Vervlogen tijden
2018, sinds dat jaar is deze game in early access. Lange tijd geleden toen we nog geen weet hadden van wat ons nou echt te wachten stond. Het is niet ongehoord dat games voor langere tijd in early access blijven. Velen zijn er ook alleen maar beter door geworden. De volledige versie van Aura of Worlds moet ergens in het tweede kwartaal van dit jaar uitkomen. Er is echter al meer dan genoeg game(play) om dit een waardige toevoeging in het rogue-lite genre te noemen.
Aura of Worlds is een chaotische, creatieve, tactische rogue-lite waarbij de omgeving een net zo een grote rol speelt in je arsenaal als je uitrusting. Het is in dat opzicht even wennen als je voor het eerst een lantaarn van het plafond ramt en jezelf in lichterlaaie zet. Net zo zeer dat een kleine ontploffing zorgt voor een gat in de muur of een meer van lava gedeeltelijk onschadelijk maakt. Dit is geen statische wereld, maar één die regelmatig op jouw acties reageert en die je in je eigen voordeel kan gebruiken. Het maakt de game ook iets moeilijker dan de anderen in het genre, doordat letten op je omgeving net zo belangrijk is als letten op je vijanden.
Aura of Gameplay
Aura of Worlds is volledig gericht op gameplay. Er is een verhaal aanwezig dat iedere keer wordt uitgebreid zodra je de game opnieuw start. Daar houdt het verder wel een heel eind mee op. Er zijn niet echt cut scenes of uitgebreide lore die je krijgt tijdens het spelen. Veel meer dan een reden om uit te leggen waarom de wereld constant veranderd is het eigenlijk ook niet. Er was een machine, een aantal geleerden, er ging iets mis en nu zijn er allerlei parallelle werelden, oké, begrepen? Go! Is het nodig? Nah. Is het leuk om iedere keer een herinnering te krijgen waarom je op avontuur gaat? Zeker.
Een rogue-lite valt of staat met goede controls, een interessante hoeveelheid aan wapens en opties om je door levels te bewegen. In al die gevallen zit het met Aura of Worlds behoorlijk goed. De controls zijn in het begin een beetje wennen. Je kan de game met muis en toetsenbord spelen, maar het is zeer aan te raden om een controller te gebruiken en om een aantal knoppen wellicht aan je eigen wensen te verplaatsen. De schouderknoppen om aan te vallen heb ik bijvoorbeeld nooit echt logisch gevonden in een 2D platformer.
Wapens variëren van standaard zwaarden tot magische elektrische bollen die van monster naar monster springen om zo een veld van verdoemenis en verderf achter te laten. Je hebt je normale wapen, een subwapen en een flinke berg aan items die je maar eenmalig kan gebruiken. Je wapen en subwapen kan je eventueel ook vervangen voor iets wat exploratie eenvoudiger maakt. Zoals een hookshot, want iedere game wordt beter met een hookshot (dat is geen mening maar een feit).
Geen lineaire progressie
Al die tools heb je ook wel nodig. Er zijn altijd meerdere manieren om te komen waar je naartoe wilt. Je kan uiteraard altijd twee krachtige wapens mee nemen, zodat je goed uitgerust bent voor bazen en de vele monsters. Het probleem daarvan is dat platformen aanzienlijk lastiger wordt. De verschillende werelden zitten vol met allerlei vallen die je net zo snel kunnen doden dan die ene lastige baas. Een trage boog is voor die baas misschien ideaal, maar voor de snellere normale monsters weer niet. Je hebt maar een serieus moment om je wapens te bepalen en dat is aan het begin van je run. Maak je daar een verkeerde keuze en je kan al snel opnieuw beginnen. Zonde is wel dat de game wel eens beslist dat je enkel kan selecteren uit wapens die je niet zitten. Je kan namelijk niet op detailniveau je uitrusting kiezen. Je krijgt een aantal opties en daar moet je het mee doen. Soms zijn die opties ook niet heel logisch.
Die opties worden bepaald door hetgeen wat je vrij hebt gespeeld. De game geeft je structureel een aantal munten waarmee je nieuwe items vrij kan kopen. Dat kunnen wapens zijn, maar ook “achtergronden” van je personage. Dat kan je zien als rollen welke bepalen waar je wel of niet goed in bent. De één geeft je bijvoorbeeld standaard een double jump terwijl de ander je standaard aanval sterker maakt.
Deze munten kunnen tevens gebruikt worden om een run wat verder in de game te laten starten. Aura of Worlds kent meerdere werelden zoals grotten, ijsvelden en ruïnes. Iedere wereld is opgebouwd uit een aantal levels die eindigen met een baas. Het startgebied is een wat saai ogende grot. Met de munten kan je ervoor kiezen om direct een volledige wereld te skippen en ergens anders te starten. Uiteraard met alle gevolgen van dien, want je zal dan alleen je startuitrusting hebben. Hierdoor is de moeilijkheidsgraad wat flexibel en zelfs in te stellen (iets wat in veel rogue-lites niet echt kan). Wil je uiteindelijk toch meer van de wat latere werelden zien dan kan je ervoor kiezen om de moeilijkheidsgraad te verlagen en in die wereld te beginnen.
Aura of Worlds is nog niet volledig af, maar wat gameplay betreft is dit een erg leuke rogue-lite die zowel de wat meer hardcore gamers als de wat meer casual gamers aan kan spreken. In een zee van games in het genre is het lastig om nog uit te blinken. Aura of Worlds doet dat met een laserfocus op gameplay en veel opties om de gameplay naar je eigen hand aan te passen met twee vingers in de neus.
