Hype of the year
Als je een award zou moeten geven aan de game die dit jaar het meest heeft mogen genieten van een hype, dan is dat toch wel Destiny. Het spel kostte rond de half miljard wat betreft de productie en vooral ook marketing. Het spel moet dan ook de nodige jaren mee gaan en wordt door Bungie doorontwikkeld tot een echte MMO-shooter. Maar daarvoor is wel een goede start nodig. Heeft Bungie, ontwikkelaar van de Halo-franchise, daarin weten te slagen? Of moet Activision vrezen voor een flinke ‘waste of money’-dilemma?
Die vraag is eigenlijk bij de launch al bevestigd. Het spel bracht al direct veel geld in het laatje waarmee een financiële strop eigenlijk al niet meer van toepassing kan worden. Maar daarmee heb je nog niet direct succes. Destiny is voor velen een onbeschrijfbare game. Wat is het nu? Een singleplayer shooter? Een RPG-shooter? Een MMO? Of simpelweg een multiplayer shooter? Eigenlijk allemaal. Destiny speelt zich 700 jaren in de toekomst af in een post-apocalyptische wereld. Alles verandert wanneer de Traveler arriveert. Hij veroorzaakt een Golden Age waarbij veel gebied verloren raakt. Als Guardian van het laatste veilige oord op aarde ga je vechten tegen de vijanden en verdedig je de ‘City’. Herover in je uppie, of samen de gebieden die verloren zijn gegaan.
Kies je karakter
Je begint de game met het aanmaken van een personage. Dat is al direct een flinke stap dus, maar je kunt ook meerdere karakters aanmaken. Je karakter zal diverse skills krijgen die je steeds weer moet zien te verbeteren. Maar die skills worden mede bepaald door de wapens en armor die je draagt. Je kunt kiezen tussen de karakter types Titan, Hunter en Warlock. Elk karakter heeft zo zijn eigen krachten, maar het komt er vooral op neer dat aanvallen er wat anders uit zullen zien. Je zult in het begin ook zeker niet de beschikking krijgen over alle verschillende krachten. Er zijn namelijk ook subclasses waarover je beschikt vanaf level 15. Je hebt verder bijvoorbeeld rifles, shotguns, rocket launchers, snipers en machine guns die je kunt dragen. Deze beschikken elk weer over verschillende upgrades, een level-waarde (hoe hoger hoe beter) en soms ook speciale abilities, waaronder bijvoorbeeld een betere effective range bij het aimen. Verder is de armor ook van belang. Je kunt een helm, handschoenen (gauntlets), body armor en schoenen dragen. Hierbij geldt hetzelfde als voor de wapens. De een is sterker dan de ander, en de een heeft wel speciale abilities en de ander niet. Verder is er ook nog de inventory, waarin je diverse handige materialen kunt herbergen. In The Last City, ook wel de Tower op aarde, kun je wapens, armor en dergelijke aanschaffen en vergaren na missies. Je zult de Tower dan ook ongetwijfeld geregeld bezoeken, ook voor kleine doelstellingen. Je begint de strijd op aarde, waarna je naar de maan, Venus en Reef gaat. Zo zijn er nog meer plannen welke in de toekomst alleen nog maar uitgebreid zullen worden.
Over de RPG-skills en mogelijkheden hebben we het wel genoeg gehad, tijd voor de gameplay, wat natuurlijk de basis vormt voor de game. Het spel kent enige gelijkenissen met Halo wanneer je het spel speelt. Je voelt gelijk aan dat het hier een zeer solide game betreft. Het spel lijkt op het eerste gezicht een beetje te spelen als Borderlands, maar dan wat serieuzer. Naast schieten heb je de mogelijkheid om een ‘Super Charge’ in te zetten, waarmee je veel schade kunt aanrichten mits je deze goed gebruikt en richt op je tegenstanders. Deze super charge duurt lang om weer her op te laden en moet dan ook vooral ingezet worden wanneer echt noodzakelijk. Verder heb je nog andere secundaire wapens waaronder bijvoorbeeld speciale melee-aanvallen en het gooien van granaten. De game speelt qua gameplay heerlijk weg en voelt dan ook aan als een kwalitatief hoogwaardige shooter. Het ziet er niet alleen allemaal zeer realistisch en bombastisch uit, je krijgt ook nog eens de ruimte om zo nu en dan weg te duiken, want dat is veelal ook noodzakelijk. Tegenstanders gaan niet dood volgens het ‘one shot, one kill’-principe, maar moeten veelal de nodige malen geraakt worden. Geregeld moet je ook nog eens eerst een schild penetreren waarna je pas echt aan de health van tegenstanders kunt zitten. En alsof dat nog niet genoeg is, gaan ze ook nog geregeld schuillen om zo hun primary armor te herladen. Pijnpunten in Destiny zijn toch wel de hoeveelheid tegenstanders die je moet omleggen. Alles is vrij erg gescript en soms vraag je je af of de game niet te veel fungeert als een horde-mode uit Gears of War bijvoorbeeld. Hordes aan tegenstanders volgen elkaar vaak op gevolgd door een eindbaas. In gebieden waar respawn niet toegestaan is kan dat frustrerend worden, als je na je dood een lastig stuk weer helemaal opnieuw kunt gaan spelen.
De omgevingen zijn ook niet echt zoals beloofd. Je hebt weliswaar vrijheid en kunt gaan en staan waar je wilt, maar toch zijn gangenstelsels in missies toch echt lineair opgebouwd, waardoor je eigenlijk vooral in de buitenwereld enige vrijheid zult hebben. In deze buitenwereld kun je na het spelen van de hoofdmissie ook nog secundaire objectives uitspelen, al zijn deze ook vaak erg eenvoudig en rechtlijnig. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de hoofddoelen. Het is vaak ‘activeer’, ‘kill’en ‘bereik je doel’ wat de klok slaat, waardoor je eigenlijk enkel aan het knallen bent. Leuk is dan wel weer dat je beschikt over een vehicle, waardoor je jezelf sneller kunt verplaatsen.
Valt en staat
Als Destiny als singleplayer game had gefungeerd, dan zou het spel waarschijnlijk niet eens zo bijzonder zijn geweest. In de game zie je geregeld medespelers meespelen. Jammer daaraan is dat ze veelal op een eigen pad zijn waardoor je niet echt heel veel steun zult hebben aan elkaar. In grootse gevechten of side-missies is dit wel geregeld het geval, maar in de campaign is dit niet het geval. Leuker is het dus om deze game echt met vrienden te spelen, waarvan je weet wat je kunt verwachten van elkaar. Het fijnste is dan ook dat je op een gelijkwaardig niveau bent en niet 10 levels van elkaar verschilt. Die gewilde combinatie is in de game eigenlijk maar moeilijk te vinden met wildvreemden aan je zijde, en dat is jammer. Destiny heeft weliswaar het potentieel in zich, maar het is nog een beetje een mengelmoes van te veel factoren die het spel niet goed doen op co-op gebied. Daarmee lekt het spel eigenlijk aan variatie, en dat is voor een shooter vaak dodelijk. De RPG-elementen en de multiplayer co-op houden het spel dan ook overeind. Nu is het niet zo dat Destiny gezien moet worden als een matige shooter, nee, zeker niet. Maar de echte sublimatie ontbreekt enigszins. Dan is er gelukkig nog wel de PvP-modus, waarin gestreden kan worden met en tegen elkaar, wat de game ook wel weer een stuk uitgebreider maakt. In PvP krijg je echt weer dat Halo-gevoel dat velen verwachten van Bungie.
Al met al is de gameplay van Destiny geweldig, maar niet subliem. Van een game die zo geniet van een hype zou je wel meer verwachten en minder rechtlijnigheid. Variatie is er wel in de graphics. De omgevingen van de verschillende planeten ogen steeds weer verschillend van elkaar. De maan is bijvoorbeeld erg donker met wat verlichtende sterren en Venus is daarentegen weer erg belicht met felle kleuren en hoge contrasten. Men heeft echt oog voor detail gehad bij Bungie want van top tot teen ziet alles er haarscherp en indrukwekkend uit. De variatie qua kostuums van tegenstanders had wel wat beter gemogen en vaak lijken gangenstelsels nogal op elkaar, maar verder kun je je vingers aflikken met deze game. Ook qua soundtrack en geluidseffecten is het allemaal stuk voor stuk prima in orde.
Het was vooraf de vraag of Destiny kon voldoen aan de hype. Het antwoord daarop blijft alsnog moeilijk te beantwoorden. Ja en nee. Destiny is zeker een beter dan gemiddelde game, met haar uitstekende RPG/MMO-elementen, qua shooter en qua co-op. Het is leuk om geregeld wat vreemde eenden door de maps heen te zien lopen waarmee je kunt samenwerken. Maar de game kent ook mindere punten, waaronder de variatie in de missies, die ver te zoeken is, de variatie in tegenstanders en het gebrek aan echte samenwerking in de co-op, waardoor het toch veelal ieder voor zich is in de wereld van Destiny. Met de toekomst nog voor de boeg kan hier echter nog verandering in komen, waarmee Destiny naar nog grotere hoogtes kan gaan. Als launch game bereikt Destiny echter nog net niet de perfectie.
