Bethesda en Id Software kwamen een week geleden spontaan met de aankondiging dat tegelijk met de aankondiging Doom, Doom II en Doom 3 op elke console (Playstation 4, Xbox One en Nintendo Switch) direct beschikbaar zouden zijn. De eerste twee delen zijn voor een schappelijke €4,99 beschikbaar in de Playstation Store en het derde deel voor een nette €9,99. Het derde deel is naast 2 keer zo duur, ook compleet anders dan de voorgaande 2 delen in opzet door de overgang naar volledig 3D. Het verhaal is nu veel grootser opgezet, met veel meer cutscenes en veel meer sprekende karakters. Gelukkig blijft de enkele uitleg van een space marine die een Mars basis van hel demonen moet ontdoen nog steeds van toepassing. De focus ligt in dit deel dan ook ietsjes meer op de horror en ontdekkingskant dan de snelle knalactie die we van de voorgaande delen gewend zijn. Toen Doom 3 uitkwam was het grafisch gezien een mega prestatie van Id Software, maar weet de port naar de Playstation 4 ook een nette prestatie neer te zetten?
De echte voordelen van een re-release
Van de drie Doom games weet het derde deel van de re-release het meeste eruit te halen. De game lijkt natuurlijk ook wat meer op de games van tegenwoordig en dit voordeel zorgt ervoor dat de game grafisch gezien volledig gebruik kan maken van de resolutie en alle mogelijke verbeteringen die de ontwikkelaars hebben kunnen toepassen. De 3d modellen zijn wat aan de hoekige kant, maar de sfeer en dan vooral de belichting in deze game zijn net als toen het uitkwam super goed gedaan.
Toen het derde deel uitkwam kan ik me nog goed herinneren dat het echt schuifelend door de nauwe gangen van de mars basis was, doordat er zoveel schrikmomenten zijn en vijanden links en rechts zomaar tevoorschijn komen. De gameplay was net wat anders dan de oorspronkelijke Doom titels, maar het zorgde voor een super ervaring. Helaas hetgeen wat mij nog zo goed bijstond, het wisselen tussen je zaklamp en je wapens, zorgde voor die angst om een paar stappen naar voren te zetten. In deze port is het vervangen door een lamp op je lichaam die je op elk moment aan en uit kunt zetten. Dit zorgt voor een grotere focus op de actie, maar het horroraspect is daardoor wel een stuk minder en dat is jammer.
De lineariteit en focus op schrikmomenten zorgen niet alleen in een verschuiving van de gameplay naar een wat langzamere game, maar ook dat er minder ruimte is om je eigen plan te trekken hoe je de levels doorloopt. De toevoeging van de verschillende audio-logs doet erg modern aanvoelen en je zult ze ook echt moeten luisteren om de codes te vinden om de lockers met leuke goodies te openen die overal te vinden zijn. Een klein kritiekpunt op de game, laat eerder zien hoeveel er verandert is bij games. Je moet zelf handmatig saven in veel gevallen en er zal niet om elke hoek automatisch gesaved worden.
De beste port, maar toch het zwarte schaap
Net zoals de andere twee titels, kunnen we hier alle content die ze ooit voor de game hebben uitgebracht verwachten. Het origineel was al lang met zijn 15 uur aan gameplay, maar met de extra content en levels zorgt het ervoor dat er heel veel speeluren te vinden zijn voor de tien euro die deze game mag kosten. Het maakt het beste gebruik van de voordelen van de overstap naar de laatste generatie consoles en de sterke belichting in de game kan nu nog steeds super goed meekomen. Maar toch bevat de game minder het Doom gevoel. Het is net wat langzamer dan de voorgaande Doom delen en zeker in vergelijking met de laatste moderne Doom, voelt deze game super traag aan. Het is dan ook een super goede port, een ijzersterke game, maar toch het zwarte schaap in de Doom familie.
