Het is tegenwoordig geen groots verschijnsel meer dat een PlayStation 3 exclusive haar exclusiviteit verliest aan de Xbox 360. Kijk bijvoorbeeld naar Final Fantasy XIII, Tekken 6 en wie weet Metal Gear Solid 4. Echter heeft ook een geweldige PC/Xbox 360 zich over weten te geven aan de PlayStation 3. 2K Games besloot namelijk om de game Bioshock naar de PlayStation 3 te brengen. Weliswaar een jaar later, maar gezien de kwaliteit lijkt men ook nu een groot succes neer te kunnen zetten. Tijdens het spelen kwam ik er dan ook achter waarom juist deze titel geport moest worden naar het Sony platform.
In Bioshock ontdek je de onderwaterwereld van Rapture. Een ongelofelijk vriendelijke wereld in de jaren 60 van de vorige eeuw waarin allerlei gemuteerde wezens en robots leven die jouw komst niet echt verwelkomen met veel vreugde. Je kruipt in de huid van Jack, een grootse pechvogel die zichzelf, maar ook andere moet zien te redden. Je komt in feite per toeval terecht in Rapture en dat zal je duur komen te staan. Of het overleven van die vliegtuigcrash dan ook een geluk is geweest kun je je afvragen. Je gaat allereerst op zoek naar Ryan. Hij onthult waarom je in eerste instantie eigenlijk in Rapture toebehoort. Je bent namelijk geboren in Rapture en bent zelf ook genetisch gemuteerd. Laten we hopen dat dit een voordeel is in de game…
Even wennen aan controls en de vele gameplay elementen
De indruk die ik kreeg in het begin van het spel was vrij chaotisch. Je wordt vrij snel in het diepe gestort en de features vliegen je om de oren, net als de wat aparte controls, die ongetwijfeld even wennen zullen zijn (springen, health opwaarderen, type kogels veranderen etc.). Als je dus niet oppast zul je misschien nog in paniek raken van alle mogelijkheden die dit spel met zich meebrengt. Je kunt Bioshock dan ook mede daardoor bijna een RPG-shooter noemen. Natuurlijk heb je in het spel wapens om jezelf te beschermen in de game. De shotgun, machine gun en het pistool zijn nog maar enkele voorbeelden van de wapens die beschikbaar zijn, maar dat is zeker niet het enige. Je kunt namelijk ook plasmids gebruiken. Deze dien je op te slaan in diverse slots (niet ongelimiteerd) en kun je gebruiken om verder te komen in bepaalde stukken van de game. Zo kun je bijvoorbeeld gebruik maken van de Electrobolt plasmid, waarmee je gemuteerde vijanden, robots en dergelijke apparatuur tijdelijk kunt freezen, om zo vervolgens de vernietigende andere hand in te zetten. Plasmids zullen in het spel zeer belangrijk zijn, zowel om mee door te komen in de levels, als in de aanval of verdediging. Pech heb je zul je denken als je een bepaalde plasmid niet tot je beschikking hebt op het moment dat je deze hard nodig hebt. Als je bijvoorbeeld ijs moet laten smelten en je hebt niet het benodigde plasmid tot je beschikking dan heb je altijd nog de Gatherers Gardens, waar je kunt wisselen van plasmids en het nodige kunt toepassen en veranderen.
Er zijn allerlei machines waar je veel gebruik van zult maken want ook je plasmids-energie blijft niet altijd 100%. Zij het verder in het geval van een tekort aan kogels, zij het om een wapen te upgraden, of simpelweg voor het aankopen van aid kits om je health bar optimaal te houden. Ook de health bar zelf bijvoorbeeld kan opgewaardeerd en verlengd worden, en dat zijn nog maar enkele voorbeelden van alle mogelijkheden in deze game. Geld om van alles aan te kopen, health, en kogels zullen ook op de grond verkrijgbaar zijn en verstopt liggen op de meest gekke plaatsen. Zelfs accessoires als foto camera’s liggen op diverse plekken verborgen klaar om gevonden te worden door de speler. Je kunt het zo gek niet bedenken of het spel bevat die ene feature die je voor ogen hebt. De game is dan ook uitermate uitgebreid en dat geldt niet alleen voor de gameplay factoren van het spel.
Big Daddy’s, de vaders van de Little Sisters
Je opponenten kun je op diverse manieren aanpakken. Je kunt simpelweg gebruik maken van je wapens, maar ook je plasmids kunnen zoals gezegd zeer van pas komen. Nadat een vijand dood op de grond ligt kun je diverse accessoires uit hun virtuele broekzakken halen om vervolgens zelf te gebruiken. De (mini-) eindbazen die je tegen zult komen zijn weliswaar wat moeilijker te verslaan, maar ze zijn wel zeer uitdagend. Dat lijkt Bioshock in het begin absoluut niet. Door de overweldigend beangstigende sfeer en de hoeveelheid aan mogelijkheden en afhankelijkheden van hetgeen dat de speler doet lijkt het spel aan de pittige kant. Het is dan ook geen casual shooter zoals we ze tegenwoordig gewend zijn. Keuzes die je maakt omtrent upgrades, het opmaken van je geld en het helpen van opponenten hebben dan ook zeker invloed op wat gebeurt verder in de game, zij het dat je de game wel zult kunnen overwinnen met ’n beetje moeite. Het helpen van de tegenstander zei ik net? Jazeker, de kenners onder ons zullen de Big Daddy’s en hun altijd pratende baasje (Little Sisters) ongetwijfeld wel kennen. Je kunt in het spel zelf bepalen of je met hen gaat samenwerken of niet. Door in het begin de Little Sisters in leven te houden schep je een band met hen en dus ook hun grotere Big Daddy. Ga je echter voor de interne krachten van die meiden en zul je ze harvesten, dan zul je je strijdbijl in de hand moeten houden en kun je rekenen op dubbele tegenstand. Je komt ze weliswaar niet continu tegen en kunt ze soms wel ontlopen, maar als je er problemen mee schept kun je je borst meestal wel nat maken want hun wapens zijn ook van veraf meestal roodgloeiend. Dit maakt het spel dan ook op tactisch gebied enorm interessant en realistisch. Je schept daadwerkelijk een band met je tegenstander of zorgt er juist voor dat nog meer spanning opgewekt wordt als je de strijd met ze aan gaat. Wat dat betreft is Bioshock dan ook echt op alles berekent. De A.I. is meesterlijk, net als de uitgebreide gameplay.
Iedereen kan hacken
Dan komen we nog even kort terug op dat laatst genoemde aspect. Het spel draait namelijk niet alleen om moorden, vrienden en vijanden maken, maar ook om het hacken van kluizen, machines en toegangsbeveiligingssystemen etc. Je kunt door het spelen van een minigame, waarbij je buizen moet zien te plaatsen in een goedlopende leiding, met allerlei obstakels van dien, een systeem hacken waardoor je goedkoper waren kunt inslaan, of bijvoorbeeld jezelf toegang kunt verschaffen tot een bepaalde chamber in een level. Levels kun je overigens in een mooi overzicht gestructureerd bekijken via de select-knop. Tevens zie je op de map waar je heen moet om naar een andere sector van een map te kunnen komen, erg handig dus. Kom je er daarmee nog niet uit, dan heb je altijd nog tips die je op weg helpen.
Tevens ben ik ook erg te spreken, als nieuwe speler van de game, over een andere, vaak wat minder belangrijk lijkend aspect in een spel van tegenwoordig. Als je namelijk dood gaat dan zul je niet alles weer opnieuw hoeven te doen. Je hebt in het spel allerlei checkpoints waar je weer zult beginnen als je daar voorbij komt, niet echt nieuw zul je zeggen, maar dat is nog niet het belangrijkste. Als je namelijk weer een stukje terug wordt gezet na overlijden zullen tegenstanders die al zijn vermoord niet zomaar terugkeren. Ook camera’s die je in de gaten houden en dergelijke zullen pleiten zijn als je ze eerder kapot had geschoten voor je dood ging. Ook het schademodel werkt hierbij uitermate goed mee en ook health-bars blijven dan ook hun schade behouden. Hierdoor zul je, indien je niet de beschikking hebt over extra health packages, zelfs met 1 enkel leven wel door de lastige stukken heen komen, weliswaar met wat meer moeite en tijd.
Een van de meest beangstigende game ooit!
Als je van horror houdt dan ben je ook met Bioshock op het goede adres. Het meeste is weliswaar futuristisch maar de beklemmende sfeer die het spel op mij maakte zorgde soms echt voor het nodige angstzweet. Je weet nooit wat je kunt verwachten, hoort opponenten vanuit allerlei fronten in zichzelf praten en als je ze eenmaal tegen komt komen ze zo snel mogelijk op je af om vervolgens het van dichtbij te proberen. De karakters zijn verder uitermate fictief en beangstigend vormgegeven, wat het ook extra spannend maakt. Je ziet soms ook schaduwen van figuren op de muur, wat ervoor zorgt dat je je gaat voorbereiden op iets onverwachts, maar dan komt het op dergelijke momenten juist meestal niet, om vervolgens later op te duiken. De game doet me dan ook deels denken aan een kruising tussen Half-Life en wat aspecten van The Darkness (ook van 2K), beide apart, beklemmend en ondersteund door een futuristisch verhaal met gemuteerde wezens in een grote bijrol. Met daarbij het vele bloed dat vloeit is het spel dan ook erg doeltreffend.
Bioshock kent bijna geen negatieve aspecten. Het ontbreken van een multiplayer lijkt een ernstig gebrek te zijn, maar eigenlijk is de singleplayer zo compleet, dat je daar niet eens als speler over durft na te denken. Met daarbij alle content die in het verleden is verschenen en de toevoeging van trophies, die betrekkelijk fors zijn uitgewerkt, maakt dit alles de game dan ook zeer compleet. Het herbeleven van de game is dan ook zeker mogelijk, zij het dat als je de 360 editie al hebt gespeeld, of de game al eens hebt uitgespeeld op de PS3, de spanning de tweede maal een stuk verder te zoeken zal zijn. De beloofde installatiemogelijkheid, met daarbij de video-ondersteuning stelt overigens zeer weinig voor. Het gaat simpelweg om een soort van dia-voorstelling van 10 minuten, het is maar dat je ’t weet.
Grafisch niet hoogstaand, maar vooral uniek
Met de patch in aantocht kunnen we toch wel bijna concluderen dat 2K het spel zelf grafisch ook nog niet optimaal vond. De standaard versie is weliswaar grafisch niet al te hoogstaand, maar dat komt vooral door het blur-effect dat over het spel neergestreken lijkt te zijn. Op zich maakt dat het spel aan de andere kant ook wel wat mysterieuzer en aparter in combinatie met het hoge contrast aan kleuren, dat zich uitstrekt van roze tot geel, van rood tot licht blauw. Het concept is ongetwijfeld uniek en dat laten de graphics goed zien. Niet alles is even scherp uitgewerkt, het is zeker niet een grafisch zeer hoogstaande titel met overweldigende textures, maar hij kan er zeker mee door, ook tegenwoordig nog. Met de patch in ons achterhoofd kunnen we dan ook zeker niet ontevreden zijn over dit aspect, al helemaal niet als je nagaat dat het spel als een van de weinige tegenwoordig uitermate soepel loopt (enkel noemenswaardig lage framerate bij het opslaan van de game). Het is jammer dat men pas achteraf een patch moet uitbrengen om de kwaliteit nog iets op te kunnen schroeven (vooral de textures van de Big Daddy).
Als ook de soundtracks, de geluidseffecten en de 3D-ingame monologen goed blijken te zijn dan kun je toch wel spreken van een zeer complete, goed verzorgde, unieke, maar vooral hoogstaande ervaring die je met Bioshock binnen zult halen, en niet om een simpele port. Het spel is spannend, misschien nog wel spannender dan F.E.A.R., het verhaal blijft boeiend en je hebt continu gevarieerde objectives waardoor je niet verveelt raakt door eenzijdige actie. Je voelt je eigenlijk verplicht het spel in zijn geheel uit te spelen en dat zul je dan ook ongetwijfeld doen als je Bioshock nog nooit hebt gespeeld, eventueel ook nog eens in de toegevoegde survival mode. Heb je Bioshock dan ook nog nooit aangeraakt? Dan is dit je kans. Heb je de Xbox 360-versie al in bezit, of de PC-versie uitgespeeld, dan lijkt dit een herhaling van je vorige speelsessie, en zul je waarschijnlijk 50% minder plezier beleven aan de game door het wat mindere verrassingseffect, zij het dat de game zeker nog een tweede keer plezier op zal leveren. Echter raad ik het spel vooral diegene aan, die Bioshock verder nog nooit hebben gespeeld, en ook maar een klein beetje interesse tonen in deze titel. Hij zal je namelijk versteld doen staan en laten zien hoe een singleplayer avontuur in elkaar gezet moet worden.
