal van ODST is misschien kort, maar het zit wel uitstekend in elkaar. Doordat je met verschillende ODST leden speelt, leer je aan alle kanten het verhaal kennen. Je raakt meer betrokken bij hun afzonderlijke situatie en hun pogingen hun collega’s te vinden. Omdat je als speler ook steeds op zoek moet naar aanwijzingen, heb je ook veel meer tijd om iedereen te leren kennen. Zo nu en dan vind je een stuk dat te maken heeft met een collega van je team. Een andere keer vind je een telefoon die data bevat over wat er in de stad is gebeurd. Doordat Bungie dit zo heeft ontwikkeld, biedt het de speler de kans ook rustig de tijd te nemen voor het verhaal. Het verhaal zelf is 6 tot 8 uur lang, maar meer dan eens speelbaar. Als je bijvoorbeeld een audio bestand vind in een telefoon, dan hoor je voor het eerst de burgers. Bungie heeft hier een goede poging gedaan het oorlogverhaal van Halo beter neer te zetten. Als gamer kan ik dan ook niet klagen. De omgevingen doen echter ook hun best.
New Mombassa puinhoop; wel gedetailleerd
De stad New Mombassa, midden in Afrika, is een puinhoop als gevolg van oorlog en hyper drive. Als je om je heen kijkt zie je overal schade en verval. De straten liggen bezaaid met kapotte auto’s, brokstukken en veel pamfletten. Een minpunt is hier wel te bespeuren. Je loopt in een vrij lineaire lijn door de stad heen, maar de gevechten zelf vinden vooral plaats op open terrein. Hierdoor krijg jij de kans ergens achter te schuilen. Wegvluchten is er niet bij, want sommige Covenant leden komen je achterna. De A.I. is aanzienlijk beter geworden ten opzichte van Halo 3, maar nog niet optimaal. Wanneer je in de stad in gevecht raakt, willen sommige vijanden nog wel eens blijven staan. Dit geeft je als speler de kans extra munitie te zoeken, maar je zou moeten toeslaan. Het is geen groot minpunt; alleen even voor de aandacht. Als we het over munitie hebben, dan heb je dit keer geen dikke voorraad zoals de Master Chief had. Je moet echt zoeken naar soldaten die dingen achter laten of Covenant die je kunt verslaan. Hier heeft Bungie weer een prima zet richting een succes voor Reach gedaan. Grafisch is het spel dus dik in orde.
Ook de muziek van ODST mag er wezen. Je wordt op je wenken bedient met muziek die van Hans Zimmer zou kunnen zijn. Heerlijke lichte zwijmel muziek die goed in de oren klinkt. Ook het geluid van de wapens is flink verbeterd. De Assault Rifle klinkt weer als van ouds en andere ODST wapens hebben geen raar kinderachtig geluidje meer. Ik heb goede herinneringen aan het Library level uit Halo: lekker doorrennen met je Assault Rifle vol munitie. Iets van dat gevoel komt nu langzaam terug in deze game. Bungie doet hier uitstekende zaken.
Firefight helemaal te gek
De nieuwe Firefight mode mag er ook wezen. Deze variant van Horde uit Gears of War 2 bied je veel mogelijkheden. Wanneer je de singleplayer bijvoorbeeld uitspeelt op de hoogste stand, dan heb je al een serie modes voor Firefight vrijgespeeld. Firefight zelf is ronde na ronde Covenant tegenhouden met een beperkt aantal levens. Het leuke eraan is dat je ook deze mode op een eigen moeilijkheidsgraad kan zetten. Hierdoor kun je het jezelf zo makkelijk en moeilijk mogelijk maken. Ik ben echter wel van mening, door de vele opties, dat Bungie’s variant stukken beter is. Doordat de game een aparte disc heeft voor de Halo 3 multiplayer, had ODST zelf nog een sterke zet nodig. Firefight is dit meer dan geworden. Door de opties die je in de mode hebt, kun je nog een hele tijd vooruit. Je kunt namelijk ook op je eigen gemak een serie achievements scoren. Het is altijd vet een dag af te sluiten met veel punten. Probeer het eens zou ik zeggen.
Op de A.I. na heb ik niets negatiefs te melden over ODST. Naar mijn smaak is dit de beste toevoeging aan de Halo franchise tot nu toe. Het speelt heerlijk weg, de besturing voelt als nooit te voren en Firefight gaat een hele goede toekomst tegemoet. Heerlijk zoals Bungie de kritiek op Halo 3 heeft aangepakt. De game staat als een huis en zal zeker nog een hele lange tijd meegaan. Het verhaal is heerlijk, meermalen speelbaar en ook de graphics zijn om te smullen. Wat mij betreft is deze game zeker weten een Gold Award waard, ook als je kijkt naar de prijs van het spel. Om al deze redenen kan ik er nog één ding aan toevoegen: Niet praten, maar doen!
