Als we praten over Real Time Strategy, dan valt de mond niet ver open. Tegenwoordig is het aanbod van RTS-games eigenlijk vrij bedroevend te noemen. Het lijkt dan ook langzaam een uitstervend genre te zijn, al hebben we nog enkele toppers als Age of Empires in het verschiet. Command & Conquer leek echter ten doden opgeschreven toen Electronic Arts om de hoek kwam kijken. Zij zagen wel potentiële mogelijkheden in het concern wat een inleiding betekende tot overname. Veel Westwood lieden vertrokken echter bij EA en zagen weinig toekomst meer. Binnenkort komt er echter een nieuw vervolg: Command & Conquer 3, of dat wat gaat worden valt nog te bezien, wat ik wel weet is dat EA ook garant staat voor de uitgave van C&C Decade, en laat ik die nu net op mijn matje gevonden te hebben.
Acknowleged
Om te beginnen moet de onderliggende geschiedenis uit de doeken gedaan worden, al wil ik toch starten met uitleg van het grootse pakket dat in huis gehaald is. Decade is namelijk de gehele geschiedenis van Command & Conquer bij elkaar genomen. Hiertoe behoren de volgende succesvolle games: Command & Conquer The First Decade bestaat uit de volgende titels: Command & Conquer (augustus 1995) Command & Conquer, The Covert Operations (april 1996) Command & Conquer, Red Alert (oktober 1996) Command & Conquer, Red Alert, The Aftermath (september 1997) Command & Conquer, Red Alert, Counterstrike (maart 1997) Command & Conquer, Tiberian Sun (augustus 1999) Command & Conquer, Tiberian Sun, Firestorm (februari 2000) Command & Conquer, Red Alert 2 (oktober 2000) Command & Conquer, Yuri’s Revenge (oktober 2001) Command & Conquer, Renegade (februari 2002) Command & Conquer, Generals (februari 2003) Command & Conquer, Generals, Zero Hour (september 2003). Simpelweg zitetn alle expansions en stand-alone versies van alle Westwood games dus in dit schitterende rijtje games. Enige spellend ie echter niet meegenomen zijn blijken Dune, Dune 2000 en The Emperor Battle for Dune te zijn. Logischerwijs zijn dit dan ook geen games in de C&C-reeks. De Ordos, Atreides en de Harkonnen komen we dan ook niet tegen. De Bonus DVD die tevens bij het zeer aantrekkelijke pakket aangeboden wordt is verder een schitterende toevoeging die meer over de saga weet te vertellen, onder andere door middel van enkele interview met de developers. Duidelijk mogen zijn dat de introductie van deze samenstelling te maken heeft met het 10-jarig bestaan van de RTS-reeks.
In 1995 begon het allemaal namelijk. Het jaar van Command & Conquer, karakteristiek aan dit spel zijn de fabuleuze graphics, de kleine, gestructureerde maps en de units die voor het eerst zich lieten zien. Maar het betekende vooral een grafisch vooruitstreven dat gerealiseerd werd. Ten opzichte van het toen eerder uitgekomen ‘Dune’ dat ook op het DOS-platform speelbaar was en ongekend populair bleek te zijn was het wederom een nieuwe evolutie in de wereld der strategie games. Uiteraard zaten er destijds nog vele bugs in die menigeen vooral nu zou laten doen ergeren. Zo kun je bijvoorbeeld tegenstanders (A.I.) simpel vast zetten door het continu gebruiken van sand bags. Geregeld weten tegenstanders niet wat te doen, iets dat later dus wat minder verontrustende gedachten opleverde bij Westwood.
Met de introductie van Red Alert werd het een andere geïntroduceerd. Zo bleken honden van nuttige aard te zijn en werden ook Tesla Coils (god, wat houd ik van die schitterende spiraalgevormde torentjes) in de game gestopt. Het spel was wat stoerder dan zijn voorgaande versie die nog een expansion had mogen verwelkomen (The Covert Operations). Red Alert kreeg er ongetwijfeld ook nog een, twee zelfs. Deze gingen dan ook schuil onder de ludieke namen ‘The Aftermath’ en ’Counterstrike’’. Wat ik overigens bijna vergeet zijn de onvergetelijke filmpjes die je bij de intro, maar ook voor het spelen van elke missie te zien krijgt. Erg curieus is bijvoorbeeld de jonge Adofl Hitler die je gestreept te zien krijgt bij de start van de eerste game. Red Alert is daarnaast overigens op grafisch gebied vrijwel identiek aan C&C en moet het dan ook vooral hebben van de wat uitgebreidere functionaliteit, de skirmish optie en de nieuwe units.
Weinig zonnenschijn
Tiberian Sun is eigenlijk een geheel nieuwe slag in de wereld van C&C. Het is een donkere bedoeling, de eenheden en gebouwen zijn geavanceerd en lasers spannen de kroon. Op zich een sfeer die me persoonlijk wel ligt. De gecompliceerde bedoelingen wekken echter wat meer vraagtekens in de game. De soundtracks zijn creepy en op de toekomst gefixeerd en ook de voice-overs zijn tamelijk technologisch vooruitstrevend. Firestorm bracht wat meer leven in de brouwerij en was vooral op LAN-party’s voor mij zeer populair. Het toen grafisch toch best redelijke spel bleek echter het meest minieme succes te zijn in de reeks, iets wat eigenlijk toch best te betreuren valt aangezien ik zelf heel wat uren beleefd heb aan het spel.
Na de technologische vooruitgang was de strijd tussen Amerika en de Russen (Sovjets) iets dat centraal moest gaan staan. Red Alert 2 heeft dat mooi weten te realiseren in een nieuwe virtuele strijd die gevoerd wordt tussen de president van Amerika en Yuri, de Rocketeers en de Kirovs, de Prism tanks en de Apocalypses, noem maar op. De meest geavanceerde wapens komen om de hoek kijken als we het hebben over dit spel. Zeer positief zijn de levensechte filmpjes die we tegenkomen. Kari Wuhrer en andere filmsterren uit Jeepers Creepers 2/Dead End deden namelijk mee aan deze game die tevens een zeer pakkend verhaal moest bezitten. Dat is dan ook zonder twijfel zeer goed gelukt. Negatieve ervaringen waren er echter met het online spelen dat stroef en moeizaam verliep, via LAN, maar vooral op het internet. Daarnaast zouden de units niet overeenkomstige krachten hebben en waren de Allies zwaar in het voordeel. De Sojvets kregen echter wat meer kracht bij de verschijning van Red Alert 2: Yuri’s Revenge. De Allies hadden gewonnen maar de Sovjets hebben een nieuwe technologie weten uit te vinden die meer weet te verweren en een beter offensief weet te realiseren. In feite was het meer een goedmakertje om de Allies wat minder krachtig te laten lijken en zo meer balans te brengen in het spel. De nieuwe units, de vernieuwde filmpjes en de toch wat zwaardere uitbreiding bracht echter veel goed nieuws voor de gamers en is dan ook zeer populair gebleken.
Het eerste deel wordt door mij echter nog het meest gespeeld. De A.I. van de computer was misschien iets wat aan de domme kant, de pret kon het niet drukken. De skirmish mode met daarbij 3 A.I. computers op brutal konden het je op een open landvlakte toch aardig moeilijk maken (battle mode). Uit de free for all mode blijkt echter dat er het een en ander niet helemaal los en vast zit. Tegenstanders sturen constant dezelfde troepen naar een bepaalde opponent en een drietal Kirovs (indien Sovjet) worden voortdurend op pad gestuurd om het nodige te bombarderen, iets wat veel tegenstanders (computers) vrijwel niet helemaal zonder kleerscheuren tegen kunnen houden. Rocketeers, Chrono Legionairres, Prism tanks en de toch zeer krachtige mirage tanks zijn de krachtpionnen van de Allies. De Sovjets moesten het vooral hebben van de Yuri’s, de Cloning vats en de erg goed gepantserde en luchtafwerende Apocalypses. De uitbreiding bracht, zoals gezegd, veel andere mogelijkheden over land, ter zee en natuurlijk ook in de lucht.
De generale repetitie
Niet Generals maar The Emporor Battle for Dune was het die de C&C serie in 3D bracht. Het spel had een 3D omgeving die ook tot in de puntjes bekeken kon worden. Inzoomen, draaien, noem maar op. Grafisch was het dan ook een grootse sprong vooruit, al ging dit wat mij betreft wel wat ten koste van de gameplay. De overzichtelijkheid was deels weg en de snelheid leek er tussenuit te zijn gekropen. De toevoeging van China en de GLA (de ouderwetse terroristen) was vernieuwend, al was de verdeling erg ondergeschikt. China en de USA heersen de game namelijk overduidelijk, iets wat weer leidde tot een expansion (Zero Hour) die ook het een en ander voor je in petto heeft, al verandert er niet eens zo heel veel.
De enige game die we eigenlijk niet hebben gehad, en misschien ook niet thuis hoort in dit rijtje met Real Time Strategy games is Renegade. Dit spel is een shooter die alles nog meer in het 3D zou moeten gaan brengen. Het spel bleek vooral online erg populair te zijn. Al met al heeft men niet besloten door te gaan met het concept dat toch zeer apart bleek te zijn. Grafisch was alles erg strak, tanks en ander tuig reedt rondom je heen en ore miners zorgde voor heel wat leuke effecten die je zo klein doen laten aanvoelen in de wereld van C&C.
Vooruitkijkend, maar vooral achteruitkijkend kunnen we het een en ander concluderen. Command & Conquer beleefde zijn mooiste tijd toch zeker wel in 1995, daar waar we nog blij waren met destijds schitterende graphics en een wat simpele A.I. maar o zo leuke gameplay. Command & Conquer 3 zal zich gaan fixeren op de toekomst en een beetje weg hebben van Tiberian Sun verwacht ik. De halve wereld is verwoest en robots heersen over de wereld. Ik ben dan ook zeer benieuwd en kan bijna niet achten op het volgende deel in de reeks die waarschijnlijk in 2007 zal gaan verschijnen.
Must Have
Als je toevallig een fan bent, of wel van het RTS-genre, of van Command & Conquer? Dan is dit een goedkoop pakket. Je hebt alles bij elkaar en het is gewoon voor een spotprijs verkrijgbaar op dit moment. Gezien de kosten die bijvoorbeeld Generals en de expansion vorig jaar nog met zich mee wisten te brengen is het zeker geen geldverspilling deze voor Windows XP geoptimaliseerde software aan te schaffen. Decade is niet alleen bruikbaar om vele onnuttige uren amusementvol te vullen, maar roept ook direct schitterende gedachtes uit het verleden op.
