Hoge framedrops
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het enige echte nadeel van cod 2 is de framerate op sommige momenten die echt helemaal omlaag dropt. Vooral tijdens het gebruik van rookgranaten of tijdens grote vuurgevechten wil het wel eens gaan haperen op hoge resoluties. Een ander klein nadeel is het nieuwe health systeem, in plaats van levens te verliezen word je scherm naarmate je vaker word geraakt roder en uiteindelijk als je geraakt blijft worden ga je dood. Maar dit is alleen een nadeel in de multiplayer mode. In de singleplayer mode wordt de speelervaring er juist beter door.
Een fantastische A.I.
Maar voor de rest heb ik over dit spel weinig negatiefs te melden. De singleplayer mode is uitgebreider dan de vorige keer, je vecht weer niet alleen, maar met een heleboel soldaten die je niet vaak in de weg zullen lopen, maar wel goed helpen. Dat is overigens het sterkste punt van cod 2, de sterke AI. Het spel is volgens de makers bedoeld om het spel op hard of very hard uit te spelen, hier zou de goede A.I. namelijk echt goed aan bod komen. Dit klopt omdat je dan echt een gevoel krijgt dat je je middenin een oorlog bevindt en niet achter je beeldscherm. Dit komt deels door het nieuwe Battlechat systeem, waarin je vrienden kunnen roepen waar de Duitsers zich bevinden en wat ze willen gaan doen. Zo ontstaan de nodige flankeerbewegingen en natuurlijk ook het nodige gevloek. Maar als je Duits kent is het, in dit spel een voordeel omdat de Duitsers ook naar elkaar schreeuwen wat ze van plan zijn. Maar nogmaals, de A.I. is fantastisch, vooral die van de tegenstanders. Ze gooien de granaten die je gooit of snel terug of ze zoeken snel dekking. Je zult ze niet snel in een open gebied zien staan, ze zoeken altijd wel dekking achter een muur of achter een chaotische stapel met stenen. Wat ook zeer goed is, is het geluid. Dat komt deels door het netjes ingesproken battlechat systeem.
Soldaatje spelen
De singleplayer mode zelf bevat enkele memorabele momenten. Ik zal daarvan nu enkele opnoemen die me het meest zijn bijgebleven. In het begin van het spel speel je de campaign met de Russen. Het leukste van die campaign is het moment dat je in een buizenstelsel moet kruipen, ongeveer 10 meter boven het Duitse leger. Met een aantal teamgenoten om je heen kruip je erdoor heen tot de Duitsers je ontdekken, ze schieten in de buizen en de lichteffecten die je dan ziet zijn prachtig. Als de kogels door de buis dringen zie je het licht door de gaten naar binnen komen. Door zo’n dergelijke interactie wordt de spanning naar een hoger peil gebracht. De Britse missies zijn het meeste verbeterd, ze bevatten meer variatie en in de Britse missies zie je je teamgenoten meer als kameraden door de vele gesprekken en momenten dat ze bij je zijn. Cod 2 bevat ook enkele missies waarin je met een tank de vijandelijke linies bestormt. Het hoogtepunt uit die campaign, is een missie waarin je uit een stadje moet vluchten, maar omdat bijna al je teamgenoten dood of al weg zijn, ben je over met 2 anderen en stap je in een Duits voortuig waar jij het kanon van mag bedienen. Dit kanon schiet kleine explosieven af en is dus zeer leuk om te besturen. De hoogtepunten van de Amerikaanse campaign kan ik niet allemaal opnoemen, het zijn er gewoonweg te veel. Ik zal er daarom maar 3 opnoemen. Bij de eerste ga je met je team op een strand landen in de buurt van Omaha beach op D-day en klim je via touwen naar boven. Terwijl je naar boven klimt wordt één andere soldaat doodgeschoten en valt omlaag en neemt nog een teamgenoot mee. Het adrenaline niveau in die missie die je krijgt haalt hoge grenzen, mede door de gevechten die om je heen plaatsvinden. Een andere missie die me waarschijnlijk het meest bij is gebleven is de missie waarbij een heuvel vol met Duitse artillerie en bunkers veroverd moest worden. Je bestormt de bunkers met een groot team. Er is bijna niets van de dekking meer over dankzij de artillerie en daarom is het een stuk spannender. De laatste (ook de laatste singleplayer missie) is met de amfibievoertuigen een klein Duits stadje aan de andere kant van de Rijn veroveren. Op een bepaald moment ontploffen de meeste voertuigen, omdat ze over een mijnenveld reden. Daarna bestorm je de vijandelijke linies.
Je vrienden online afknallen
De multiplayer mode is wederom goed, niet super, maar wel goed. Een klein nadeel zijn de ietwat kleine maps van het spel. Er zijn daarnaast enkele oude maps gerestyled. Die maps zijn: Brecourt, Carentan, Dawnville (heet nu st.Mere eglise) en Railyard (heet nu Stalingrad). Een nadeel, of voordeel, zoals je het wilt, is het nieuwe geweer, de Trenchgun (shotgun). Het is wel een leuk wapen, maar veel te effectief van dichtbij, dit verpest de spanning een beetje in de kleine maps. De trenchgun kan door één keer treffen iemand simpelweg omleggen. Maar de multiplayer mogelijkheden blijven een goede reden om het spel aan te schaffen.
Oordeel
Een erg goed spel, niet zo goed als deel 1, maar toch een zeer goed vervolg op de ‘game of the year’ van 2003. De graphics zijn wat mij betreft een 8.2 waard. Omdat de framerate soms omlaag viel, anders was het een dikke 9 waard. Echte high-end systemen zullen hier waarschijnlijk ook last van hebben, maar in mindere mate. Het geluid krijgt een 9.4 van mij, fantastisch uitgewerkt! Gameplay: 9.2. Vooral door de uitstekende A.I. die aanwezig is in de game. De besturing ontvangt een 8.9, omdat het gewoonweg weinig fouten bevat en makkelijk/snel wennen is. Blijft over, de herspeelbaarheid: Een 8.7, omdat de multiplayer erg leuk is en je de singleplayer nog 10 keer opnieuw kunt spelen en weer een totaal andere ervaring op doet.
Extra: Een tip, kijk eens de aftiteling af bij het einde van de singleplayer mode, dan wordt een aantrekkelijk filmpje afgespeeld waarin Amerikaanse soldaten een Duits kamp aanvallen om Captain Price te bevrijden.
