Vlammen!
Pasen is misschien niet helemaal de gelegenheid om flink te gaan killen. Echter kwam ons toch Dogfight ter oren, een game waarin je alleen maar aan het vlammen bent. Dat hebben we geweten, al was het helaas een kort avontuur…
Er heerst oorlog. Het worstenleger, ook wel Sausage Bomber Corps, gaat de strijd aan en het is aan jou om de naties van Fredonia, Relishtonia, Dijon en nog enkele territoria over de hele wereld te beschermen. In je ukkie, al dan niet met 3 andere spelers in co-op split-screen, kun je de kogels los gaan laten en vechten in 9 verschillende districten. De gameplay van het spel is zo simpel als maar kan. Je kunt je vliegtuig met de analoge stick bewegen, van links naar rechts, van boven naar beneden. Verder kun je natuurlijk schieten en je kunt bommen van boven naar beneden laten vallen om objecten op de grond te raken. Daarnaast kun je je vliegtuig ook omdraaien zodat je niet alleen van links-naar-rechts schiet, maar ook van rechts-naar-links. Is dat het? Ja, dat is het eigenlijk wel. Wat het echter iets meer gevarieerd maakt, is dat je in de game wapens kunt wisselen. Je hebt dus 2 wapens, welke je onafhankelijk kunt vervangen. De ene gun heeft een shotgun-effect, een andere gun schiet zowel horizontaal als verticaal. Ieder wapen heeft zo zijn voor- en nadelen.
Don’t waste food, use it as a weapon!
De game is als een speedrun en je ziet dan ook constant onderin een teller lopen en de moeilijkheidsgraad. Ik begon de game op ‘mild’, waarbij je nog enigszins makkelijk door de levels heen kunt gaan. Een playthrough kostte mij ruim ‘n uur, daar waar ik ook nog af en toe pauzeerde. Je hebt 3 levens en als die op zijn kun je het level opnieuw proberen. Je kunt echter ook naast het niveau het aantal levens kiezen dat je hebt, waarmee het dus makkelijker of moeilijker gemaakt kan worden, al is 3 levens over het algemeen wel een mooie balans. Elk level wordt gevolgd door een eindbaas welke je door bepaalde hitpoints veelvuldig te raken kunt doden. Deze eindbazen komen vervolgens in kleinere mate weer terug in volgende levels. De gameplay van het spel is zeer chaotisch, waarbij je niet zozeer gericht hoeft te schieten, maar vooral moet ontwijken. Je hoeft niet elke vijand neer te schieten, maar zult logischerwijs zoveel mogelijk vijanden proberen te raken. De gameplay is niet zozeer moeilijk, maar wel uitdagend, vooral wanneer je de moeilijkheidsgraad wat omhoog schroeft. Echter heb ik wel eens lastigere games gezien dan deze. Ook de eindbazen hebben vaak een bepaalde scripted-design waardoor ze erg voorspelbaar zijn.
Dogfight kent een cartoony-stijl, welke goed past bij de oorlogsachtige humor die men neer probeert te zetten. De zwarte randjes over de objecten heen maken dat de graphics er erg strak uit zien, al wordt het nooit bijzonder. Er is voldoende variatie in de omgevingsachtergrond, die verschilt van ijzig tot Halloween-achtig. Echter is de variatie wat minder qua vijanden. Dit zijn veelal tanks, bommenwerpers en robotachtige slangen. Als je vervolgens de game uitgespeeld hebt kun je nog de playthroughs verbeteren om meer sterren te behalen. Hiermee speel je weer meer wapens vrij en kun je nog hogere highscores behalen, welke geranked worden in een lijst. Echter ontbrak bij mij aardig de wil om het spel verder te gaan spelen, waarmee je dus met zo’n 1 á 2 uurtjes de game wel redelijk hebt gezien.
Als we het over Dogfight hebben, dan is de game ‘prima’, niet meer dan dat. Je kunt de game zo moeilijk of makkelijk als gewenst instellen, waarmee dus niet alleen fanatieke actie-shooter fans de game zullen waarderen, maar ook instappende spelers. Qua verhaal heeft men het leuk verpakt met licht-grappende teksten en visuals. Echter zijn de 9 levels wat mij betreft wat aan de karige kant. Met enkele minuten per level ben je er echt binnen ‘n paar lichtflitsen al doorheen. Grafisch heeft men het leuk verpakt en qua gameplay draait het spel meer dan soepel, zowel op de PlayStation 4 als PlayStation 5. Voeg daar nog aan toe dat je het zowel alleen als met meerdere mensen op de bank kunt spelen, en je hebt een leuk uurtje aan frustratie van je af schieten in handen.
