Na dagen voor de brievenbus te hebben gewacht, kwam de RPG/FPA Dark Messiah of Might and Magic dan eindelijk door de brievenbus heen vallen. Na al die vreselijk mooie beelden en plaatjes van deze game, zijn we natuurlijk wel benieuwd of deze game het waarmaakt, maar of ook de gameplay dik in orde is. Lees dus snel verder.
Het eerste wat meteen opviel aan de game was het alsmaar wachten en wachten. Want na het wachten op de game, had ik gedacht klaar te zijn met al dat wachten, maar integendeel. Ten eerste het installeren, dit duurde al snel een half uur met al die extra programmatjes, maar het is ook niet zo raar met een game van 7 gig, dus oké, hier kan ik wel meeleven, je installeert de game toch maar één keer. Toen startte ik eindelijk de game op, vet filmpje, wat namen van de makers en potverdikke weer een laadpauze, het kan toch niet gekker worden, maar na 5-10 minuten kwam eindelijk het menu tevoorschijn. Ik klikte dus ook gelijk met volle moed op new game en ja hoor (helaas) weer een laadpauze van 5-10 minuten. Nu hoopte ik dat nu alles wel in mijn geheugen gepropt zou zijn, maar helaas ik moet jullie weer teleurstellen. Net zoals in Half-Life 2 wordt er om de zoveel meters in de game alles in je geheugen geladen, maar dit duurde toch alweer snel 5-10 minuten, hoewel de specs van mijn pc meer dan voldoende zouden zijn om deze game te draaien. Dus wees alvast voorbereid op lange wachtpauzes als je deze game gaat spelen.
Waar is mijn schedel?
Maar we weten nu nog helemaal niet waar de game nou allemaal omdraait dus ziehier het verhaal! In Dark Messiah draait het allemaal om de tovenaarsleerling, Sareth, van de machtige tovenaar Phenrig. Deze meester in de kunsten van oorlog en magie, en ook nog eens je pleegvader, heeft jou ook alle fijne kneepjes geleerd en het is nu de bedoeling dat jij maar ook eens het vuile werk opknapt. Het begint allemaal met reis naar de andere magiër Menelag om hem te helpen met de zoektocht naar de Schedel der Schaduwen. Deze schedel is al een aardig tijdje zoek en is het enige deel wat overgebleven is van de Zevende Draak die ongeveer duizend jaar geleden de demonen via een opoffering opsloot in een complete gevangenis. Maar de gevangenis was niet perfect, maar de demonen konden toch nog niet ontsnappen. De profetie van Dark Messiah verhaalt over een kind, gohh wat toevallig de Dark Messiah genoemd, de schedel zal gebruiken om de poort van de gevangenis te openen, zodat de demonen weer dood en verderf kunnen zaaien in het Might & Magic universum. Dus je kan het wel raden, jij moet weer de held spelen en het universum redden.
Kwijl, wat een graphics!!!
Wat deze game nou zo tof maakt, zijn natuurlijke de wrede graphics die deze game te bieden heeft. Want wat een spektakel toch op je scherm. De omgevingen, de wapens en de monsters het ziet er allemaal bloedmooi uit. Wat natuurlijk ook wreed is, is de overdosis aan bloed wat om je oren vliegt, tijdens de heftige gevechten. Ook de AI was zeker dik in orde, want ik wil de game zeker niet makkelijk noemen. De monsters reageren natuurlijk, komen op je af rennen en proberen zelfs te vluchten. Dit is dus zeker een pluspunt. Omdat deze game ook nog eens onder het first-person genre valt, beleef je alles vanuit de ogen van de personage. Maar wat meteen opviel was dat als je naar beneden keek je eigen lichaam zag staan en niet zomaar rondzweeft. Ook draait je lichaam natuurlijk mee en de camera huppelt natuurlijk mee als jij je voeten verzet. Hiermee kreeg je meer het gevoel dat jij echt Sareth was, wat natuurlijk altijd mooi is. De makers benadrukte dat de omgeving op allerlei verschillende manieren gebruikt zou kunnen worden en dat is inderdaad het geval, maar helaas draait het spel weer teveel rondom het gebruik maken van de omgeving, wat niet ten goede komt in de gameplay ervaring, waarmee wij op het onderdeel de gameplay komen!
F, F en nog maal F!!!
Maar wat een game pas echt succesvol maakt, is toch wel de gameplay. Helaas viel de gameplay erg tegen. De besturing in deze game was op het eerst wel wennen, maar kreeg ik uiteindelijk wel onder de knie. Je zult in deze game met verschillende wapens te maken krijgen, zoals een zwaard, dolken, pijl en boog, stokken en natuurlijk magie. De besturing werkt volgens een simpel principe: linkermuisknop snel slaan, linkermuisknop ingedrukt houden een sterke aanval en je rechtermuisknop blocken. Om nog wat afwisseling aan te brengen in de aanvallen hebben de makers ervoor gekozen dat als jij een bepaalde kant heen drukt zal de aanval verschillend zijn, wat resulteert in 8 verschillende aanvallen. Maar de aanval die je het meest zal gebruiken is toch wel de schop die je kan terugvinden onder de letter F, want via deze aanval kan je de vijanden de gewilde kant op schoppen, zoals in een ravijn of tegen een rek met dodelijke spiesen. Natuurlijk ziet dit er allemaal geweldig uit, maar ik wil gewoon een vijand met mijn dolken of zwaarden goed kunnen afmaken, dan ze lame in een afgrond schoppen. Dan hebben we ook nog eens magie dat we kunnen gebruiken om de vijanden een kopje kleiner te maken. Een vuurbal, een vijand optillen of de grond bevriezen het kan allemaal, maar hier geldt weer voor het gebruik maken van de omgeving. Want een vuurbal deed meer schade als jij een kist in de fik steekt. De grond bevriezen bij een afgrond en ga zo maar door. Erg jammer. Maar wat dan weer wel een goede toevoeging aan de gameplay was, de adrenaline rush, want als jij genoeg vijanden gekilled had kon je een in-één-slag-dodende aanval uitvoeren. Dit ging vaak gepaard met veel bloed, rondvliegende lichaamsdelen en dit ging vaak nog eens in slowmotion om dit allemaal nog eens te benadrukken. Lekker!!!!!
In een RPG moet je natuurlijk ook kunnen upgraden en dit is dus ook in deze game te vinden. Het skill systeem werkt met een stamboom, je moet dus eerst de zwakkere aanvallen aanschaffen om uiteindelijk bij de sterkere aanvallen te komen. Je kan zo je mp, hp, spreuken, stamina etc aanschaffen en dit werkt werkelijk erg goed. Maar ik mis hier weer wel het upgraden van kleren en je wapens, wat eigenlijk in een RPG terug te vinden moet zijn.
Multiplayeren dit keer zonder een geweer
Omdat deze game maar 12-15 uur aan singleplayer te bieden heeft, hangt de nadruk toch al weer snel op de multiplayer. Want jazeker deze game heeft een heuse multiplayer te bieden voor maximaal 32 man. In de multiplayer kan je XP verdienen om zo skills te kopen die je dan kan gebruiken, wat wel tegenvalt als je net begint, want dan begin je met niks, maar hoe verder je komt des te leuker het wordt. Hoewel de actie wel minder is als je met een paar man speelt, blijft het natuurlijk leuk om een vriend of vriendin te killen met een vette aanval. In de multiplayer zijn 5 varianten te vinden: Deathmatch, Team Deathmatch, Capture the Flag, Coliseum en Crusade. Deze laatste twee hebben meer uitleg nodig, want waarschijnlijk kennen de meeste mensen terecht deze varianten niet. Ten eerste Coliseum, je zult hier te maken krijgen met 1 tegen 1 gevechten in het amfitheater. Hier draait het weer om je character naar een hoger level te brengen. In de Crusade mode speel je weer in teamverband om bepaalde operatiedoelen te halen, je zult uiteindelijk de vesting van de tegenstander moeten veroveren en diegene die dat lukt is dan natuurlijk de winnaar. In de multiplayer variant kan je kiezen uit 5 goed uitgebalanceerde personages: een boogschutter, magiër, priesteres, de ridder en een assasin. Allemaal met verschillende skills, specialiteiten en zwakheden. Wat voor een eerlijk gevecht zorgt, wat mij dus erg beviel.
Conclusie
Deze game heeft meer op grafisch gebied te bieden dan op gameplay gebied. De game speelt erg houterig en de laadtijden waren gewoonweg erg irritant. Maar zoek je een game met vette graphics en een vermakelijke multiplayer dan is deze game waarschijnlijk iets voor jou.
