De DS staat bekend als een console voor huisvrouwen, oma’s en kleine kinders. Dit imago is grotendeels te danken aan Nintendo zelf, die met hun Brain trainers en Nintendogs het grote publiek aan willen spreken. Ikzelf heb daar geen problemen mee, als je kunt kiezen tussen het loon van een putjes schepper en van een olie baron kies je toch het laatste? Gelukkig komen er nog wel wat mooie games op de DS voor de echte gamer, en laat daar nou net één van de grootste namen zijn bezoek brengen: GTA Chinatown Wars.
Optimale benutting van het touchscreen
In GTA: Chinatown Wars (GTA CTW) kruip je in de huid van Huang Lee, die niet geheel onverwacht Chinees blijkt te zijn. Jouw vader is net vermoord en het is jouw taak om het familie zwaard naar je oom in Liberty City te brengen. Eenmaal aangekomen breekt echter al snel de pleuris uit en eindig jijzelf met een schotwond in je smoel in een zinkende auto. De game begint dan ook meteen goed, en wanneer je vervolgens de voorruit met het touchscreen in moet “trappen” weet je eigenlijk al dat het wel snor zit met deze game.
Zoals je hierboven al hebt gelezen gebruikt GTA CTW het touch screen dus. De manier waarop men dat heeft toegepast doet je misschien een beetje aan minigames denken (wat het eigenlijk ook wel zijn) maar het werkt uitstekend. Terwijl het grote deel van het spel zich op het bovenste scherm afspeelt, zul je op het onderste scherm met grote regelmaat aan de slag moeten om bijvoorbeeld een wapen uit een container te vissen, of een auto te hotwiren. Of wat dacht je van molotov cocktails maken bij het tankstation, waarbij je de benzinestraal in de fles moet mikken? Maar wat het beste hieraan is, is eigenlijk wel dat Rockstar dit alles perfect in de game heeft weten te stoppen, zonder dat het maar een enkel moment irriteert. Zo ging het me niet vervelen toen ik weer eens een auto moest howiren, of ik weer eens een container opentrok om de vuilniszakken weg te sleuren.
Een mix tussen GTA 2, 3 en 4
Maar hoe is deze GTA dan eigenlijk het beste te omschrijven? Waarschijnlijk als een mix tussen GTA 2, 3 en 4. De game speelt namelijk net als GTA 2 met een top down view (weliswaar enigszins gekanteld) en de graphics lijken best wel op die van GTA 3. Als laatste is daar nog de wereld van GTA 4 (jawel, heel Liberty City, maar dan wel zonder Alderney) en je cocktail is compleet.
De combat en het rijden voelen dan ook het meeste aan als GTA 2. Zo gaat het vechten met een lock-on systeem (je kiest een vijand en drukt op de R-knop). Dit is in het begin een beetje wennen, aangezien het soms een beetje prielen is de juiste persoon meteen onder vuur te nemen, maar werkt na een tijdje erg soepel. Waar het touch screen ook weer eens bij komt kijken is het gooien van granaten en molotov’s. Je moet ze namelijk “wegslingeren” met je stylus. De eerste keren laat je zo’n ding nogal eens op je eigen poten flikkeren, maar na wat oefening gooi je ze uit je auto’s, terwijl je aan de andere kant nog een flink vuurgevecht uitvecht.
Net zoals het vechten voelt het rijden ook erg aan als GTA 2. De wat meer realistische rijstijl uit GTA 4 is dan ook nergens te bekennen. Wat wel aanwezig is, in tegenstelling tot GTA 2, zijn de motoren. Deze voelden alleen niet zo soepel aan als auto’s, omdat ze onder andere nogal eens de neiging hadden je bij de kleinste botsing over het stuur te gooien. Bij het rijden is er overigens ook nog de optie de auto zichzelf uit te laten lijnen met de straat wanneer je niet stuurt. Dit is nogal handig, omdat het sturen niet zo precies gaat als met een analoge stick.
Drugshandel
Wat betreft het verhaal hoef je niet zo’n groot gangster epos te verwachten als in GTA 4, maar het kan er wel mee door. Jouw oom, Wu “Kenny” Lee, aast op de plaats van de grote drugsbaron in Chinatown, en heeft hem dus het familiezwaard belooft dat Huan zou komen brengen. Nadat Huan zijn zwaard kwijt was geraakt zijn de kansen dat Kenny zijn plek op de troon in mag nemen flink gekelderd en mag jij hem weer naar de top werken. Naast Kenny zijn er natuurlijk ook nog een flinke meuk aan andere kerels van wie je werk kan krijgen, zoals bijvoorbeeld de zoon van de big boss zelf.
Dit verhaal wordt verteld via een soort van strip die je eigenlijk het meest gewend bent van games als Fire Emblem (vervang wel het Japanse artwork met het typische GTA artwork) en dat werkt uitstekend. Waar Rockstar verder nog prachtig werk heeft geleverd zijn de graphics. De wereld, alhoewel hij op het eerste gezicht plat lijkt, is volledig in 3D. De details die hierbij komen kijken zijn ook wederom van ongekend niveau. Je moet dan weliswaar niet denken aan een man bij een hotdog kraam die je de worstjes om ziet draaien, maar meer aan mensen die bij regen hun paraplus tevoorschijn halen. Ook het geluid is weer top, met natuurlijk ook weer de verschillende radio stations waar je naar kunt luisteren in je auto.
Politie beuken
De missies zelf zijn ook van hoog niveau. Een missie die mij het meest bij is gebleven is toch wel de missie waarin je een tank wagen moest stelen, terwijl er aan de achterkant een spoor van olie uit liep. Dat spoor stond vervolgens weer in de hens. Dit betekende dus dat ik naast de politie ook de vlammen voor moest blijven.
Over politie gesproken, die zijn ook weer flink onder de schop genomen. Terwijl je in GTA 4 uit de zoekradius van de politie moest zien te komen, moet je in CTW de politiewagens kapot beuken. Dit geeft ook een hele andere kijk op de achtervolgingen, gezien het feit dat je niet zozeer bij de politie uit de buurt probeert te komen, maar ze juist kapot wilt beuken. Je kunt overigens ook gewoon een eind van ze weg karren en in een steegje gaan staan wachten (net als in de GTA games voor GTA 4), maar het kapot beuken van politieauto’s is natuurlijk vele malen vetter.
Grand Theft Auto Chinatown Wars weet dus goed zijn mannetje te staan tussen de DS games. Verrek, die game is gewoon de beste DS game van het jaar. De combinatie van old-school GTA gameplay met touch screen elementen werkt uitstekend, en de missies blijven je ook echt bij. Ondanks een paar kleine minpuntjes is dit spel gewoon een topper die elke zichzelf respecterende DS gamer gespeeld moet hebben.
