Verfijnde RPG
Deze review wordt geschreven terwijl ik voor de zoveelste keer de soundtrack van de eerste Citizen Sleeper aan heb staan en een veel te dure whisky voor me neus heb staan. Niet omdat deel twee zo beroerd is dat ik de ervaring weg moet drinken, maar omdat die net zo verfijnd is als het eerste deel.
Op papier is Citizen Sleeper 2: Starward Vector een RPG. In de praktijk is de game een hardcore RPG met de nadruk op het verhaal, jouw keuzes, de gevolgen daarvan en de dobbelstenen die de uitkomst van jouw keuzes en de gevolgen bepalen. Er zit vrijwel geen actie in de game en alles wordt visueel op je scherm getoond met behulp van stilstaande plaatjes, flinke lappen tekst en een soundtrack die je de game inzuigt met rustige melodieuze synthesizers en klanken die niet misplaatst zouden zijn in een epische science fiction film van Denis Villeneuve.
De basis van het verhaal is vrij standaard. Je speelt als een Sleeper. Een synthetisch lichaam met een kunstmatig bewustzijn en intelligentie. Jouw maker zit achter je aan om je in te kunnen zetten voor allerlei malafide praktijken. Sleepers zijn immers sterker en slimmer dan de mensen in dit universum. Citizen Sleeper speelt zich ver in de ruimte af in een tijdperk waar ruimtereizen en koloniën de normaalste zaak van de wereld zijn. Je vliegt dan ook met je barrel van kolonie naar kolonie om je maker voor te blijven. De progressie van het verhaal zit hem vooral in hoe goed jouw schip is om al je ruimtereizen te doorstaan en hoe veel van de verschillende contracten je per kolonie succesvol kan beëindigen. Daar verdien je je geld mee, koop je brandstof en als je geluk hebt krijg je er ook nog eens nieuwe crewleden bij die je weer verder helpen in de volgende cyclus. Dat is waar die eerder genoemde dobbelstenen van pas komen.
Rollen met de boys/girls
De kern van de gameplay is vrij eenvoudig. Gameplay speelt zich af in cycli. Iedere cycli krijg je vijf willekeurige dobbelstenen. Een dobbelsteen zet je in per actie om bijvoorbeeld een gebied te verkennen, wat geld te verdienen, om eten te kopen, deuren te openen of om het vertrouwen van een potentieel crew lid te verdienen. Hoe hoger de dobbelsteen des te hoger de kans tot succes. De hoogte van de dobbelsteen wordt beïnvloed door één van de drie klassen die je in het begin van de game kiest. Komt de actie overeen met je klasse dan heb je geluk, want dan wordt de succesgraad verhoogd. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde. Je kan nooit echt terug om iets nog een keer te proberen waardoor de nuances van het verhaal redelijk anders zijn als iets mislukt of juist niet. Zijn je dobbelstenen op, dan start je een nieuwe cyclus (dag) en krijg je weer vijf nieuwe om nieuwe acties uit te voeren.
Met contracten, de variant op missies die deze game heeft, wordt dit verder uitgediept met meerdere personages en veel hogere risicofactoren. Crewleden kan je eventueel meenemen om jouw eigen klasse aan te vullen. Crewleden krijgen echter wel een beperkte hoeveelheid aan dobbelstenen om je niet oppermachtig te maken. Contracten hebben vaak wat meer tijdsdruk, doordat er wat meer bij komt kijken. Dat kan komen doordat je werkt op een wrak dat bijna ontploft of omdat er iemand anders achter hetzelfde aanzit waar jij naar op zoek bent. Je kan dus niet even rustig wat proberen. Je moet echt even nadenken welke dobbelstenen je in wilt gaan zetten voor welke actie. Met als doel om de acties zo veel mogelijk aan te laten sluiten op de karakteristieken van je crewleden. De uitkomst van sommige contracten kunnen zelfs bepalen dat je iemand achterlaat of een vijand creëert die je liever niet had willen hebben.
Citizen Sleeper 2: Starward Vector speel je echter niet per se voor de gameplay, maar voor het geschreven verhaal. De game kent geen voice acting, maar het script is van zo een ongekend hoog niveau dat dat helemaal niet uitmaakt. Zelfs de meest onbelangrijke personages hebben door de manier van schrijven een persoonlijkheid die je zo uit de tekst kan halen. De onverschilligheid van een oude mercenary, de losbandigheid van een koerier, de agressie van je maker en de meelevendheid van je partner in het hele verhaal. Het spat van de tekst af. Zelfs de rauwheid van de wereld en de geluiden van de futuristische wereld hoor je, totdat je beseft dat die geluiden er helemaal niet zijn.
Laat ik het zo zeggen. Deze game is niet voor iedereen. Er is minimale gameplay en de gameplay die er is kan op punten frustrerend willekeurig zijn. Je bent volledig afhankelijk van de dobbelstenen. Dat gezegd hebbende, het verhaal is net zo geweldig geschreven als het eerste deel en de sfeer zuigt je de wereld in. Ben je een liefhebber van narratieve games of van science fiction en je zoekt een game die je lekker onderuit gezakt kan spelen zonder al te veel actie, dan raad ik je zeker aan om dit je volgende game te maken.