Fantasian: Neo Dimension

Fantasian: Neo Dimension is de nieuwste game van Hironobu Sakaguchi, de legendarische bedenker van Final Fantasy, en dat alleen al maakt het een titel om enthousiast van te worden. Het is bovendien een game waar fans lang op hebben gewacht, aangezien Sakaguchi’s game studio Mistwalker met Lost Odyssey en Blue Dragon voor het laatst in 2006 en 2007 aan een grootschalige RPG hebben gewerkt. En hoewel technisch gezien Fantasian: Neo Dimension in 2021 uitkwam op Apple Arcade voelt de PC en console versie aan als een volledig nieuwe release. Niet alleen door de vele nieuwe extra’s, maar ook door de keuze van het oorspronkelijke platform die veel PC en console spelers links lieten liggen.

Van het kleine naar het grote scherm

Bij de oorspronkelijke release op Apple Arcade had Fantasian dan ook moeite om het grote publiek te bereiken. Het platform voelde destijds aan als een erg commerciële keuze. Met de release van Neo Dimension op de Switch, PS4/PS5, Xbox Series X/S en PC krijgt de game eindelijk de kans om de oorspronkelijke doelgroep, de RPG-fans, te bereiken. Het verhaal en gameplay is hetzelfde voor de kleine aantal spelers die de game op mobiel al hebben gespeeld. Er zijn wel een aantal verbeteringen die het origineel niet had. Zo zijn er Engelse en Japanse voice-overs en kun je de achtergrondmuziek uitwisselen voor nummers uit andere Final Fantasy games. De grootste verbetering is de toevoeging van een makkelijkere moeilijkheidsgraad. De grootste klacht bij het origineel was dan ook dat de game erg moeilijk was en het noodzakelijk was om veel te grinden met het groepje helden. En dit wordt volledig opgelost met deze nieuwe moeilijkheidsgraad.

Fantasy: Neo Dimension is een old-scool turn-based RPG die terug naar de tijd van de eerste Final Fantasy titels. De game bevat willekeurige gevechten die starten als je de wereld verkent, de helden zullen in een van tevoren bepaalde volgorde hun aanvallen uitvoeren en het is noodzakelijk om de helden te upgraden met betere wapens, aanvallen en uitrusting om kans te maken in de uitdagende tactische gevechten. JRPG-veteranen zullen deze game dan ook zo oppakken omdat het verder borduurt op de gameplay die we kennen van alle andere RPGs van de afgelopen dertig jaar. Normaal zou dit een groot kritiekpunt zijn, maar als de maker die het genre oorspronkelijk heeft bedacht achter de gameplay zit dan kunnen we dit wel even over het hoofd zien.

Diorama-achtergronden

Het spel maakt gebruik van scans van diorama-achtergronden, geïnspireerd door Sakaguchi’s fascinatie voor miniaturen, en vult dit aan met pixelachtige 3D helden. De visuele stijl haakt terug op de nostalgie van oudere titels met pre-rendered achtergronden en je zult hier de toffe wereld verkennen in een grote hoeveelheid verschillende camerahoeken. Je merkt helaas wel dat de game oorspronkelijk voor een kleiner scherm is ontworpen. De cut-scenes zijn niet 4K en de 3D scans zijn erg pixelachtig. De stap naar het grote scherm is hiermee niet erg succesvol. De eerste paar minuten zijn ruw met de erg pixelachtige futuristische omgeving waar je de pixels haast kunt tellen. De dorpjes en bossen verderop in de game zijn iets succesvoller, maar je zult hier wel doorheen moeten kijken. Als retro fan is dit een pluspunt, maar nieuwkomers zullen moeilijk geloven dat ze een moderne game aan het spelen zijn.

Dat de game oorspronkelijk was ontworpen voor een telefoon met een touchscreen is ook te merken aan de besturing. De grote ronde knoppen en de aanvallen waar je moet slepen met je muis doen meteen denken aan een mobiele game. Nu is de PC met een muis het platform die het minste las heeft van deze overgang. Alles werkt lekker makkelijk met het klikken en de knoppen zijn hier lekker groot en duidelijk. Het is wel jammer dat de game het menu onder een aparte knop op het scherm drukt. Je bent meestal gewend om dit snel via je toetsenbord te openen. Dit is een klein kritiekpunt waar je snel aan went.

Kortere rondes en moderne verbeteringen

Fantasian is niet simpel een nieuw verhaal in een oud jasje. De game bevat wonderbaarlijk een groot aantal frisse gameplayelementen. Ten eerste kun je het pad van een aanval aanpassen door met de muis te schuiven. Hierdoor gaan aanvallen niet alleen rechtdoor, maar kun je door slim een boog in te zetten meerdere vijanden tegelijk raken. Dit voegt een erg tof nieuw tactisch element toe en doordat alle helden verschillende aanvallen hebben met deze optie is het iets wat niet alleen gelimiteerd is bij de magische aanvallen. Het Dimengeon-systeem geeft je, terwijl je de wereld verkent, de optie om 30 vijanden die je al eens eerder hebt verslagen op te sparen tot één groot gevecht. De willekeurige gevechten konden in het verleden nog wel eens de snelheid eruit halen en deze optie in combinatie met de aanvallen die meerdere vijanden raken is supertof. Het kan zo voorkomen dat je tien vijanden tegelijk raakt met een enkele aanval. Het maakt bovendien het grinden hier en daar ook een stuk aangenamer. Ik hoop dit gameplay element vaker in andere games terug te zien.

Toch is de gameplay niet zonder gebreken. De skill trees zijn vrij standaard met weinig ruimte voor creativiteit in het uitbouwen van personages. Elke paar levels krijgt een personage toegang tot een nieuwe skill. De personages worden hierdoor in een bepaalde speelstijl gedrukt. Het voordeel is wel dat je hierdoor minder snel een grote fout maakt met een build van een personage. Het voelt ook erg gebalanceerd en gepolijst aan met de vijanden die je tegenkomt. Op de makkelijkere moeilijkheidsgraad heb je altijd het gevoel dat je moet nadenken, zonder dat al je helden constant het loodje leggen.

Een klassiek verhaal

Waar de game echt schittert, is het verhaal en de personages. Een dodelijke mechanische infectie die mensen berooft van hun emoties en levens, dreigt de wereld volledig te overspoelen. Leo, de protagonist, ontwaakt in een mysterieuze, met machines gevulde wereld, met slechts één herinnering van een meisje. Terwijl de menselijke wereld wordt bedreigd en de machinale wereld vol mysteries blijkt te zitten. Gewapend met een Warp-apparaat moet Leo een reis ondernemen om zijn verloren herinneringen terug te winnen en de wereld te redden van de ondergang.

Het klassieke verhaal is misschien een beetje cliché, maar wordt op meesterlijke wijze verteld. De wereld en de inwoners zijn interessant en hebben elk hun eigen persoonlijkheid. Het haakt mooi aan op veel van de toffe momenten uit andere Final Fantasy titels. Zo kom je teamleden in het begin tegen die je misschien tegenwerken om vervolgens onderdeel te worden van je team of probeer je in het begin bij een vliegend schip in te breken om verder te reizen. De game bevat natuurlijk de vraag of de twee belangrijkste helden verliefd op elkaar zullen worden. Dit is een game die je uiteindelijk voor het verhaal speelt en impact maakt zoals alleen een Sakaguchi RPG kan.

Een ruw nostalgie juweeltje

Fantasian: Neo Dimension is niet voor iedereen. De game is ouderwets in stijl en opbouw, en de visuele presentatie zal sommigen afschrikken. Maar voor fans van klassieke JRPG’s is dit een absolute aanrader. Met een sterk verhaal en een solide gameplay-loop weet het team van Sakaguchi wederom een game af te leveren die de tand des tijds kan doorstaan. Het is misschien niet baanbrekend, maar het herinnert ons aan wat het genre vroeger zo tof maakte.