Als een fan van science-fiction zal je ultieme droom waarschijnlijk zijn om al je favoriete series door elkaar voorgeschoteld te krijgen. Vanwege de verschillende eigenaren van de franchises is de kans dat het gebeurt behoorlijk klein. Er is ook een optie om niet letterlijk alle personages en namen over te nemen, maar om slechts de belangrijkste kenmerken samen te voegen. Bij het spelen van de zich in de ruimte afspelende strategiegame Gemini Wars kreeg ik het gevoel dat de makers dit idee in hun achterhoofd hadden bij de ontwikkeling. Er komen namelijk dingen voorbij die sterke gelijkenis tonen met Stargate, Star Trek en Babylon 5. De voor de hand liggende overeenkomst met deze drie series is natuurlijk dat het zich in de ruimte afspeelt, maar er zijn een aantal andere momenten die fans van de hiervoor genoemde series een groot plezier kunnen doen.
J. Michael Straczynski zou het bedacht kunnen hebben
In Gemini Wars neem je de rol van Captain Cole, een militair van de United Space Federation (USF) aan. Ze hebben een conflict met Alliance of Free Worlds en in het begin zul je deelnemen in deze strijd. Op een bepaald moment krijgt Cole een illegale order van zijn generaal om transportschepen vol met burgers aan te vallen. Dit weigert hij en hij besluit de onschuldige mensen te beschermen van zijn doorgedraaide commandant. Later blijkt dat deze burgers op de vlucht waren geslagen voor een onbekende vijand en dan slaan de Alliance en de USF de handen ineen om de bedreiging tegen te gaan. Dit sterk naar Babylon 5 neigende verhaal is misschien niet heel erg origineel, het zorgt toch voor een redelijk vermakelijke lijdraad in de campaign van het spel. De laatste tijd ontstond er een trend om alleen nog maar een skirmish en multiplayer modus aan te bieden bij dit soort strategiegames. Het was dan ook een aangename verassing om weer eens een echt verhaal te zien in dit genre. Het is namelijk een stuk toffer om enige motivatie achter je missies te hebben anders dan het willen bezitten van alle mogelijke planeten.
Wel geldt hier dat je dit argument ook kunt omdraaien, want Gemini Wars bevat juist weer geen andere spelmodi dan de campaign. Het zal voor veel mensen toch belangrijk zijn dat er ook een multiplayer in zit. Dat neemt niet weg dat de ervaring die je voorgeschoteld krijgt over het algemeen positief uitslaat. Er zijn zestien missies aanwezig en er is enige variatie tussen het soort opdrachten dat je krijgt. Zo zul je soms dingen moeten beschermen, zoals vluchtende transportschepen of een militaire basis. Ook komt het voor dat je bepaalde dingen moet gaan zoeken die verstopt zijn in planeetstelsels, terwijl je vloot geregeld wordt aangevallen. Het is zeker geen slechte campaign. Toch zijn er een aantal punten waarop het spel tekort schiet.
Het oog wil ook wat
Het eerste en meest opvallende minpunt is de ongelofelijk slechte kwaliteit van de cinematics en de voice-acting. Voordat je aan een missie begint krijg je eerst een briefing door bijvoorbeeld je generaal. Deze beelden zien er echt uit alsof ze behoren bij een spel uit het begin van deze eeuw en dat geldt ook voor bijvoorbeeld het intro filmpje waarin je een veldslag krijgt te zien. Bovendien kakt het framerate tijdens de cinematics drastisch in, waardoor de beelden regelmatig haperen. Dit is heel erg jammer, vooral gezien de toch redelijk nette graphics die de in-game engine weet te produceren. Het is niet fantastisch, maar de meeste schepen zien er best fraai uit. Vooral de omgevingen eromheen weten de ruimte goed tot leven te brengen. De planeten en sterren zien er best mooi uit, ook al zijn het in principe stilstaande plaatjes die ronddraaien en de achtergrond is heel erg netjes gevuld met felgekleurde nevels. Een grappige optie is de zogenaamde Battle Camera. Wanneer je een gevecht aangaat kun je op een knop drukken die de camera losmaakt en ervoor zorgt dat je de actie van heel dichtbij kunt gaan bekijken.
Hyperdrive, Stargates en toch nog heel lang wachten
Maar dit zijn toch niet de kwaliteiten waar Gemini Wars het van moet hebben. Het draait juist om de manier van spelen. Het vindt voornamelijk plaats in zonnestelsels. Op planeten kun je militaire basissen en research stations bouwen en bij asteroïdenvelden kun je gaan mijnen voor kristallen, de enige grondstof in het spel. De afstanden in de ruimte zijn echter enorm wat betekent dat schepen niet zo gemakkelijk van punt A naar B kunnen reizen. Het kan letterlijk uren duren voordat je een significante afstand hebt afgelegd. Om dit probleem op te lossen beschik je over de Hyperdrive. Hiermee kun je juist wel heel snel naar andere gebieden komen, maar wel met een beperkte reikwijdte. Deze kun je ook niet onbeperkt gebruiken, want na elke sprong moeten de motoren eerst opladen. Hierdoor moet je goed rekening ermee houden dat het gebied wat je achterlaat wel goed beschermd blijft met turrets of andere schepen, zodat de vijand niet stiekem daar je basis kan vernietigen terwijl je net bent vertrokken. Dit komt dan ook best vaak voor en het zorgt er op een vermakelijke manier voor dat je overal goed over na moet denken.
Later in het spel komt er bovendien nog een extra laag bij. Dan krijg je de technologie om Stargates te bouwen waarmee je zelfs naar andere sterren kunt reizen. Zo snel als je tussen verschillende gebieden kunt reizen, zo langzaam is de normale wijze van voortbewegen. Een aanvallende vloot komt meestal een redelijk grote afstand van je eigen schepen binnen. Soms staan er bijvoorbeeld transportschepen die je moet beschermen aan de kant van de vijand, terwijl je eigen vloot nog ver weg is. Dan kan het een aantal minuten duren voordat je eigen schepen kunnen beginnen met schieten. Het zorgt voor heel wat vervelende momenten en dat zal veel spelers vermoedelijk gaan afschrikken. Lang wachten is een trend die je vaker tegen gaat komen. Missies duren soms een lange anderhalf uur en een groot deel hiervan wordt gevuld met wachten tot grondstoffen zijn verzameld en schepen gebouwd. Het kwam zelfs voor dat ik het spel een keer door liet lopen tijdens het eten en na terugkomst er eigenlijk nog maar weinig was gebeurt. Dit maakt het heel erg frustrerend als het op het eind dan toch mis gaat en je bent vergeten op te slaan tijdens de missie.
De beste technologieën
Het is raar dat je bij een spel gewoon weg kunt lopen zonder al te veel gevolgen en dat er ondertussen weinig valt te doen. Toch begon ik na een tijd me er steeds beter mee te vermaken. Dit heeft met name te maken met het krachtiger worden van je technologie naarmate het verhaal vordert. Een erg tof punt is dat de grotere schepen subsystemen hebben die je los kunt selecteren om aan te vallen. Zo kun je bijvoorbeeld de motoren lamleggen of de wapens vernielen zodat ze geen gevaar meer vormen. Bovendien kun je later kolonies gaan stichten, maar ook die van andere facties binnenvallen door er grondtroepen heen te sturen. Een andere leuke toevoeging is het feit dat je schepen ook nog eens ervaring opdoen tijdens het vechten. Hoe meer XP punten ze verdienen, hoe krachtiger ze worden en daardoor is het vaak verstandiger om deze schepen in leven te houden en de niewere op de frontlinie te zetten. Het zijn allemaal hele toffe ideeën die van invloed zijn op de manier waarop je speelt en ze zouden kunnen zorgen voor een fantastisch spel.
Maar eerlijk is eerlijk, dat is helaas niet een titel die we aan Gemini Wars zouden kunnen plakken. Het trage tempo is net iets te ernstig, waardoor veel spelers al snel zullen afhaken. Wel werken de individuele elementen redelijk goed en zitten er echt hele toffe momenten tussen. Het ontbreken van andere spelmodi dan de campaign en bovendien de verhaalvertelling met tenenkrommend slechte beelden en stemmen laten me toch met een dubbel gevoel achter. De Hyperdrive en Stargates zorgen namelijk wel voor een erg sterke gameplay. Het mist gewoon net een beetje de afwerking die je bij een grotere ontwikkelaar wel zou zien. Misschien dat toekomstige updates verbetering zullen brengen. Voorlopig is Gemini Wars in ieder geval voornamelijk interessant voor de echte liefhebber van dit genre.
