Colossal Cave voor de Playstation 5 is een remake van een game die oorspronkelijk uitkwam in het jaar 1976. Het origineel is een tekst adventure van de legendarische gamestudio Sierra Entertainment en de game legendes achter deze studio: Roberta en Ken Williams. Dit duo is verantwoordelijk voor de meest iconische avonturenspellen uit de jaren zeventig en tachtig. Met onder andere titels King’s Quest, Phantasmagoria en Colossal Cave wisten ze de mogelijkheden van de avonturen naar een nieuwe hoogte te tillen. De invloed van deze games is op de dag van vandaag nog steeds te voelen op het gebied van gamedesign en storytelling. Beiden zijn al vele jaren met pensioen, maar af en toe komen ze uit hun pensioen om mee te werken aan nieuwe titels en zo ook deze remake. Kan een bijna vijftig jaar oude game nu nog steeds leuk en interessant zijn?
Een labyrint van grotten
De titel van de game laat je mogelijk denken dat je alleen maar door saaie grotten heen zult lopen, maar dit is zeker niet het geval. Colossal Cave is één van de meest fantastische titels met een mix van dwergen, slangen, sci-fi en magie. De game neemt het verhaal en de puzzels van het origineel en vertaald deze naar een 3D avonturenspel. Waar in het origineel wordt omschreven dat je op een heuvel bij een hut staat, zul je nu daadwerkelijk het hutje op een heuvel zien. Dit is een droom die werkelijkheid wordt voor fans van het origineel, maar de restricties van het origineel worden al snel duidelijk. Je kunt niet springen, klimmen of interacteren met de wereld om je heen, mits dit was toegestaan in het origineel. De overgang naar 3D heeft flink grote consequenties op het gebied van gameplay en veel van deze consequenties zijn helaas niet erg positief.
De vrijheid van het rondlopen in de levels zorgt er namelijk voor dat er heel veel extra afleidingen zijn. In het origineel moest je volledig werken met de tekst en was er verder geen aankleding die je de verkeerde kant opstuurt. De aankleding van bosjes, riviertjes, muren en andere cosmetische voorwerpen geven allemaal de indruk dat je er mogelijk iets mee kunt doen. Het helpt niet dat de game er erg ouderwets uitziet. Door op de X knop te drukken, kun je kijken naar verschillende voorwerpen in de game en de teksten uit het origineel zullen dan in veel gevallen uitgesproken worden. Je hoort ook vaak dezelfde teksten doordat de 3D omgevingen in veel gevallen best groot zijn. Ook kun niet willekeurig over alles heen bewegen met de hoop dat je ziet of je het kunt oppakken of gebruiken. Je wisselt namelijk met een andere knop de cursor van een oogje naar een handje. Deze actie zul je duizenden keren moeten uitvoeren en ik had hier graag gezien dat je gewoon met een andere knop iets kunt oppakken.
Puzzelen en vastzitten
Elk level is een puzzel en je zult dus ook flink je hoofd erbij moeten houden om verder te komen. De remake doet weinig om nieuwe spelers een helpende hand te geven. De game houdt een kaart bij om je een beter gevoel te geven van hoe alle kamers en ruimtes met elkaar verbonden zijn. Dit is een optie die je zelfs uit kunt zetten, als je nog dichter bij het origineel wilt blijven. De puzzels die hier te vinden zijn, zijn zowel indrukwekkend als frustrerend. De sprongen in logica die je soms moet maken, zijn super tof wanneer je het bedenkt en het juist blijkt te zijn. Maar regelmatig zit je muur vast en vraagt het flink wat trial en error om de volgende stap te bedenken. Dit is waar de 3D wereld wederom niet helpt. Het oppakken van voorwerpen is cruciaal en als je hier iets mist, zit je volledig vast. De voorwerpen zien er niet anders uit of lichten niet op als je eroverheen beweegt. Een flesje kun je de ene keer wel oppakken en de andere keer liggen ze op de grond als aankleding. Gelukkig helpen de soms erg vreemde voorwerpen en elementen, zoals een kooi of vogel, wel enorm of je er iets mee kunt doen.
Vastzitten hoort er dus bij en de game probeert er alles aan te doen om het je moeilijk te maken. Een kamer bijvoorbeeld met tien uitgangen die allemaal leiden naar kamers die er exact hetzelfde uitzien. Je kunt alleen door voorwerpen op de grond te gooien, herkennen in welke van de tien kamers je zit. Pen en papier is nodig om je uit dit doolhof te halen. Zonder is alleen dom geluk genoeg om je weer terug te brengen naar het labyrint van grotten. Het helpt dan ook niet dat het openen van het voorwerpen menu elke keer “sleutels” omroept. Ik plaats een steen, neem een uitgang, open mijn menu, hoor wederom “sleutels” en plaats een ander voorwerp op de grond. Deze cyclus gaat zo zeker dertig minuten door om vervolgens het labyrint op papier te hebben uitgetekend. Mijn beloning is een batterij, niet meer en niet minder. Het is een indrukwekkend ingewikkelde puzzel, die je niet zonder extra hulpmiddelen kunt oplossen. Het is een goed voorbeeld dat laat zien hoever we zijn gekomen qua game design en hoeveel gebruiksvriendelijker games zijn geworden. Spelers hadden vroeger veel meer geduld en deze game vraagt dit dus ook.
Nostalgie en VR?
Colossal Cave leunt flink op de nostalgie en de naamsbekendheid van het origineel. Het is een game die je zonder deze remake erg moeilijk kunt spelen. Helaas maakt de overgang naar 3D de game juist minder toegankelijk en in veel gevallen zelfs meer frustrerend. Het opnoemen van de teksten zal voor fans van het origineel een reis terug naar het verleden zijn, maar het wordt al snel met name in het menu erg irritant. Er staat een VR update gepland voor dit jaar, gebaseerd op de PC VR versie. Maar na de paar uur met deze game in “normaal” 3D en het feit dat de PC VR versie weinig van de problemen oplost, is dit een game die ik niet zal spelen in PS VR 2. Het vele rondlopen en het feit dat je zelfs elementen op papier moet oplossen, maakt dit bovendien minder geschikt voor VR. Colossal Cave is een game die je een kans geeft het origineel te ervaren op de Playstation 5. Maar de ervaring zal voor veel spelers net iets te ver terug in de tijd gaan.
