Ebenezer and the Invisible World

Kerstmisvania

Een kerstmisvania was wel het laatste wat ik in November had verwacht. Eén gebaseerd op Charles Dicken’s A Christmas Carol al totaal niet. Ja, die A Christmas Carol, Ebenezer and the Invisible World is een fantasie vervolg op dit stokoude verhaal waar Ebenezer geen rijke chagrijnige oude man meer is, maar een acrobatische wijze… oude man.

Het verhaal gaat ditmaal over een ander persoon die bezocht wordt door de drie geesten van kerstmis. Een jonge ambitieuze man die een nieuwe bron van energie wil creëren om het werk van de alledaagse bevolking volledig over te nemen. Het is een obsessie dat uiteindelijk zijn dood zal worden. Er zit overduidelijk wat meer achter. Iets wat de intro om de één of andere reden al duidelijk maakt. Het is aan Ebenezer om de jongeheer te overtuigen dat zijn ambitieuze plannen alleen maar leed zal veroorzaken. Ondertussen zijn de werkers aan het protesteren. Die willen natuurlijk geld blijven verdienen.

Dat ene seizoen

Wat waarschijnlijk als eerste opvalt zijn de prachtige achtergronden en lichteffecten die de game een prettige stripachtige look geeft. Alles is volledig handgetekend en zodra het nacht wordt geeft het totale plaatje dat echte kerstmis sfeertje dat perfect bij het bron materiaal past. Het zou compleet zijn als de muziek er bij zou passen. Dat valt namelijk bijzonder genoeg tegen. Muziek is eentonig, heel stil, loopt al snel en geen enkele track is catchy genoeg om uren na het afsluiten te blijven neuriën. Wat voor een kerstmis game best zonde is.

Het zou geen metroidvania zijn zonder uitdagende combat, goede level design en exploratie. Dat zou je denken in ieder geval. Ebenezer denkt daar iets anders over. Zowel combat als exploratie is een stroeve ervaring, doordat de game niet altijd reageert op input. Zij het door bugs of het feit dat de game gewoon even geen zin heeft. Een voorbeeld hiervan is dat twee knoppen tegelijkertijd drukken niet werkt. Je backdash is later in de game door korte platforms niet heel bruikbaar, omdat die je twee meter naar achteren gooit en van een platform gooit. Je normale aanval heeft een bizarre lag en combineren met je backdash is nodig, maar dat is dus totaal niet betrouwbaar. Je speciale aanval, in de vorm van verscheidene spoken, is iets bruikbaarder en wat minder laggy. Al krijg je de meest bruikbare na een half uurtje spelen al en hoef je de overige alleen nog maar te gebruiken in zeer specifieke situaties

Pah, bugs

Exploratie is niet veel beter. In de essentie is er niet veel mis en door de stroom aan abilities die je geleidelijk krijgt blijft het interessant. Zo heb je een spook die je door bepaalde deuren kan teleporteren, eentje waarmee je op specifieke plekken een double jump kan uitvoeren en een ander die je spiegels intrekt, zodat je je weer op een andere manier kan verplaatsen.

Het grootste probleem zit hem in de level design en de plaatsing van vijanden. Ruimtes zijn enorm en volgen over het algemeen een Z patroon waardoor je meestal in grote gebieden traag van links naar rechts gaat met vijanden die op punten van platformen staan. Af-en-toe krijg je zelfs projectielen op je hoofd die je praktisch niet kan ontwijken zonder te weten dat ze eraan komen. Het zou nog meevallen als ze niet zo veel health kosten. Sommige van die aanvallen kosten je echter een derde van je health balk. Dat zou weer niet zo erg zijn als savepunten en fast travel punten wat beter verspreid waren. Deze zitten echter geregeld een grote afstand van elkaar af waardoor je delen van het spel regelmatig opnieuw dient te spelen. Alleen maar omdat je een bom tegen je kaak kreeg die je simpelweg niet kon ontwijken.

Dan zijn er nog bizarre zaken die ontbreken en de hoeveelheid bugs. Ik heb de game deels op Steam gespeeld en volledig op de PS5. De PS5 versie was voor een patch vrijwel onspeelbaar. De hookshot kon ik niet activeren en de merchant die je health upgrade functioneerde niet. Dat is nu gelukkig opgelost. Ik kwam daarna helaas nog genoeg andere bugs tegen. Eén daarvan zorgde er zelfs voor dat ik een oudere savegame uit de cloud moest halen, omdat een verhaalmissie vast zat. Dat kwam omdat ik tegelijkertijd met een baas dood was gegaan en de status daarvan werd opgeslagen. Ik moest echter nog even met die baas babbelen om het verhaal verder te laten gaan. Dat was niet gebeurd en kon nu ook niet meer. Een andere keer teleporteerde een baas zich tijdens een aanval buiten het scherm en kwam niet meer terug. Gelukkig was er een put met zuur waarmee ik mezelf dood kon maken.

Dat is lang niet het enkele wat ik ben tegengekomen. Gesprekken kan je niet overslaan. Als je tijdens een baasgevecht doodgaat kan je dus het volledige gesprek nogmaals volgen, bazen kunnen in je teleporteren. sommige aanvallen glitchen waardoor je zonder reden wordt geraakt, je knop om aan te vallen werkt soms ineens niet meer en de game crashte ook met regelmaat volledig.

Hoe langer ik deze game speelde hoe gefrustreerder ik werd. Het eerste uur zat ik door de presentatie nog met een glimlach te spelen. Het eindigde echter met vloeken. De game is niet geheel onspeelbaar, maar het was beter geweest als er een aantal probleempjes nog werden weggewerkt en de game een release rond kerst had. Zonde, want in deze tijd dat het vroeg donker wordt was een goede kerst game erg leuk geweest.