Open einde wordt hervat
Na een eind van Divinity II – Ego Draconis waar velen zich vast en zeker dood geërgerd hebben gaat het verhaal in Divinity II: Flames of Vengeance nu verder. De fantasy RPG begint waar het voorheen is geëindigd. Dit geeft de mogelijkheid om verder te spelen met je oude karakter. Mocht je de voorganger niet gespeeld hebben, geen zorgen! Je kunt namelijk ook gewoon een nieuw karakter beginnen. Dit karakter begint op level 35 met een aardig zakcentje. Je kunt zoals in deel 2 weer kiezen uit de verschillende rassen die de game te bieden heeft. Hoewel het mogelijk is om een standaard ras te pakken raad ik diegene aan die al bekend zijn met dit concept om zelf de punten te verdelen over je karakter. Veelal zijn de standaard punten niet optimaal besteed en hierdoor word je karakter slapper dan dat hij hoeft te zijn.
Als Dragon Knight begin je met spelen in Aleroth City. In deze stad speelt het grootste gedeelte van het verhaal zich af. Hoewel het jammer is dat je geen uitgestrekte velden met monsters meer hebt waar je in de zon al dodend lekker over heen kunt paraderen geeft ook de stad waar je aanwezig bent een grote diversiteit aan missies en personages. De stad is zoals je gewend bent van Divinity weer opgedeeld in gebieden. Deze gebieden geven een goed overzicht van waar je heen moet tijdens missies. Ondanks dat het verhaal zich grotendeels in en onder de stad afspeelt, moet je niet denken dat je er binnen een halve dag doorheen bent. Je kunt vrijwel elke woning binnen die vervolgens weer een aantal verdiepingen heeft. Verder zijn er talloze tunnels onder de stad die het spel interessant en leuk houden.
Zoals het gebruikelijke concept is bij bijna alle rpg’s moet je ook hier monsters doden om experience op te doen. Met deze experience ga je levels omhoog waarna je weer betere armor en wapens kunt gebruiken. Deze “items” zoals ze genoemd worden zijn te verdienen tijdens missies of kun je kopen bij een handelaar. Mocht je geen zin hebben om je zuur verdiende geld uit te geven aan wapens, dan kun je altijd nog monsters slachten die regelmatig goede wapens en armor bij zich dragen. Met de spullen die je vindt kun je vervolgens talloze verschillende combinaties maken. Op deze manier maak je je karakter zoals jij deze wilt hebben. Zoals ik net al zei kun je monsters doden om experience op te doen. Dit is natuurlijk niet de enige manier. Door het hele spel heen zijn er mensen die jou hulp nodig hebben. Door de opdrachten uit te voeren die deze mensen voor je hebben kun je experience en items verdienen. Dan heb je nog je talenten. Telkens als je een level omhoog gaat verdien je punten. Deze punten kun je gebruiken om de aanvallen die kunt doen te versterken, of om nieuwe aanvallen te leren.
Morele beslissingen
Het leuke aan dit spel is dat je veelal dingen zelf kunt beslissen. Bijvoorbeeld: je hebt iemand betrapt op stelen, lever je hem over aan de autoriteiten? Laat je hem gaan? Of dood je hem en neem je zijn spullen mee? Dit is even een simpel voorbeeld van de keuzes die te maken zijn in dit spel. Er wordt dan ook van je verwacht dat als je met iemand praat je zelf aangeeft wat je wilt zeggen. Om het een beetje moeilijker te maken heb je de mogelijkheid om gedachten te lezen. Dit kun je gebruiken om de prijzen van verkopers omlaag te halen of om te zien of de persoon waarmee je praat wel helemaal eerlijk is. Je hebt deze mogelijkheid meerdere malen nodig om missies succesvol af te ronden. Houd wel in gedachten dat het gedachtelezen niet gratis is. Je levert er telkens een deel van je experience voor in. Het vervelende bij dit spel is dat je experience in de min kan schieten waarna je weer extra experience nodig zult hebben om een level omhoog te gaan. Maar even terug naar de gesprekken. Je krijgt tijdens de gesprekken een aantal opties die de voortgang van het spel kunnen bepalen. Het is dus belangrijk dat je even leest wat je zegt. Natuurlijk zijn er vele wegen die naar Rome leiden en kun je op diverse manier bij het einde komen. Maar het is wel leuk om je eigen weg daarin te bewandelen.
Zoals in de voorganger kun je ook weer in dit spel je drakenvorm aannemen. Echter staat de drakenvorm deze keer niet meer centraal en kun je hem maar een enkele keer gebruiken. Hoe dan ook zijn de gevechten in de drakenvorm weer veel te gemakkelijk. Je mag dan wel het ultieme wezen zijn, maar een beetje weerstand zou wel welkom zijn. Je blaast met gemak torens en andere dingen op. Buiten het feit om dat ik het spelen met de draak een beetje saai vond, ziet het er wel geweldig uit. De besturing is niet al te moeilijk waardoor je het vechten als draak snel onder de knie hebt.
Goede balans tussen actie en avontuur
Als je het mij vraagt, is dit spel zeker de moeite waard. De RPG vindt een goede balans tussen actie en avontuur en het zit grafisch geweldig in elkaar. Jammer is dat de makers nog geen goede balans gevonden hebben in de moeilijkheidsgraad van het spel. Bij Divinity II – Ego Draconis ging je nog af en toe dood omdat er te veel beesten waren. Dit is bij Divinity II: Flames of Vengeance absoluut niet het geval. Door de kracht die je kunt krijgen als je je talentpunten optimaal besteedt kun je alles met gemak doden. Dit is erg jammer omdat het de speler niet meer uitdaagt om tactisch te spelen. Je rent gewoon op een groep monsters in en slacht ze met gemak af. Het verhaal zit goed in elkaar en brengt je in verschillende gebieden en in contact met verschillende karakters. Er is een grote diversiteit aan mensen en monsters die je tegen kunt komen. Persoonlijk vind ik dat de monsters niet in verhouding staan tot de mogelijkheden die je hebt. Hiermee bedoel ik dat je ondanks de goede spullen die je aan hebt (die overigens veel te eenvoudig te vinden zijn) je nog steeds moet vechten tegen veel te slappe skeletten en andere nietszeggende monsters. Ik had in dit spel gehoopt op epische gevechten maar helaas! Een positief punt daarentegen is de ontwikkeling van het vecht-systeem. In Divinity II – Ego Draconis was het af en toe lastig om in een chaotisch gevecht waar meerdere monsters om je heen stonden de vijanden te raken. Dit hebben de makers opgelost door een systeem die de monsters vanzelf target. Hoewel je misschien zult denken dat dit de game en stuk saaier maakt, kan ik je vertellen dat dit niet zo is. Het is dan ook een genot om eindelijk eens het beest te raken waar je op doelde.
De makers van dit spel hebben naar mijn mening weer een leuk spel neer gezet. Je zult je ook zeker uren vermaken met de vele mogelijkheden die dit spel te bieden heeft. Hoewel het mogelijk moet zijn om de oude savegames van Ego Draconis in te laden in de nieuwe game is het mij niet gelukt. Naar alle waarschijnlijkheid komt dit door de nieuwe en verbeterde grapics die niet ondersteund worden door de oude savegames. Verder ben ik in het spel tegen een aantal bugs aangelopen. Zo viel ik tijdens gevechten meerdere malen door de vloer heen waarna je oneindig blijft vallen. Om dit te voorkomen raad ik je aan om je F5 (quick save) bij de hand te houden en er regelmatig even op te drukken. Ook merk je af en toe op dat je tijdens gevechten de monsters niet raakt. Je slaat met je bijl zo door het monster heen. Buiten deze bugs om die hoogstwaarschijnlijk nog wel opgelost gaan worden blijft het ongetwijfeld een game die de moeite waard zal zijn om te spelen.
