De geschiedenis van het gamen zou je alleen al herkennen aan de geluiden. Althans, ooit waren het simpele bliepjes, nu zijn er complete soundtracks. Dankzij de technologie is het voor de gamemuziek mogelijk geweest eenzelfde snelle ontwikkeling door te maken als de graphics. In dit stuk besteden we speciale aandacht aan de soundtrack, die vaak net zo veel productionele aandacht krijgt als die voor Hollywood-films.
Muziek als universele sfeermaker
Natuurlijk zijn het de geluiden van het spel zelf die de sfeer realistisch maken, maar met muziek op de achtergrond ontstaat tegelijk het effect van een film, een dromerige wereld. Muziek is een universele versterker voor gevoelens en emoties. Rij op een natte dag in november door de mist die tussen de Toscaanse heuvels hangt, terwijl uit je speakers de muziek van componist Ramin Djawadi klinkt: je waant je in Game of Thrones. Compilaties van sportfragmenten worden opgesierd met muziek, en als je online een gokje waagt wil er ook nog wel eens jazzmuziek klinken die de sfeer van een echt casino bij je thuis brengen. Gok wel verantwoord en veilig trouwens, kijk op
https://www.betrouwbare-online-casino.com/ hoe je dit doet.
Fly me to the moon
Muziek is steeds meer een rol gaan spelen in, en anno 2021 onlosmakelijk verbonden met gamen. Zo zijn veel videoclips gebaseerd op (fictieve) games en slaan artiesten een verzoek van een gameproducent zelden af. Voetbalspel Fifa kondigt regelmatig met tromgeroffel de nieuwe soundtracks aan en onlangs was het Sia, misschien wel de bekendste zangeres van het het moment, die voor Final Fantasy XIV Endwalker het nummer Fly me to the moon zong.
Chiptune
In de jaren ’80 stond de gamemuziek nog in de kinderschoenen. Er waren de mobiele computerspelletjes, apparaatjes ter grootte van een smartphone die op batterijen werkten, en waar slechts enkele bliepjes uitkwamen. Games die je op de Atari of televisie speelde zoals ‘good old’ Space Invaders of Pacman, kenden een minimum aan geluid en de kwaliteit was nog lang niet zoals die nu is. Zat er al muziek bij, dan was die afkomstig uit simpele synthesizerchips waarmee de producent weinig kon. Nu hebben we het over de ‘Chiptune’ van toen, de SID van de Commodore 64 die een echte cultstatus heeft verworven. Dit is een driestemmige, analoge synthesizer (hoezo jaren ’80!) waar de componisten echt alles uit hebben gehaald – terugkijkend is dit een bijzonder fenomeen.
Niet langer afhankelijk van hardware
Later kwamen de PC-geluidskaarten. Aanvankelijk werkten die met FM-synthese, maar al snel waren de PCM-samples beschikbaar. De soundtrack van menig spel bestond uit MIDI-bestanden die via de geluidskaart werden afgespeeld. De kwaliteit die de gamer te horen kreeg, hing af van hardware en dat verschilde nogal eens. Pas op het moment dat (spel)computer-componenten goedkoper en sneller werden, kon de muziek echt ‘in’ het spel afgespeeld worden, waarna soundtracks ontstonden zoals we die nu kennen. Niet langer is de kwaliteit afhankelijk van hardware, maar het begrip gamemuziek komt dus van ver! Wil je zien hoe deze evolutie verliep? In deze video is alles mooi samengevat.
