THQ verrast de laatste tijd met steeds betere, hoogstaande, unieke titels. Het afgelopen jaar was Red Faction: Guerrilla natuurlijk een lichtpuntje maar dan hebben we het nog niet gehad over titels als UFC Undisputed 2009. Het concern brengt weliswaar steeds minder uit, maar de kwaliteit is wel gestaag gegroeid en dat zorgt natuurlijk alleen maar voor betere games. Ditmaal probeert THQ de unieke draad weer wat meer op te pakken door de game Darksiders te lanceren voor de Xbox 360 en PlayStation 3.
In Darksiders neem je de rol aan van War, éen van de 4 legendarische Horsemen van de apocalypse. Deze gebeurtenis heeft zojuist plaatsgevonden en de wereld is daarmee geheel verwoest. Het puin zul je direct in het begin van de game te zien krijgen en de apocalypse zorgt voor de nodige vuurballen en straten die openbreken in de omgeving. De chaos is direct compleet dus. Het is aan jou om de balans tussen de hel en de hemel weer terug te vinden. Het Charrel Council zendt gekozen strijdkrachten, de Four Horsemen om de Hemel en Hel hordes te killen totdat een pakt is gesloten tussen beide facties. Je zult dus niet al te zuinig om hoeven te springen met je tegenstanders, want die zijn er genoeg, en kunnen op de bruutste manieren omgebracht worden. Tijd dus om de hakbijl erbij te pakken en koppen te laten rollen in deze onvredige situatie.
Flink hakken, erg flink hakken
Primair gezien is Darksiders een hack ‘n slash game met onvoorziene middelen die middels het gebruik van simpele knoppencombinaties uitgevoerd kunnen worden. Het geweld in deze game is bruut, maar daar blijft het niet bij want deze titel bezit ook enkele interessante RPG-elementen. Zo is het mogelijk om gebruik te maken van verschillende spirituele krachten, en kun je abilities laten levellen waardoor je constant sterker, en bruter zult worden. Dat is ook zeker nodig gezien de tegenstand die steeds verder groeit en de eindbazen die steeds weer opduiken en het je lastig maken. Via je select- en start-menu kun je diverse features benaderen die handig van pas kunnen komen in je strijd. In het begin kun je nog relatief weinig en matige extra krachten aanroepen die tijdelijk gebruikt kunnen worden, maar later kun je steeds meer aan je controllerknoppen assignen waardoor je meer extra features in kunt roepen die je tegenstanders om zeep helpen. Tevens kun je upgrades aan je wapen toevoegen die ervoor zorgen dat je meer schade aanricht bij het slaan met je zwaard, en zo zijn dus ook persoonlijke voorkeuren van belang in deze oorlog tussen het goede en kwade. Door tegenstanders te killen, maar ook omliggende objecten te verwoesten en te gebruiken (bijvoorbeeld auto’s en schuivende blokken) kun je blauwe, virtuele betaalmiddelen (zielen van doden) in de wacht slepen. Hiermee kun je nieuwe upgrades en verbeteringen voor je gear mee aanschaffen bij onze vriend Vulgrim, welke je vervolgens in je inventory netjes kunt indelen. Het systeem hiervoor werkt overzichtelijk, en duidelijk, waardoor ook beginnende spelers van dit genre weinig moeite zullen hebben met de geïntegreerde RPG-elementen, die zeker een toegevoegde waarde hebben in de game. Tot slot kunnen we ook nog vertellen dat je in het spel een Mount in de wacht kunt slepen, welke ongetwijfeld van pas zal komen gedurende je vordert in het verhaal.
Naast al dat vechten en de vrij standaard, maar goede RPG-elementen zul je ook geregeld moeten puzzelen. Het simplistische puzzelen is zo nu en dan best plezierig en zorgt voor afwisseling, maar kan geregeld ook voor de nodige saaie minuten zorgen. De ene keer moet je gebruik maken van nieuw verkregen abilities, en moet je ergens heen om het een en ander te activeren, en daarna zul je weer terug moeten om weer verder te kunnen gaan. Het zijn geregeld saaie puzzels die je moet oplossen, en soms te langdradig zijn en welke je liever niet uit zou willen voeren. Deze zijn meestal vooral bedoeld om gewend te raken aan nieuwe mogelijkheden die je ontvangt, maar zijn iets te uitgebreid en tijdrovend uitgewerkt. De felle actie wordt dan ook te veel afgewisseld met saaie platformelementen die niet altijd uitdagend genoeg blijken.
Valt gewoon goed in de smaak
Maar dat weerhoudt Darksiders er niet van om gewoon kwalitatief goed te scoren. Natuurlijk is het moeilijk opboksen tegen aankomende toppers als Dante’s Inferno en God of War III, maar met de kwaliteit van deze game in de broekzak mag je alvast goed warm gaan lopen. Wat vooral opvallend is aan dit spel is de uitstekende geluidskwaliteit van de cinematics en de geluidseffecten ingame. Vooral de stem van de intro waarbij het spel van start gaat is oorverdovend mooi. Echter zal het aantal cinematics al snel inzakken, waardoor je al snel afhankelijk lijkt van ingame videomateriaal, wat toch minder is dan het mooie artwork en de geweldige voice-overs van het begin. Grafisch doet het spel het niet heel veel minder want de game ziet er zowel qua artwork als ingame keurig uit. De omgevingen wisselen genoeg om gevarieerd te blijven, maar zijn niet baanbrekend.
Met een speelduur die lang genoeg is en een co-op die achteraf toch geschrapt is mag Darksiders zichzelf een succes noemen. Het spel biedt genoeg speelplezier voor iedere liefhebber van hack ‘n slash actie en is kwalitatief gewoon boven gemiddeld. Het verhaal komt helaas niet geheel uit de verf en de platformelementen die zo nu en dan opduiken zijn ook lang niet altijd even uitdagend, maar voor de nog overige aspecten die overblijven scoort het spel boven de ruim voldoende. Na de afronding zal Darksiders geen spel zijn dat je snel nogmaals oppakt aangezien deze daarvoor te lineair is, daar waar het wel free-roaming oogt, maar het gehele avontuur zal je ook na eenmaal de nodige uren kosten en je zonder twijfel met een goed, voldaan gevoel achterlaten. Deze veelbelovende belofte voor 2010 is dan ook zeker een titel die het waard is om 2010 mee te beginnen.
