Back to the roots
Wolfenstein 3D stond aan de wieg van het shooter-genre. Het was de eerste echte 3D shooter voor MS-DOS waarin je tussen muren gezet werd en je een weg kon banen door de doolhoven. Gastro Force probeert hetzelfde te doen, weliswaar niet te innoveren, maar om het nostalgische gevoel van ID Software’s game terug te brengen naar 2023.
Ruimtekolonies worden geconfronteerd met een enorme bedreiging voor hun voortbestaan: gigantische buitenaardse wezens uit een griezelige nevel vallen onze Melkweg binnen, en hun enige instinct is om hele ruimteschepen op te eten en te verteren. De speler neemt de rol aan van de laatste soldaat van de zeer gespecialiseerde “Gastro Force”, elitetroepen die zijn getraind om het enorme buitenaardse lef te infiltreren om ze van binnenuit te bestrijden. Als enige speler knal jij je een weg door de gangen, op weg naar het eindpunt. In totaal bevat de game 30 levels, in de wetenschap dat je zo’n 5 tot 10 minuten bezig bent per level. Genoeg content dus, maar is de generieke gameplay genoeg om je te blijven vermaken?
Voelt als DOOM met een iets stroevere gameplay
De gameplay is in ieder geval van een standaard niveau; Je kunt lopen, weliswaar ook omhoog en omlaag richten, en je kunt van wapens wisselen. Daarnaast heb je de beschikking over health en armor die je onderweg kunt oppikken, net als kogels voor de verschillende wapens. Kogels zijn zelfs op de lage moeilijkheidsgraad redelijk schaars, waardoor je dus zuinig moet zijn, anders moet je met je ijzeren pijp aan de gang. Om je een weg door de levels heen te banen zul je zo nu en dan ook geheime kamers ontdekken, waar je weer extra health of kogels kunt vinden. Daarnaast moet je keycards vinden om weer bepaalde deuren open te maken, of moet je knoppen gebruiken om lasers die deuren blokkeren uit te schakelen. Op zich speelt het spel best snel en lekker weg en is er veel uitdaging, vooral in de wat latere levels. Echter voelen de controls en gameplay soms een beetje ‘stroef’ aan. Het lijkt soms alsof er een soort van ‘drifting’ plaatsvindt. Daar waar je best wel precies moet schieten op je tegenstanders, zowel horizontaal als verticaal, zul je merken dat dit soms best nog wel een uitdaging zal zijn. Als je dood gaat, kun je een level volledig opnieuw spelen, wat tevens frustrerend kan zijn wanneer je tot aan het eind bent gekomen en daar net geraakt wordt. Daarnaast zijn er eindbazen die zo nu en dan voorbij komen welke een aardige horde kunnen vormen. Uitdaging genoeg dus en qua content meer dan voldoende, maar die herspeelbaarheid wordt vooral verlengd doordat je zo nu en dan zult sterven.
De eindbazen komen na elke stage. Er zijn 3 stages verdeeld over 10 levels. In de verschillende stages zie je nieuwe vijanden ten tonelen komen, al zijn het simpelweg andere sprites die over de oude vijanden heen zijn gegooid. Het gedrag is vrijwel hetzelfde (ze kunnen wellicht ook vliegen). Na het voltooien van de eerste 10 levels en de eindbaas is de platinum trophy al binnen. Daar komen ook nog eens wat simpele gouden trophies bij wanneer je verschillende wapens scoort of verschillende vijanden voor het eerst doodt. Al met al is het allemaal niet bijster bijzonder in elkaar gezet, maar het speelt gewoon prima weg. Grafisch oogt het spel als een DOS-game met overdreven grote pixels, groter dan in veel vergelijkbare pixelated-games. Men heeft het hier wat overdreven. De spirites van de vijanden zijn dan ook grof net als de omgevingen en de wapens. Toch wordt het niet overdreven waardoor het irritant wordt.
Gastro Force is een vrij simplistische shooter. Het spel biedt een mix aan combinaties van diverse shooters, waaronder Wolfenstein 3D en DOOM. Het claustrofobische komt van Wolfenstein en de monsters en graphics lijken wat meer richting DOOM te gaan. De gameplay is op zich grotendeels hetzelfde, zij het dat je hier best wel grote levels hebt en een map kunt openen waarmee je direct kunt zien welke richting je op zult moeten gaan. De secret rooms, de keycards, het zijn allemaal welbekende componenten. Dat het spel onder de 10 Euro kost, mogen duidelijk zijn en dat is ook zeker niet te veel voor wat je krijgt. Echter doet het spel verder ook weinig bijzonders, waardoor je zeker niet omver geblazen zult worden qua creativiteit. Daarnaast mist het spel de verfijning qua controls en gameplay, waardoor het spel niet meer dan voldoende scoort.
