Evil Dead: The Game

Nog steeds trauma’s van

In de jaren 90 en begin van deze nieuwe eeuw was ik aardig fan van horrorfilms. Van Friday the 13th tot Halloween, van Texas Chainsaw Massacre tot Cannibal, ik kon er geen genoeg van krijgen, en nee, ik ben niet sadistisch aangelegd. Evil Dead kon natuurlijk niet missen. Toen ik die film bekeek op mijn kleine mobiele DVD-speler met scherm begonnen de nachtmerries pas echt. Nu zijn de special effects misschien lachwekkend, maar man wat was dit een gruwelijk beangstigende film. Geregeld schrok ik mezelf de pleuris en ook deel 2 was zeer bizar. Het is een echte cabin in the woods-film waarin de vakantiegangers zoals wel vaker volledig geterroriseerd worden, maar dan ook volledig fysiek en mentaal kapot gemaakt worden door demonen. Ash is de hoofdrolspeler in de filmfranchise en hij wordt op een gegeven moment zelf ook aardig bezeten in het verslaan van zombies. Laat de strijd dus maar beginnen!

Het mogen duidelijk zijn dat deze horrorsfeer ook naar de game gebracht moet worden. Je begint het spel met een verplichte tutorial die je even moet doorspelen. Deze kost je slechts ‘n kwartiertje en leert je direct alle basics uit, en dat zijn er niet heel veel. Zo kun je in een open omgeving rond rennen en dien je stukjes van de kaart te verzamelen in de verschillende gebieden op de map. Daarna moeten er nog andere missies voltooid worden zoals het verslaan van een eindbaas. De map is wel ingesloten maar zeker groot genoeg om flink rond te banjeren. De demonen, welke gespeeld kunnen worden door de tegenpartij, moeten echter de spelers de stuipen op het lijf jagen waardoor het ‘fear’-level gaat stijgen. Wanneer deze te hoog gaat stijgen ga je kopje onder en leg je het loodje. Je werkt echter in teams waardoor je fear-level weer kan dalen door bij elkaar te blijven om even met rust gelaten te worden en je af te zonderen van de demonen. Daarnaast kunnen ze je ook fysiek aanvallen natuurlijk met allerlei gebruikerswaren zoals messen en zwaarden. Je kunt wapens vinden in de map, veelal in huizen bijvoorbeeld, waaronder shotguns en melee-wapens. Verder kun je ook commando’s geven aan AI-bestuurde medestanders of aan echte spelers via het internet. Het spel kan dus offline gespeeld worden, al is daarmee de game vrij beperkt. Aangeraden wordt dan ook om echt voor online te gaan, mede door de mindere voorspelbaarheid van de tegenstanders en AI. De demon, ook wel de kandarian demon, kan je gaan hunten en opmerken en dus flink opjagen. Af en toe schrik je jezelf dan ook de pleuris wanneer je in een trap stapt van de demonen en dus zal ook je fear-niveau verder stijgen. Het is dus haast maken maar tegelijkertijd ook opletten welke stappen je zet in de donkere omgevingen en bossen. Gezegd moet worden dat de mechanics in de game stroef zijn. Het doen van brutal attacks vereist een redelijke timing en de trage en logge gameplay zorgt ervoor dat je soms maar wat aan het hakken en zagen bent. Het is dus geen vloeiende gameplay waarin echt erop los gegaan wordt, daar waar het spel wel vaak veel haast en snelheid vereist om te kunnen overleven. Solo kun je enkel in een team spelen tegen een AI Kandarian demon. Verder kun je de campaign missies spelen, welke niet echt een verhaal vormen overigens, maar wel deels gefocust zijn op de films. Zo moet je bijvoorbeeld een vriendin van je gaan begraven zoals ook in de films van toepassing was. Online kun je spelen als survivor en dus de demon, maar je kunt ook samen met een team van AI-spelers los gaan of een private match met vrienden spelen.

Verschillende classes en characters

Als character zijnde hebben zowel de demons als de survivors verschillende classes die weer upgrades kunnen krijgen. In-game kun je ook upgrades laten plaatsvinden en bijvoorbeeld health verbeteren of betere melee-attacks realiseren. De survivors hebben classes als de Leader Class (welke beter bestand is tegen Fear), de Warrior en de Hunters. De een is beter op afstand, de ander is beter in melee. De Support-class kan vervolgens weer status effects tegen gaan en healen. De demonen hebben classes als de Warlord, die veel damage uit kan delen, en de Puppeteers en Necromancers. Bij de survivors is Ash in meerdere vormen verkrijgbaar, van de normale Ash tot een totaal verbeten, zombie-achtige Ash die alles kapot wil maken wat los en vast zit. Characters kunnen levelen en hebben skill trees tot 6 niveau’s hoog. Verder kun je outfits verzamelen en zelfs aankopen. Door skill points in te zetten kun je onder andere damage verhogen en je shield verbeteren. Met de handvol offline missies biedt de game niet heel veel uren aan gameplay, maar kun je wel een flinke uitdaging tegemoet zien, want makkelijk is het spel allesbehalve. Online kun je echter genoeg doen, maar ook daar is het spel vrij eenzijdig en recht-toe-recht-aan. Met nog add-on’s en extra missies die zullen verschijnen kun je in ieder geval nog enige content tegemoet zien.

Vooral qua audio is het spel lekker sfeervol. De beangstigende muziek die bij het opstarten al ingezet wordt maakt dat het spel lekker ‘evil’ over komt. Grafisch zijn de omgevingen donker. De Unreal Engine loopt soepeltjes op de PlayStation 5 en de laadtijden zijn niet heel lang, al zijn ze relatief nog best wel fors te noemen. De controls zijn even wennen. De D-pad bijvoorbeeld wordt gebruikt voor het gebruik van je schild, de zaklamp en het nuttigen van health in de vorm van bijvoorbeeld Cola-blikjes. De mechanics in combinatie met de controls verlopen dus wat stroefjes, en ook grafisch is het niet de meest gruwelijke game ooit. Vooral de UI en het hoofdmenu ogen prima, maar in-game is het allemaal niet heel hoogstaand. De struiken zijn het net niet. De bomen zijn het net niet. De demonen zijn niet realistisch genoeg en de physics werken al helemaal niet. Wanneer je bijvoorbeeld bepaalde objecten kapot probeert te meppen, reageert niets wat dat betreft. Daarnaast kun je springen, maar het is soms lastig in te schatten waar je nu wel en niet over heen kunt springen. Het is allemaal te complex en te houterig, daar waar het juist allemaal snel en soepel zou moeten werken. Daarnaast oogt het ook vrij chaotisch, net als de films, maar op een wat negatievere manier. Demonen duiken uit het niets op, en tussen je medespelers in is het soms lastig om de demonen te onderscheiden van je vrienden of online medespelers.

De kwaliteit van de films wordt helaas bij lange na niet gehaald, maar Evil Dead: The Game heeft wel ‘n beetje diezelfde sfeer, met schrikmomenten hier en daar en vooral ook beangstigende muziek en geluidseffecten. De mechanics en stroeve gameplay laten echter wat te wensen over. Nee, het spel kost niet de volledige mep zoals een triple-A titel, maar ook qua content houdt het niet heel erg over. Met de singleplayer missies en de Survivor vs. Demon game mode heb je het wel zo’n beetje gehad. Op een gegeven moment heb je dat opjagen en meppen van demonen wel redelijk gezien. Dat de sfeer dan redelijk on-the-spot is, het verhaal ontbreekt en de uitdaging misschien wel te groot kan zijn, nemen we maar op de koop toe. Dat het spel echter niet hoger dan een nipte voldoende scoort, lijkt ons daarmee aardig gerechtvaardigd.