De lancering van Doom Eternal begin dit jaar op de consoles en PC lijkt erg veel overeenkomsten te hebben met wat de wereld in werkelijkheid heeft doorgemaakt. We komen er achter dat de wereld is overspoelt door iets slechts en waar wij nu te maken hebben met een onzichtbare vijand, hebben we in Doom Eternal te maken met een eindeloze golf aan demonen. Zoveel maanden later komt Doom Eternal naar de Nintendo Switch en de wereld lijkt nog steeds niet verlost te zijn van al dit slechts. Het is dan ook een perfect moment om nogmaals terug te keren naar planeet aarde en de wereld te verlossen van de diverse demonen die de straten hebben overspoelt. Hopelijk zien we dan in onze werkelijke omgeving rondom ons, ook een mooie verbetering.
Een onmogelijke game op de Switch
Van alle games die op de consoles zijn verschenen, is Doom Eternal wel de laatste die ik had verwacht op de Nintendo Switch. Doom Eternal draait niet alleen om de grafische mogelijkheden van de huidige consoles, maar ook om een torenhoge snelheid qua gameplay en framerate. En om dan maar meteen met de deur in huis te vallen, het klopt de game ziet er minder goed uit als zijn grotere broertjes. Dit is logisch met de mindere grafische mogelijkheden van de Switch en de ontwikkelaar heeft daardoor een aantal compromissen moeten sluiten. De game ziet er voornamelijk wat onscherp uit en dit is vooral te merken aan de details van de vijanden en de omgeving in de verte. Voor andere ontwikkelaars is dit een masterclass hoe een port succesvol uitgevoerd moet worden voor de Nintendo Switch. Voornamelijk de laadtijden vallen positief op, je hoeft hier minimaal te wachten. De HUD is scherp en je gun en handen hebben meer details gekregen, omdat deze ten alle tijden op de voorgrond aanwezig zijn. Dit zorgt ervoor dat de game er in beweging zowel op de televisie als in handheld modus er wonderbaarlijk goed uitziet. Tijdens de glorykills ziet de game er helaas minder indrukwekkend uit en bij de cut-scenes moet de speler zijn ogen soms een beetje dichtknijpen om te zien wat er gebeurt. Maar het grote plaatje is nog steeds aanwezig en niks ontbreekt in deze versie van de game. De drop naar 30fps van 60fps lijkt op papier een enorm verlies. Maar doordat de game nooit onder de 30 zakt, in combinatie met de beste heavy metal soundtrack in een videogame ooit, voelt alles super vloeiend aan. Kijken we verder dan alleen het verlies van het grafische pracht en praal, dan hebben we hier nog steeds te maken met de succesvolle en de erg vermakelijke gameplay van de Doom reboots.
Doom Eternal is geen makkelijke game en dit is nog steeds het geval hier op de Switch. De game wordt afgewisseld met grote arena’s waar jij alle demonen moet afslachten en stukjes exploratie en platforming. Het ontdekken en rondspringen werkt netjes, maar de kracht ligt toch echt bij het schietgedeelte. Doom is één van de weinige shooters waar je gepusht wordt om naar je tegenstander toe te rennen in plaats van naar achteren te bewegen. Dit werkt nog steeds als een trein en doordat stilstaan hier gelijk staat aan een game over scherm, zul je altijd in beweging moeten blijven om te overleven. Het lijkt er wel op dat de game het aantal ammunitie dat je tot je beschikking hebt, iets krapper aanhoudt dan de andere delen. Je zult hier ten alle tijden op zoek moeten gaan naar kogels en de glorykills gebruiken om je ammunitie bij te vullen. De diversiteit aan zowel vijanden als manieren hoe je ze het beste kunt verslaan is groot en dit laat toch echt wel zien dat Doom Eternal qua balans super mooi in elkaar zit. Het wisselt moeiteloos tussen schieten, springen, kettingzagen en finishing moves.
De hardware zit toch in de weg
Maar waar de grafische compromis al snel vergeten is als je de game daadwerkelijk aan het spelen bent, weet de hardware toch nog een obstakel te zijn. En dit heeft voornamelijk te maken met de gevoeligheid van de sticks. De standaard gevoeligheidsinstellingen voor deze game liggen te laag en je zult meteen aan het begin de gevoeligheid flink omhoog moeten gooien om de game speelbaar te maken. Maar toch blijft er een gevoel achter dat de game wat minder lekker en nauwkeurig reageert met de standaard setup van de console. De game bevat ook over gyro besturing, wat het nauwkeurig mikken zeker verbetert, maar deze manier van besturing is niet bij iedereen geliefd. Stap je over naar de Pro controller dan is dit geen probleem, maar heb je niet de beschikking tot een Pro controller of wil je de game onderweg spelen dan is dit toch wel het grootste minpunt aan deze port. Gelukkig heeft de ontwikkelaar een hoop mogelijkheden toegevoegd om dit probleem flink te verminderen, maar het is jammer dat de game uit de doos haast onspeelbaar is qua gevoeligheid.
Doom Eternal voor de Nintendo Switch weet dezelfde gameplay ervaring te bieden als de versies op de andere platformen en dit is een overwinning op zichzelf. De grote hoeveelheid aan vermakelijke gameplay, vijanden en geheime hoekjes die je kunt ontdekken, komen samen in de beste Doom sinds tijden. Maar de hardware is toch een obstakel voor een game die voornamelijk om snelheid draait. De gevoeligheid van de sticks zit de game zeker in de weg en grafisch heeft de game wat moeten inleveren. Als je alleen de beschikking hebt tot een Switch dan is dit een top game om op te pakken, maar heb je de keuze dan kun je de game beter aanschaffen voor één van de andere platformen.
