Dungeons of Hinterberg

In 2020 begon de ontwikkeling van de game Dungeons of Hinterberg. Een indie game, ten dele met geld van de lokale overheden, die op 18 juli van dit jaar zijn volledige uitgave zag. De game was al een tijdje uit op Steam, maar deze recensie is gemaakt op basis van de uren in de Xbox Series X uitgave. In de game speel je Luisa, een jonge vrouw die op een avontuurlijke vakantie is naar het op Hallstatt gebaseerde plaatsje Hinterberg. Beide plaatsen liggen, in het echt en in de game, in Oostenrijk. Onderweg ontdekt Luisa dat er een magische gebeurtenis heeft plaatsgevonden, op de weg, in een taxi naar Hinterberg. Die gebeurtenis vond ongeveer drie jaar ervoor plaats en heeft een serie van 25 dungeons naar boven gebracht. Wanneer Luisa aankomt, ontdekt ze via mensen ter plaatse dat de gebeurtenissen hebben plaatsgevonden naar aanleiding van een aardbeving. Luisa voelt zich geroepen om alle 25 dungeons die in de game zitten te sluiten en de bron van de magie te ontrafelen, hoewel ze zich afvraagt waar ze aan begonnen is. Veel gaat er goed er goed in de game, maar ook het nodige niet. Lees daarvoor deze recensie en het zal jullie zonder verdere informatie over het verhaal allemaal duidelijk worden.

Grafische stijl inspiratie op Persona games.

Het eerste wat opvalt wanneer je in de game zit, is de rijkelijk gekleurde grafische stijl. Ontwikkelaar Microbird Games heeft inspiratie getrokken uit de Persona games. Een reeks RPG’s uit de Japanse school. Hoewel deze stripvormige stijl ook wel doet denken aan het roemruchtige XIII, uit het Playstation 2 tijdperk, is hij niet zo goed als de game XIII of zelfs de Perona games. Met name de hoeveelheid kleuren is best wel een beetje pijnlijk aan de ogen, in het bijzonder in de dungeons zelf (Dungeons zijn kerkers, vaak via speciale wegen toegankelijk, vol met monsters en andere magische wezens). Vooral het kleurenpallet is erg fel en daar is relatief weinig aan te veranderen. Wat betreft de gesprekken die Luisa voert is het kleurenpallet dan wel weer stukken rustiger. Helaas kunnen gesprekken niet op pauze gezet worden via de normale knoppen en de normale knoppen voor pauze zorgen ervoor dat het gesprek wat je op dat moment voert bijna direct wordt overgeslagen. Je zult gesprekken enkel op een soort van pauze kunnen houden, als een heel tekstballonnetje geheel is gevuld met wat Luisa of een ander karakter in de game, te zeggen heeft op dat moment. Zodra je bijvoorbeeld op de III knop drukt op de Xbox controller, is het gesprek weg. Een hele irritante keuze van toewijzing aan deze stadaard pauze knop. En ik heb geen mogelijkheid kunnen vinden omdat te wijzigen, althans op de console is mij dat na mijn tijd met de game nog niet opgevallen. Daarnaast, wanneer je een gesprek overslaat, moet je uitkijken dat je niet fotogevoelig bent of last van aanvallen kan krijgen. Hoewel er bij elke game een standaard waarschuwing is voor dit soort zaken, vond ik die momenten soms best wel vermoeiend. Verder is de grafische stijl ook best wel fel, dus een klein beetje knutselen met de grafische instellingen had wel gemogen. Vreselijk veel opties om grafische instellingen te wijzigen zijn er niet. De poging om iets van een Persona stijl neer te zetten, is in mijn ogen op grafisch vlak een beetje mismaakt. Er zijn echter wel goede zaken over de game zeggen, de nodige zelfs. Gelukkig kun je deze game proberen op Gamepass.

Prachtig opgenomen geluid!

Het geluid in de game is van hoge kwaliteit. Met name het slaan met wapens en het vechten tegen magische wezens, alsmede de soundtrack zijn subliem. Over het algemeen genomen is hier niets op aan te merken, maar door de grafische stijl is het soms lastig omdat allemaal tot je door te laten dringen. Het volume dat standaard staat ingesteld is een beetje aan de lage kant, maar werkt wel goed met wat je doet in de game. Ook als je gewoon een eindje wandelt door Hinterberg en de omgeving is het erg fijn om daar naar de luisteren. Er valt dan ook, los van het wat lage volume niks op aan te merken. En de muziek doet deels magisch, deels lokale folklore aan. Een prima combinatie en dit is dan ook meteen veruit het sterkste aspect van de game. De gameplay is dan weer wat minder, maar ook daar valt nog wel het nodige aan goede dingen te melden. Het geluid en de muziek zijn tot slot van dit stuk dan ook niet overheersend of veelvuldig aanwezig. Het past in een relatief bescheiden indie game.

Overwegend prima speelplezier.

De gameplay mag er best wel wezen, al moet ik zeggen dat de RPG elementen relatief weinig aanwezig zijn. Je verzamelt dingen, spaart een fictieve munteenheid op en koopt of verkoopt spulletjes of uitrusting die je van dungeons en wandeltochten kwijt wil. Het is niet vreselijk diepgaand, wat wel een beetje jammer is met de hedendaagse kennis van indie games. Het is echter niet een ramp, want zo blijft de speelduur goed binnen de grenzen van het geduld van het publiek. Deze game en zijn mogelijkheden zijn dan ook meer voor de wat oudere gamer die al wat meer verantwoordelijkheden heeft. Wat ook mooi is, is dat je niet eindeloos hoeft te zoeken naar schatkistjes of andere nieuwsgierigheden. Het blijft leuk om relatief vlot voorwerpen, wapens of vijanden te vinden. Ook de bijrollen vullen daarin aan, en wijzen je regelmatig op waar iets te vinden zijn. Dat is binnen de fantasy logica ook het sterkste punt aan de karakter die je wijzen op waar een mooi stukje gameplay te vinden is. Het enige echte nadeel is dan toch weer die grafische stijl, die in dungeons dan ook overheersend is als je veelvuldig drukke gevechten hebt. En dat is later in de game dan ook een groter probleem voor gevoelige mensen. Neem niet zomaar aan dat de gameplay lekker relaxen is. Pluspunt blijft aan het einde dat het geen honderd uur zal duren voor je het einde hebt gehaald.

Besturing reageert niet altijd goed.

De besturing in de game is lekker simpel gehouden, om zo een zo groot mogelijk publiek aan te spreken. Je loopt ergens op af, en kunt wanneer je er dicht genoeg bij bent in de meeste gevallen automatisch overheen springen, of wandelen. Echter is wat je invoert niet altijd lijdend tot een reactie, via je controller. Dat is wel een beetje jammer, maar he valt op te lappen. Daarnaast zijn er wat piepkleine probleempjes met de framerate tijdens heftige actie en avontuur momenten in dungeons zelf bijvoorbeeld. In Hinterberg zelf, ook de directe buiten omgeving, heb je daar geen of zeer weinig last van. Ook het voeren van gesprekken reageert de game over het algemeen op, maar je moet enkel geen gesprekken overslaan. Updates en zogeheten hot fixes om dit te repareren zouden dan ook wel wenselijk zijn. Dat de rest dan relatief simpel is gehouden, met name wanneer je niet zoveel hoeft te puzzelen, is voor velen dan waarschijnlijk wel een welkome verrassing. Indie game zijn ook vaak niet de grootste games, waarop je tig dingen kunt beleven, maar ze worden gelukkig wel steeds beter nu veel grote studio’s falen in hun uitgaves of grote ontslagrondes hebben. Ook Hinterberg is een game die met een beetje poetswerk beter gemaakt kan worden. Zoals gezegd; met name de input van de controller.

Het is wat je ervan maakt.

De game Dungeons of Hinterberg is een game waarbij je wel zelf een beetje het plezier moet maken. Ben je goed bestand tegen felle kleuren en drukke momenten af en toe, dan is dit een prima uitdaging voor je die veel speelplezier kan opleveren. Ben je nogal gevoelig, dan zou ik deze relatief kleine indie game links laten liggen. De prijs van dertig euro is dan ook redelijk aangenaam. Niet te duur, maar ook niet te goedkoop. De dungeons zijn redelijk afwisselend, maar af en toe vallen kleine dingen zoals het puzzelen wat in herhaling. Verder is Luisa een avontuurlijke en goed geschreven vrouwelijk personage, maar heeft ze niet altijd door wat gevaarlijk is. Mijn fantasy hart huilt een beetje bij het feit dat de inwoners van Hinterberg doelloos rondlopen soms, en erger is dat de bijrollen na drie jaar magie al ogenschijnlijk alles lijken te weten wat er gaande is. De game is niet slecht, maar is op sommige vlakken als de besturing en gameplay een beetje wisselend. De grafische stijl vind ik door de mand vallen, met name tijdens actie rijke momenten. Een game die dus wat gebreken heeft, maar ook op punten wel sterk scoort. Het is wat je ervan maakt zei ik al.