Digimon Story Time Stranger

Als iemand die in de jaren negentig is opgegroeid, heb ik veel van de series die nu nog steeds draaien zien opkomen. Digimon is er daar ook eentje van: iets meer volwassen dan Pokémon en met stoerdere monsters en evoluties. Zoals veel kinderen van toen heb ik alle afleveringen volledig door elkaar gezien, waardoor ik wel goed bekend ben met de Digimon, maar het totale verhaal eigenlijk nog steeds bijster ben. En nu in 2025 komt Digimon Story Time Stranger uit op de PlayStation 5. Een game die qua presentatie en gameplay heel wat anders doet dan wat je misschien van de franchise zou verwachten. Wie denkt dat dit een simpele Pokémon-kloon is, heeft het mis. Deze titel heeft meer weg van Final Fantasy, compleet met diep verhaal, een grote hoeveelheid cutscenes en een gevechtssysteem dat niet bang is om je uit te dagen. Is dit mijn kans om eindelijk het verhaal te leren?

Minder vrijheid, meer focus

Waar Pokémon je meestal loslaat in een open wereld en de speler zijn eigen tempo bepaalt, voelt Story Time Stranger een stuk rechtlijniger aan. De vrijheid is minimaal, maar dat heeft zo z’n voordelen. Alles is gebouwd rond het verhaal, en de gevechten zijn daar als een soort lijm tussen de vele dialogen en animaties. Dat kan saai klinken, maar het zorgt ervoor dat geen minuut hier aanvoelt als onnodige opvulling.

Story Time Stranger weet zowel de oudere Digimon als nieuwe creaties in de game te stoppen. Dat klinkt misschien vanzelfsprekend, maar bij Pokémon missen regelmatig de oudere monstertjes. Hier hoef je je daar geen zorgen om te maken met meer dan 400 Digimon. Bekende namen als Agumon, Gabumon en Patamon zijn van de partij, maar ook nieuwere Digimon zijn aanwezig.

Geen random encounters

Wie bang is voor irritante random encounters kan opgelucht ademhalen. Story Time Stranger maakt geen gebruik van random encounters. Je ziet de vijanden rondlopen en kiest zelf of en wanneer je een gevecht start. Dat scheelt frustratie en maakt het geheel een stuk tactischer. Bovendien kun je vóór de start een aanval inzetten om een voordeel te krijgen. Ben je veel sterker dan de tegenstander? Dan wordt het gevecht simpelweg geskipt. Dit is een enorm welkome aanpassing, waardoor je met veel plezier de wereld in springt.

Het gevolg is wel dat je heel veel vecht. Zodra je een dungeon inloopt, weet je dat je een grote hoeveelheid vijanden zult moeten verslaan. Gelukkig voelt het nooit echt vervelend, omdat de variatie in tegenstanders groot genoeg is en je dus niet eindeloos dezelfde animaties doorploegt. Met een speelduur van minstens 40 uur (en makkelijk meer als je alle evolutiepaden wilt uitproberen) krijg je meer dan genoeg waar voor je geld.

Simpel verzamelen

De grootste verrassing is hoe makkelijk het is om Digimon aan je team toe te voegen. Versla een bepaald aantal keren een vijand en je kunt hem digitaal omzetten. Het is een simpel systeem ontworpen om spelers aan te zetten tot experimenteren. Voor je het weet zit je team vol en begin je te schuiven, te testen en te combineren. Het spel draait dan ook minder om het vangen zelf, en meer om hoe je de evolutiepaden benut en teams samenstelt.

Vrijwel elke Digimon kan meerdere richtingen op evolueren. Het is dus slim om soms zelfs meerdere exemplaren van dezelfde Digimon te verzamelen, zodat je kunt experimenteren met verschillende vormen. De ene lijn levert iets met focus op schade op, en de andere mogelijk meer op verdediging. Het voelt tactisch aan, maar zonder de noodzaak om eerst hele wiki’s door te spitten. Je kunt ze zelfs naar een Digimon boerderij sturen, waar ze groeien en sterker worden.

Hoge afwerking

De game kent een hoge productiewaarde: vloeiende animaties, kleurrijke omgevingen en goed ingesproken stemmen voor zowel NPC’s als Digimon. Dat geeft de wereld veel meer persoonlijkheid. Alleen jammer dat je eigen personage geen stem heeft. Een bewuste keuze volgens de ontwikkelaars, maar voor mij voelt het vooral als een gemis, zeker tijdens emotionele momenten waar je karakter letterlijk stil blijft terwijl de rest van de cast zijn ziel uitstort. De balans tussen cutscenes en gameplay ligt soms wat zwaar richting het eerste, maar de kwaliteit van de voice-acting en animaties maken dat grotendeels goed.

Ondanks de vele systemen die in de game verwerkt zitten, weet Story Time Stranger alles helder uit te leggen. Het steen-papier-schaar-principe van de drie basistypen (Data, Vaccine, Virus) is direct duidelijk en wordt visueel steeds goed gecommuniceerd. De andere elementen maken het geheel extra gelaagd, maar nooit nodeloos ingewikkeld. De eerste keer test je even om zwaktes te ontdekken en daarna staat de info gewoon netjes in je menu.

Verhaal met tijdreizen en drama

Wat het verhaal betreft, doet Story Time Stranger niet onder voor menig grote JRPG. Zoals de titel al verklapt, speelt tijdreizen een centrale rol. Je belandt in verschillende tijdsperiodes, ontmoet varianten van karakters op jongere of oudere leeftijd, en krijgt constant het gevoel dat je deel uitmaakt van een groter geheel. Het mooie: ook als je helemaal nieuw bent in de Digimon-franchise, kun je dit verhaal prima volgen. Het staat los van de anime en eerdere games. Voor de hardcore fans zitten er genoeg verwijzingen en cameo’s verstopt om te grijnzen, maar niemand voelt zich buitengesloten.

Zijn de sidequests tof? Nee. Het zijn vooral simpele klusjes: een Digimon verslaan, een item brengen, een kort gesprek voeren. Het is duidelijk dat Story Time Stranger liever een rechtlijnige ervaring biedt. De variatie zit niet in de extra missies, maar in de monsters die je verzamelt en hoe je team zich ontwikkelt. Voor sommigen voelt dat misschien als een gemiste kans, maar ik vond het eerlijk gezegd geen probleem: de game probeert niet kunstmatig alles langer te maken.

Eén van de beste Digimon-games

Digimon Story Time Stranger is misschien wel de meest complete Digimon-RPG tot nu toe. Het verhaal is meeslepend, de gevechten zijn slim opgezet en de presentatie is top. Ja, de sidequests zijn matig en het zwijgende hoofdpersonage haalt soms de vaart uit emotionele momenten. Maar daar staat eindelijke een volwassen game tegenover. Dit is een Digimon-game die iedereen kan oppakken. En voor iedereen die ooit in de jaren ’90 alle afleveringen door elkaar zag: dit is de game die je eindelijk eens duidelijk uitlegt waar het nou uiteindelijk om draait.