Broekzak versie, maar dan op je TV
Final Fantasy XV is ondertussen al bijna twee jaartjes oud. Ontwikkelaar Square-Enix is die game echter nog lang niet vergeten. Er is vrij recent nog een versie uitgekomen met alle DLC en er komt nog meer DLC aan. Eerder dit jaar bestond er plots de mobiele editie genaamd ‘Pocket Edition.’ Deze staat nu ook ineens in de stores van alle consoles. De mobiele broekzak versie, maar dan nu dus op je TV. Persoonlijk heb ik de mobiele versie nooit de kans gegeven. Stiekem heb ik me echter wel prima vermaakt met dezeHD-versie van de ‘Pocket Edition.’
De mobiele versie is in feite een zwaar ingekorte versie van het “normale” spel. Alle extra’s zijn er nagenoeg uitgehaald en het verhaal is opgeknipt in 10 chapters die ieder ongeveer een uur duren. Iedere chapter bestaat uitéén of een paar belangrijke verhaalmomenten en praktisch alle sidequests zijn vervangen voor een aantal korte fetchquests. Er is geen open wereld meer waardoor het spel lineair verloopt en is opgedeeld in gebieden. Als je een gebied hebt verlaten kan je in principe ook niet meer terug om dingen te doen die je hebt overgeslagen. Het tempo zit er behoorlijk in, want voordat je het weet zit je al in Altissia. Kennis van het volledige verhaal is niet persé nodig, maar het helpt wel behoorlijk met het invullen van de vele gaten door het missen van minder belangrijke plotpunten.
Wat controls betreft is er voldoende gedaan om het over te zetten naar een controller. Gezien het een port is van een mobile game is het te verwachten dat er vrij veel geautomatiseerd is en dat de game relatief gezien weinig input van je verwacht. De kern van de combat is redelijk identiek aan de console variant. Je houdt een knop in om aan te vallen, één knop is voor een lange afstandsaanval en een andere knop gebruik je in combinatie met een schouderknop om magie of je speciale wapens te gebruiken. Er is één knop die gebruikt wordt voor alle acties die situationeel zijn. Zoals speciale aanvallen van je teamgenoten, het ontwijken van vijanden en het counteren. Dit is dan ook de enige knop die zo nu en dan iets doet wat je eigenlijk niet wilt. Er zijn geen geavanceerde aanvallen zoals het ontwijken in de lucht en het warpennaar hogere punten is alleen sporadisch mogelijk. De situaties die de combat in de console versie tot een hoger niveau tillen zitten er dus niet in. Er komt ook een stuk minder strategie aan te pas. Gevechten zijn weliswaar nog steeds in realtime. Het is echter maar zelden mogelijk om gebruik te maken van je omgeving.
Mobiele capriolen
Maar laat ik eerlijk zijn, ondanks dat deze uitgeklede versie van ‘Final Fantasy XV’ als mobiele game redelijk indrukwekkend is, is het voor een console game allemaal wel erg versimpeld. Het functioneert prima, maar het wordt eigenlijk nergens echt uitdagend en op een gegeven moment wordt het zelfs een beetje repetitief. Het is vooral een middel om tussen het verhaal door de gameplay niet stil te laten vallen. Dit mobiele aspect is ook zichtbaar in de graphics en de userinterface. De stijl zelf is het beste te vergelijken met ‘World of Final Fantasy’ of de remake van ‘Final Fantasy IV’ op de DS. Op een kleiner scherm is dit niet direct een probleem. Met een degelijke telefoon spatten de kleuren er zelfs vanaf. Op een TVwordt dit daarentegen zo opgeblazen dat de kleuren er flets uitzien en omgevingen leeg. De userinterface is met haar ronde knoppen op een mobiel perfect, maar op een groter scherm verschrikkelijk lelijk. Ook ben ik een persoon de in menuutjes graag een d-pad gebruikt. Dat is echter niet mogelijk. Je moet de analog stick gebruiken. Dit soort kleine interface gerelateerde zaken blijven helaas terugkomen.
Personages hebben tevens vrijwel geen emoties in hun gezicht. Emotionele scenes slaan de plank daardoor helaas volledig mis of komen volledig verkeerd over. Het tegenovergestelde geldt voor de muziek en het geluid. Deze zijn direct overgenomen van de console versie en hebben het erg hoge niveau gehouden.
Voor degene die het origineel niet hebben gespeeld vind ik het lastig om deze versie direct aan te raden. Het verhaal wordt in principe genoeg uitgediept om ook nieuwe spelers de kans te geven om het te begrijpen. De nuancés mis je daarentegen en tegen het einde wordt de snelheid behoorlijk opgevoerd waardoor het wat afgeraffeld aan kan voelen. Hij is zeker het spelen waard, maar de prijs is wellicht wat hoog om deze game zomaar aan te raden. Het is echter wel een degelijke instap, mocht je geïnteresseerd zijn in de gigantische speelwereld.
Voor de doorgewinterde ‘Final Fantasy XV’ fan is dit een vrij snelle manier om het enorme ambitieuze verhaal opnieuw te beleven. Het kameraadschaap van de hoofdpersonages is niet verloren gegaan tijdens de transitie en dat is waar het vooral om draaide in het verhaal. Maakt dat een goede game? Nee, zeker niet. Het zorgt er echter wel voor dat het een best leuk tussendoortje is.
