Iedereen schreeuwt om vernieuwing. Electronic Arts moet worden opgedoekt, leve aan Ubisoft en de kleinere ontwikkelaars/uitgevers. We willen geen sequels, prequels, pre-sequels, herhalingen; wat dan ook. We willen nieuwe series! Nieuwe franchises! Wij willen innovatie! En het mooie is – voor de uitgevers that is – dat we een slecht spel op de koop toe nemen, zolang het maar vernieuwend en innovatief genoeg is. Ikzelf ben meer een gewoonte dier. Ik wacht met smart op een nieuw deel uit een serie. Een goede serie bedoel ik daar mee. Ik koop elk jaar het nieuwe deeltje van NHL (de ice-hockey tegenhanger van FIFA), wacht met smart op GTA IV en vindt het helemaal niet erg dat Final Fantasy al bij deeltje XXXXXIV is zolang het spel maar goed is! Er hoeft voor mij ook niet al te veel vernieuwing in een game te zitten. Als voorbeeld neem ik hier God Of War II, een spel dat al enige tijd in de winkels licht maar nog zeker niet verouderd is. Deze game doet feitelijk niets anders dan deeltje een en voor mij hoeft dit ook niet. Volgens de critici ook niet, aangezien hij vaker een 10 dan een 9 scoorde. Zolang een game voorbouwt op het principe waar het goed in is, hoef ik niet al te veel vernieuwing te zien.
Want mensen, wat kunnen wij zeiken. Halo 3 is een spel waar ik me onwijs mee vermaak. Toch, als het spel op een discussie uitloopt is mijn argument tegen het spel vaak dat het de meest standaard shooter is die je ooit zult spelen; er is totaal geen moeite gedaan om te innoveren (vanaf deel één, dat praktisch hetzelfde was als elk willekeurig andere shooter tot deel drie, dat praktisch hetzelfde is als deel één) en enige vorm van verbetering is in mijn ogen ver te zoeken. Maar vraag ik hier om? Ik heb het niet gehoord. Zoals ik al zei vermaak ik me super met de Halo serie: zowel met deel één als drie. En dat is juist een prachtige achievement, want zeg nu zelf: hoeveel games speel jij nog uit het jaar 2001?
Nogmaals, wat kunnen wij zeiken. Het maakt ons ook niet uit waarop en of het gegrond is of niet. Ik werp slechts een blik op een aantal opmerkingen en zie dat 90% gewoon vol paradoxen zit (voor de wat minder intellectueel bedeelde: tegenstellingen). “Wij willen geen nieuw deel in een serie, wij willen nieuwe franchises!”. Een franchise, mijne heren critici is een serie. Vat je hem? We willen geen series, we willen series? Zodat jullie over 2 jaar weer kunnen zeuren dat de serie niet meer vernieuwend is?
Ook kom ik op de Wii en DS want waar het over innovatie gaat: nou, daar moet de Wii genoemd worden! Maar mensen, doe die oogkapjes af en kijk! Wat een klote apparaat! De games zijn ronduit bagger! Maar klagen wij? Trekken wij onze mond open om te zeggen: “Hé, Nintendo: doe er is iets aan! Wij verdienen beter dan één leuk spel (Mario Galaxy) per jaar?” Ik heb het nog niemand horen zeggen. Wat wel iedereen aan het roepen is, is het immense succes van het apparaat. De verkoopcijfers schieten hoger dan Mario zelf ooit zal kunnen springen en voor (in mijn ogen-)middelmatige spellen als Links Crossbow Training en Ghost Squad staan de critici én de klanten vaak uren te kwijlen.
Maar in de tussentijd staat de Wii bij menig mens in de kast stof te happen en kakkerlakken aan te trekken. De enige keer dat hij er uit komt is voor feestjes en partijen – dat is trouwens een voorbeeld van tautologie,.. ach laat ook maar. Wat ik dus niet wil zeggen is dat het apparaat niet deugt. Ik bedoel, op zich is het een heel leuk concept en kan het ook gigantisch leuk uitpakken. Ikzelf heb namelijk nogal veel lol met Mario en 1 of 2 van de 100 minigame spellen zijn best te behappen.
Ik denk dat wat ik wil zeggen iets te maken heeft met mijn lichte teleurstelling over Devil May Cry 4. Die game krijgt wel overal hoge cijfers maar heeft dan weer niet genoeg vernieuwing in mijn ogen. Dit is echter totaal mijn mening omdat ikzelf vind dat de serie voortbouwt op een principe dat veel beter had kunnen worden uitgewerkt. De game spelende zie ik ook wel dat hij gewoon fantastisch is uitgewerkt en dat er echt met liefde aan gewerkt is maar toch kan hij mij niet het plezier geven dat deeltje 1 wel deed. Hier, nu doe ik het zelf ook. Een hele dikke, vette tegenstelling in mijn stukje. Misschien ben IK wel degene die niet zo moet zeiken…
…en toch bekruipt mij een gevoel dat ik ergens wel gelijk heb over slechte games en het voortbouwen op succesvolle series.
