Pokémon doet een Telltale game
Pokémon was toe aan iets nieuws. Na jarenlang een standaard ‘gotta catch ‘em all’ formule te hebben gehanteerd komt er plots een waar detectiveverhaal tevoorschijn. Je hoeft geen Pokémon te vangen. Sterker nog, het kan helemaal niet. Het is een game geworden die nog het beste vergeleken kan worden met de adventure games van weleer en het meer modernere ‘Life is Strange.’ Je lost puzzels op in de loop van het verhaal, praat met mensen over gebeurtenissen, zoekt naar hints en je eigen koffiedrinkende en sarcastische Sherpikachu kan uiteraard met Pokémon praten om nog meer informatie te verzamelen. Het is in de verste verte niet te vergelijken met de andere Pokémon games en zit tjokvol charme.
Karakters dragen de game
Je speelt de game als Tim Goodman. Een jonge jongen die opzoek is naar zijn vader, die verdwenen is tijdens een zaak in Rhyme City. Al snel kom je in aanraking met zijn Pikachu. Het blijkt dat deze Pikachu niet zo lief en schattig is als dat we gewend zijn. Meerdere malen reageert hij sarcastisch naar zowel andere Pokémon als menselijke karakters, hij klaagt zodra er actie ondernomen moet worden en steelt bij ieder bezoek aan het detectivebureau de koekjes die voor de klanten zijn bedoeld. Tim is het enige menselijke personage dat hem kan verstaan. Zo heb je een duo dat, niet geheel toevallig, te vergelijken is met Sherlock Holmes en Dr. Watson. Ondanks dat het gros van de andere personages wat flets en saai overkomen, is het de dynamiek tussen Tim, Pikachu en andere Pokémon dat het wat simpele verhaal overeind houdt. Ik wil niet te veel verklappen, want het is voldoende om je aandacht erbij te houden, maar er is natuurlijk iets meer aan de hand. De vader van Tim is niet zonder reden verdwenen natuurlijk. De onderliggende motieven (macht en geldzucht) zijn redelijk volwassen en het ‘whodunnit’ principe laat je tot aan het einde raden, maar het is nergens echt verassend. Het is vooral Pikachu die hier overduidelijk de show steelt. Vooral de optionele scénes, waar meestal iets idioots gebeurt, zijn oprecht grappig.
Opzoek naar de dader
De gameplay bestaat vooral uit het zoeken naar informatie, het oplossen van puzzels en korte actiescénes met heel simpele quicktime events. De game bestaat uit meerdere chapters en iedere chapter is een andere locatie en zaak. Vrijwel altijd start je met het verzamelen van de nodige informatie. Dit doe je door met de lokale bevolking te praten en door de omgeving te verkennen. Eén chapter speelt zich bijvoorbeeld af in een televisiestudio waar verscheidene camera Pokémon en regisseurs rondlopen. Nadat je alle hints hebt verzameld krijgt Pikachu een eureka moment en begint hij je aandacht te vragen. Dit is het moment dat er gerichte vragen worden gesteld en het is aan jou om de juiste hint uit te kiezen. Zo kom je erachter wat er gebeurd is en wie wat gedaan heeft. Dit hele proces is niet altijd even uitdagend. Het komt vooral neer op met de juiste persoon praten, zodat je het juist stukje informatie paraat hebt. Ook al weet je zelf al wat er gebeurd is, je kan niet verder zonder dat puzzelstukje. In de eerste chapter vind je bijvoorbeeld een veer van een bepaalde Pokémon. Iedereen die een klein beetje bekend is met de verscheidene vogel Pokémon weet meteen van welke deze afkomt. Je dient echter eerst meerdere gesprekken te voeren, voordat je de optie krijgt om deze uit te kiezen. Er zijn ook geen consequenties voor het kiezen van het verkeerde stukje informatie, aangezien onze vriendelijke gele vriend het simpelweg niet toelaat. Het zorgt voor een wat lineaire ervaring, want er is in principe maar één weg.
Laat de 3DS zweten
Bovenstaande is zeker geen minpunt. Ondanks dat de technologie van de 3DS al zeer oud is en hij voortaan niet altijd bekend staat als een grafische krachtpatser, was ik zeer verrast over hoe de game eruitziet. Er is jammer genoeg helemaal geen 3D effect, maar karaktermodellen zijn vrij gedetailleerd en er is genoeg variatie wat locaties betreft. Het enige dat in de weg zit is de resolutie. Het scherm van de 3DS is weliswaar niet erg groot. Je kan met zo een lage resolutie echter niet om de kartelrandjes heen. Desondanks ziet de game er voor een handheld titel zeer puik uit en dat zonder een enkele framerate dip. Het feit dat alle cutscenes ook nog eens volledig voorzien zijn van voice overs, maakt het pakketje volledig compleet.
Detective Pikachu is vooral een filmische game geworden waarbij de gameplay wat naar de achtergrond is geschoven. Ik moet bekennen dat ik in het begin redelijk sceptisch was. Dit is aan het einde van de game daarentegen redelijk veranderd. De gameplay is simpel, heel erg simpel. Overduidelijk om het toegankelijk te maken voor de jongste gamers onder ons. Wellicht dat de opkomende Detective Pikachu film ook meespeelde. Je trekt er zo immers een iets groter publiek mee. Desalniettemin blijft de dynamiek tussen Tim en Pikachu ook voor volwassenen overtuigend overeind. Ik heb persoonlijk regelmatig in een deuk gelegen om de humor en de gevatte opmerkingen. Als de film dit aanhoudt, dan hebben ze mijn interesse in ieder geval gewekt, want ik wil veel meer zien van deze “alternatieve” Pokémon wereld.
