De Dungeon Defenders serie staat al jaren op de PC bekend als een geweldige tower defense game met een twist. In plaats van de torens van bovenaf te plaatsen, zoals we bij een standaard tower defense game gewend zijn, wordt je hier als een held midden in de strijd gegooid en zul jij zelf die torens moeten bouwen. Dungeon Defenders 1 en 2 hebben mede doordat het eerste deel eindeloos herspeelbaar was en het tweede deel free-to-play was gegaan een grote groep fans. Het kwam dan ook als een verrassing dat de oorspronkelijke makers via een Kickstarter nieuw leven willen blazen in de serie en de game naar de huidige consoles willen brengen. De game is niet meer free-to-play en probeert de beste delen van het eerste en tweede deel te combineren. Weet Dungeon Defenders na bijna tien jaar de overstap naar de consoles zonder slag en stoot te maken?
Een moeilijke start
Met een game die al jaren meedraait zou je verwachten dat het eerste uurtje een heerlijk gepolijste ervaring zou zijn, maar helaas is dat hier niet het geval. De game weet wonderbaarlijk weinig uit te leggen en gaat er voor een groot deel vanuit dat je alles al weet. Elke dungeon, een met de hand ontworpen level, bevat een kristal die je moet verdedigen. In elk level wordt er aangegeven hoe de vijanden gaan lopen en uit welke deuren je ze kunt verwachten. Hierdoor kun jij plannen hoe jij al je verschillende verdedigingselementen wilt plaatsen om te voorkomen dat ze bij het kristal komen. Het verliezen van het kristal betekent meteen game-over en zorgt ervoor dat je het level nogmaals moet proberen en je geen beloningen krijgt. Maar deze tactieken en hoe je het beste te werk kunt gaan, worden niet verteld aan de speler en dit zou er zelfs voor kunnen zorgen dat in het eerste level je als kip zonder kop rondloopt zonder te weten wat je moet doen. Maar dit alles zou niet zo’n groot probleem zijn als de interface niet de meest verschrikkelijke interface is die we in tijden gezien hebben.
Dungeon Defenders: Awakened heeft als doel een remake op te leveren waarbij het eerste deel wordt gecombineerd met veel verbeteringen die in het tweede deel waren toegevoegd. Maar dit blijft altijd een game ontworpen voor een muis en toetsenbord en dit is te merken. De games op de PC hebben voor elke actie een eigen knop, wat geen probleem is als je toegang hebt tot een volledig toetsenbord. Maar probeer je dit te vertalen naar een controller dan krijg je vervolgens te maken met een hoop dubbele knoppen en zul je veel knoppen langer ingedrukt moeten houden om een actie uit te voeren. De meest simpele acties zitten ineens verstopt achter een knop die je langer ingedrukt moet houden. Doe je dit verkeerd dan open je ineens iets anders. Het plaatsen, verplaatsen, weghalen en draaien van je torens is hierdoor ook niet echt makkelijk geworden. Je moet eerst één van de d-pad toetsen indrukken om te kiezen wat je wilt doen met een toren, maar welke optie je hebt gekozen is niet echt duidelijk in de chaos van een gevecht. Het circulaire menu voor het selecteren van torens voelt dan ook aan als iets wat maar half is geïmplementeerd. Normaal plaats je ook torens met een muis waardoor het draaien van torens hier ook niet echt lekker aanvoelt. Het komt nog wel eens voor dat je per ongelijk een toren achterstevoren neerzet omdat je de richting vergeet te bevestigen. Al met al zorgt dit ervoor dat het eerste uurtje van deze game wel erg pijnlijk aanvoelen, zelfs als je al weet wat je moet doen.
Heel veel loot en levels
De game die onder de verschrikkelijke interface verstopt zit, is nog steeds na al die jaren erg vermakelijk. Zo zijn er nu zeven verschillende helden elk met hun eigen wapens en torens die ze kunnen bouwen. De game kun je namelijk met vier anderen in online co-op spelen. En dit blijft nog steeds super tof om te doen. Het heen en weer rennen om net een toren op de juiste plek neer te zetten of zelf een grote groep vijanden tegen te houden omdat je per ongeluk een toren bent vergeten neer te zetten, blijft erg leuk. De game is in de basis lekker makkelijk uit te leggen en met de verschillende helden goed op elkaar uitgebalanceerd, zijn er een hoop verschillende tactieken uit te proberen. De helden verschillen dan ook flink van elkaar en je kunt gerust met vijf dezelfde helden in een dungeon te keer gaan. Het succesvol verslaan van een golf en uiteindelijk de dungeon levert dan ook loot op die jij kunt toepassen op je held. Deze willekeurige loot zorgt ervoor dat je de kerkers meer dan één keer wilt spelen en zelfs als je een held hebt die een stuk sterker is dan de rest, blijft het nog lekker hersenloos rondhakken om meer loot te verzamelen. En het is dan ook zo jammer dat hier wederom de interface de game in de weg zit. Je verzamelt hier in hoog tempo honderden stukken loot en deze hebben elk verschillende eigenschappen. Het vergelijken, weggooien en selecteren van deze voorwerpen gaat pijnlijk langzaam. Dit zorgt ervoor dat je soms tientallen minuten door je inventaris heen aan het scrollen bent om alles te vergelijk en alles één voor één weg moet gooien.
En na dit alles zou je hopen dat de rest van de game feilloos zou draaien, maar dat is helaas ook niet het geval. De game oogt netjes van veraf en de omgevingen zijn leuk vormgegeven, maar missen toch nog wel een hoop afwerking op het gebied van details, animaties en effecten. Het komt nog wel eens voor dat de vijanden niet geraakt kunnen worden door een bug of door een immuniteit van een standaard aanval van je held. Het oppakken van voorwerpen werkt ook vaker niet dan wel en het komt regelmatig voor dat vijanden blijven hangen op delen van het level. De balans bij de grote eindbazen is compleet zoek, waardoor je minuten lang dom zit te hakken op een te grote eindbaas. En de geselecteerde knoppen op het eindmenu van een level zijn zo moeilijk te zien waardoor het regelmatig voorkwam dat ik per ongeluk terugging naar het menu dan verder ging naar het volgende level.
Nog een lange weg te gaan
Met deze grote hoeveelheid minpunten heeft de game nog een lange weg te gaan. Dungeon Defenders: Awakened voelt niet aan als een af product. De game loopt kilometers achter op de PC versie. Het laat zien dat de overstap van PC naar de console erg lastig kan zijn als je niet succesvol de interface overzet naar een controller. Het laatste deel in de serie geeft eerder een reden om het eerste deel weer eens uit de kast te trekken of als je de game gratis wilt uitproberen, geef dan het tweede deel een kans.
