Dying Light: The Beast

Dying Light: The Beast

Toen Techland in 2015 het eerste Dying Light uitbracht, wist het direct indruk te maken. De combinatie van parkour, brute melee-gevechten en een dag-en-nachtcyclus die het spel compleet veranderde, maakte het tot een van de beste zombie-games ooit. Het vervolg, Dying Light 2 Stay Human, viel echter tegen. Het spel was te groot, had teveel nutteloze side content en verloor de focus waar het eerste deel juist zo sterk in was.

The Beast begon ooit als uitbreiding op Dying Light 2, maar groeide tijdens de ontwikkeling uit tot een volledig nieuwe titel. Techland besloot terug te keren naar de kern: spanning, parkour en brute gevechten in een wereld vol gevaar. En dat merk je meteen. Waar deel 2 je overspoelde met onnodige bezigheden, pakt The Beast het simpeler en effectiever aan. Het spel brengt de gameplay van het origineel terug, maar voegt daar genoeg nieuwe elementen aan toe om als een nieuw deel aan te voelen.

Terug van weggeweest

Na dertien jaar keert Kyle Crane terug en bevindt zich in Castor Woods, een toeristisch gebied hoog in de Alpen dat nu zwaar aangetast is door de uitbraak. Tijdens zijn lange gevangenschap is er op hem geëxperimenteerd. Hij werd gebruikt als proefpersoon door organisaties die de uitbraak in hun voordeel probeerden te gebruiken. De experimenten die op Kyle zijn uitgevoerd, zijn niet alleen een belangrijk onderdeel van het verhaal, maar hebben ook direct invloed op de gameplay.

Een van de grootste toevoegingen is de namelijk Beast Mode. Kyle kan zichzelf tijdelijk veranderen en krijgt hierdoor enorme krachten. Zie het als een soort zombie Hulk die tijdens Beast Mode alles en iedereen kapotslaat. Net Zoals bij God of War vult er een meter zich zodra je vijanden aan het neermeppen bent. Als die meter vol is veranderd Kyle en ben je tijdelijk ontzettend sterk, en krijg je je health terug aan het eind van je aanval. Op het begin heb je geen controle over maar zodra je deze mode verder upgrade wordt deze sterker en kan je op een gegeven moment zelf bepalen wanneer Kyle deze kracht gebruikt. Het is een heerlijk overdreven toevoeging waarbij je even helemaal los kan gaan.

Qua opzet blijft het verhaal vrij lineair. De main quests bestaan grotendeels uit opdrachten waarin je iets moet halen, repareren of een bepaald gebied moet uitkammen. Kyle wordt vaak neergezet als een soort boodschappenjongen die zonder al te veel vragen uitvoert wat hem wordt opgedragen. Dat maakt de missies voorspelbaar en niet altijd even afwisselend. Toch zijn er momenten waarop het verhaal wél indruk maakt. Zo ontdek je onderweg brieven, audio-opnames of geheime kamers die je meer leren over de achterliggende wereld.

Een goed voorbeeld is de kluis die ik tegenkwam. Binnenin lag een briefje met een hint naar een code. Het spel dwong me terug naar het gemeentehuis, waar ik via kantoor­nummers uiteindelijk de juiste code vond. Zulke momenten geven net dat beetje extra waardoor de missies toch afwisselend genoeg zijn. Het verhaal zelf is niet spectaculair maar doet zijn werk. Het is een verhaal over wraak met af en toe een kleine twist, maar veel meer dan dat ook niet. Is dat erg? Totaal niet!

 Naast het hoofdverhaal zijn er ook zijmissies die soms meer variatie bieden dan de main quests. Een van de hoogtepunten was een missie in een grot, waarbij ik explosieven moest aansluiten terwijl ik langs hordes zombies moest sluipen. De spanning was enorm en de omgeving indrukwekkend. De grotten waren donker en op de achtergrond de smerige geluide van de zombies.

Terug naar de basis

Qua gameplay keert The Beast duidelijk terug naar de basis. De focus ligt op parkour, zombies lomp neerslaan en de ontzettend spannende nachten, precies wat het eerste deel zo goed maakte. Ik durf zelfs te zeggen dat in dit deel de nacht het spannendste is van alle delen. Je kan de nacht overslaan als je dat wil, maar er zitten toch een aantal verhaalmissies in waarbij je gedwongen wordt om in de nacht te spelen. In de nacht zijn de zombies veel sterker en sneller (maar je krijgt wel dubbele experience), maar de Volatiles zijn het grootste probleem. Dit zijn speciale zombies die zelfs te sterk zijn voor Kyle. Zodra je gezien wordt begint er een achtervolging en moet je je benen uit het lijf rennen naar een veilige plek, of goed kunnen verstoppen. Tijdens zo’n achtervolging zit je op het puntje van je stoel, een heerlijk gevoel.

Daarnaast zijn er de gevechten tegen Chimeras, mini-bosses die het beste in de game naar boven halen. Deze gevechten zijn intens, vragen om timing en slim gebruik van je vaardigheden. Het verslaan van een Chimera levert je punten op voor je Beast skills, waarmee je nieuwe krachten kunt vrijspelen.

Nog veel meer loot

De combat is zoals altijd bruut. Melee staat centraal, maar in The Beast zijn er nu ook vuurwapens beschikbaar. Het klinkt als een logische uitbreiding, maar het komt met een nadeel: geweerschoten maken veel lawaai en trekken hordes zombies aan. Dat maakt dat je goed moet afwegen wanneer je een vuurwapen gebruikt. Vaak zijn ze handig tegen mensen of sterke monsters, maar daarna moet je wel rekenen op een invasie van zombies.

Loot speelt een grote rol. Ten eerste zijn er allerlei materialen die je moet vinden om bandages te maken, gear te upgraden, water en voedsel om levens terug te krijgen en ga zo maar door.  Overal in de wereld liggen kisten, zakken en dozen met spullen die je kunt gebruiken. Vooral op het begin is het zeer aan te raden om alles en iedereen te looten om genoeg materialen te hebben om te overleven.

Een ander belangrijk onderdeel van The Beast is het vinden en verbeteren van wapens. Overal in de wereld messen, knuppels en geweren. Vaak is het de moeite om van de hoofdroute af te wijken, omdat je dan net dat ene zeldzame wapen vindt dat je anders zou missen. Elk wapen heeft een bepaalde duurzaamheid en kracht, maar het leuke is dat je ze allemaal kunt upgraden en repareren. Met materialen die je onderweg verzamelt, zoals metalen platen, chemicaliën of elektronica, maak je je wapens sterker of herstel je ze.

Daarnaast kun je mods toepassen die je wapens een eigen karakter geven. Denk aan een elektrisch mod dat vijanden onder stroom zet of een vuureffect dat zombies in brand steekt. Het voelt ook bevredigend om een simpele bijl om te bouwen tot een wapen dat zowel krachtig als uniek is. De upgrades en mods zorgen ervoor dat je altijd bezig bent met experimenteren.

Het parkoursysteem is opnieuw een van de beste kanten van de game. Het voelt natuurlijk en vloeiend. Je kunt klimmen, springen en rennen zoals je zelf bedenkt, en vaak werkt het ook echt. Er zijn momenten waarop Kyle misgrijpt en dat voelt frustrerend, maar over het algemeen is de vrijheid groot. De stad is gebouwd met parkour in gedachten, en dat levert fantastische momenten op tijdens achtervolgingen of het bedenken van de beste route om een missie aan te pakken.

Niet helemaal perfect

Helaas kent The Beast ook zijn problemen, al zijn het er erg weinig. Tijdens mijn speelsessies liep ik meerdere bugs tegen het lijf. Zo zat ik vast in een hoofdmissie en kon ik niet verder omdat de game aangaf dat ik nog niet alle soldaten dood had, terwijl dat wel zo was. Pas na een herstart van het hele spel werkte het gelukkig weer. In een dark zone stonden zombies vast in een animatie, wat er erg vreemd uitzag.

Daarnaast blijft het frustrerend dat je experience verliest als je doodgaat. Het zorgt voor spanning, maar kan ook demotiverend zijn. Tijdens het doen van missies is dit gelukkig niet het geval maar als je doodgaat terwijl je een beetje aan het ontdekken bent gaat er redelijk wat experience vanaf. Dit zorgt er toch voor dat je niet helemaal vrij rondrent en allerlei risico’s neemt, want het is gewoon een vervelend idee dat je “achteruitgaat” als het een keer misgaat.

Wat meteen opvalt is hoe mooi de wereld van The Beast eruit ziet. De nieuwe omgeving, Castor Woods, biedt een mix van ruige natuur, vervallen fabrieken en een zeer karakteristiek stadje. De omgeving voelt heel anders aan dan de wat standaard omgeving van deel 2, een perfect uitstapje dus. Kyle en zijn gear zijn enorm gedetailleerd en ook de NPC’s om je heen zien er meer dan prima uit. De showstelers zijn toch wel de zombies en hoe ze wonden oplopen terwijl je ze aan het neerslaan bent. Stukken schedel vliegen alle kanten op, grote open wonden ontstaan op het lichaam en ook verschillende lichaamsdelen zijn niet meer veilig. Het wordt nooit vervelend om naar te kijken.

Op de PlayStation 5 draait het spel over het algemeen soepel. De framerate blijft tijdens veel van de actie stabiel en haperingen zijn zeldzaam. Vooral wanneer je van stedelijke delen de natuur ingaat merk je hoe goed de engine de overgangen weet te maken. Explosies, vuurgevechten en veel vijanden tegelijk zien er verzorgd uit.

Het geluid is ook een van de sterkste punten. De kreten van zombies, het gekraak van deuren, het gebrul van een Chimera: alles klinkt overtuigend. Ook de wapens hebben impact; een honkbalknuppel die een schedel raakt klinkt hard en rauw. De muziek is ondersteunend en weet de spanning goed op te bouwen. Vooral in de nachtelijke achtervolgingen of bij bossfights draagt de soundtrack veel bij aan de sfeer.

Conclusie

Dying Light: The Beast voelt als een terugkeer naar deel 1, maar dan nog een stuk beter. De spanning en het parkour zijn terug en de overbodige elementen uit deel 2 zijn geschrapt. Vooral de spanning van de nachten laten je op het puntje van je stoel zitten. Maar waar je The Beast echt voor gaat spelen is de combat, parkour en het looten. Veel heeft Techland niet veranderd aan dat recept, alleen de toevoeging van vuurwapens is echt nieuw, maar daar was ook geen reden toe. Het gaat gewoon nooit vervelen om een vervallend wereld te ontdekken, loot te vinden en Kyle steeds sterker te zien worden. Bovenien is de nieuwe Beast Mode een bizarre, maar wel een erg leuke toevoeging.

Er zijn wel wat kleine problemen: een aantal bugs zijn we tegengekomen en de straf van experienceverlies bij doodgaan kan frustrerend zijn. Zijn deze storend? Als je naar het hele pakket kijkt: totaal niet. Techland heeft na het tweede deel precies weten te identificeren waar ze daar de mist in zijn gegaan en hebben dit weten te fixen met The Beast. Dat het verhaal niet enorm spectaculair is en een groot deel van de missies op hetzelfde neerkomt nemen we absoluut voor lief, want dit is de beste open-wereld zombie game in jaren. Fans van het eerste deel raad ik aan als een gek naar de winkel te rennen. Wel overdag, want de nachten zijn voorlopig even te spannend.