Zoals velen waarschijnlijk onderhand wel weten ben ik (helaas) een grote fan van de Guitar Hero franchise. Deze franchise zorgde naar mijn mening voor dé grootste verandering omtrent muziekgames, maar heeft zeker ook een vernieuwing aangebracht op het gebied van besturing. Het concept is namelijk zo enorm simpel en daardoor ook weer zo leuk, dat het niet zo raar is dat deze game als een bom insloeg. Het aanslaan van bepaalde noten op het juiste moment met een look-a-like gitaar controller is leuk en bovendien enorm verslavend. Een game waar ik al snel naar een volgend deel verlangde of in ieder geval meer nummers en een paar mogelijke verbeteringen, waardoor deze game naar de perfectie zou reiken. De gebeden van velen anderen inclusief mezelf zijn verhoord en Neversoft komt met Guitar Hero III: Legends of Rock en die heb ik natuurlijk meteen getest en me weer tientallen uren als een rockgod kunnen voordoen.
Een nieuw en draadloze gitaar
Zoals we bij elke game die geleverd wordt met hardware, zullen we eerst de meegeleverde hardware bespreken. Ze hebben er voor dit deel nogmaals voor gekozen om een nieuw ontwerp te verzinnen voor de controller en het resultaat mag er zeker wezen. De controller is een kopie van de Les Pauls en de Kramer gitaren en zien er wederom erg strak uit. Het meest opmerkelijke moet toch wel het feit zijn dat de gitaren nu draadloos zijn. Een ding waar velen misschien letterlijk en figuurlijk over struikelden. Een ding wat ik zeker een grote stap vooruit vind, want nu kun je jezelf echt vrij bewegen terwijl je lekker aan muziek maken bent. Maar dit is nog niet alles. De gitaren zullen nu ook verwisselbare frontjes hebben, waarmee jij je eigen look kan geven aan je gitaar. Dit is natuurlijk erg leuk, maar de grootste vraag bij zulke dingen is meestal de prijs. En als je de frontjes met miljoenen in de winkels ziet liggen, is het helaas niet meer uniek. Een leuke toevoeging, maar echt alleen maar voor de liefhebber. Ook leuk om te weten is dat de hals van de gitaar af te koppelen is, waarmee het verplaatsen van je gitaar vele malen makkelijker gaat en het opbergen niet een enorme kast vraagt. De nieuwe gitaar heeft helaas wel een paar minpunten. Deze controller is wat puntiger afgerond op bepaalde punten, waardoor het tijdens het spelen pijnlijk aan kan gaan voelen. Ook gaan alle knoppen wat stroever, maar voelen daarentegen weer wel wat duurzamer aan. Ook had ik het gevoel dat de knoppen ietsjes verder uit elkaar zijn gezet, waardoor zeker het spelen op de hogere moeilijkheidsgraden een stuk moeilijker wordt. Maar voor de rest werkt de controller gegarandeerd foutloos en wegen naar mijn mening de nieuwe verbeteringen veel zwaarder dan de minpunten. En dat is natuurlijk een hartstikke mooi ding.
Ouderwetse gameplay
Ouderwetse gameplay? Ja, de gameplay is gewoon weer als vanouds geweldig! Het principe is namelijk gewoon hetzelfde gebleven: selecteer de juiste noten en sla die dan op het juiste moment aan en speel zo een compleet muzieknummer. En dit werkt gewoon als een trein. Er zijn dit keer voor ongeveer 80 nieuwe nummers gekozen en de lijst voelt dit keer iets meer up-to-date aan. Er zijn nu veel recente nummers te vinden en zelfs net uitgekomen muzieknummers. En dit is juist een goed ding, want soms waren de nummers zo oud, dat mijn opa ze kon meezingen. Dit hoeft niet meteen slecht te zijn, maar bij een nieuwe game horen recente muzieknummers, zeker als je rekening houdt met de doelgroep. Ook zitten er dit keer bekendere artiesten en muzieknummers tussen, zoals de Kaiser Chiefs, the Killers en Lacuna Coil, maar ook Black Sabbath en the Rolling Stones. Een lijst om trots op te zijn, die ik natuurlijk met veel liefde heb staan spelen. Maar zoals ik al zei is het concept zo goed als hetzelfde gebleven, maar er zijn gelukkig ook een paar nieuwe toevoegingen. Zo is het nu ook mogelijk om een career co-op te spelen, online tegen mensen te spelen en ook te ‘vechten’ tegen elkaar. Maar de grootste vernieuwing zijn de bossbattles. Tijdens de carreer zal je om de zoveel nummers tegen een legende moeten strijden en deze legende moeten vernederen door hem te laten falen op het nummer. Dit ‘vechten’ werkt eigenlijk heel simpel: in plaats van de star power krijg je nu aanvallen. Je kunt deze dan activeren en ze op je tegenstander afschieten. Je moet dan denken aan een moeilijkheidsgraad omhoog, alleen maar dubbele noten of een kapotte snaar. En dit werkt zoals al het andere in deze game gewoon erg goed. Het is leuk, het werkt en wederom enorm verslavend.
Donkerder en mooier
Grafisch gezien hebben ze er nog een schepje bovenop gedaan. Er zitten nu meerdere details in de personages, de achtergronden zien er beter uit en de aankleding van de game ziet er wat gelikter uit. Ook hebben ze gekozen voor een donkerder stijltje dan in het vorige deel. Je zult nu meer neon kleuren en donkere kleuren tegenkomen. Waardoor deze game een complete eigen feeling heeft. Daarnaast zul je in de carreer mode een soort tekenverhaal tegenkomen compleet in de stijl van de game, wat ik erg leuk bedacht vond. Het heeft weinig met de game te maken, maar het geeft net dat beetje extra, wat erg leuk is om te zien. Concluderend kan ik zeggen dat Guitar Hero III: Legends of Rock een geweldige game is die je zeker moet halen als je deel twee ook al geweldig vond. Ook als je deel twee niet gespeeld hebt, is het alsnog een must-have, een game die verslavend en bovenal erg leuk is. De vernieuwingen zijn ook allemaal goed uitgevoerd en werken bovendien allemaal als een trein. Ook zijn de nummers wat recenter en bekender, waarmee dit zeker een game is om je niet voor te schamen.
