De Assassin’s Creed serie gaf ons de afgelopen jaren de mogelijkheid om de piramides in het zanderige Egypte te beklimmen en de prachtige eilanden rondom Griekenland te verkennen. De serie weet hiermee niet alleen grote veranderingen in omgevingen en tijdsperiodes aan te brengen, maar ook met elk deel de gameplay te verbeteren en perfectioneren. Als we terug kijken naar de eerdere titels heeft de serie zich flink ontwikkelt. De eerste Assassin’s Creed introduceerde vele gameplay elementen en liet ons zien hoe vet het kon zijn om tijdens de kruistochten in de huid van een sluipmoordenaar te kruipen. Het tweede deel borduurde voort op deze formule en liet zien dat een kleine verschuiving van periode meer mogelijkheden bracht, maar het derde deel liet ons echt zien dat Ubisoft grote plannen had met deze serie. De diverse omgevingen van de bekende Amerikaanse steden, de bossen, de indianen en zeegevechten met schepen. De serie wist ineens een schaal aan te nemen die toen ongehoord was. Na het volwaardige nieuwe deel Assassin’s Creed Odyssey vorig jaar, is het nu tijd voor een remaster met de naam Assassin’s Creed III: Remastered. De vraag is dan ook zit iemand op deze remaster te wachten?
Een volledig pakket voor de prijs van 1
Assassin’s Creed III Remastered bevat niet alleen het volledige derde deel, maar ook alle solo DLC’s en de remastered versie van de HD versie van Assassin’s Creed III: Liberation, een hele mondvol, die oorspronkelijk uitkwam op de Playstation Vita. Een volledig pakket dat elke Assassin’s Creed game bevat met het getal III in de naam. Liberation heeft helaas de tand des tijds slecht weten te doorstaan. De eerste 30 minuten zijn zo slecht, dat je het gevoel hebt alsof je een Playstation 2 game aan het spelen bent. Bovendien is de gameplay altijd al een uitgeklede versie geweest van zijn grote broer en zijn de momenten dat je daadwerkelijk aan het spelen bent belachelijk kort, doordat het originele deel was ontworpen voor de handheld. Assassin’s Creed in snackvorm werkt gewoonweg niet. Het is leuk dat het erbij zit, maar de focus zal in deze review liggen op het derde deel.
Assassin’s Creed III speelt zich af tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog af in het jaar 1775 waar we Connor Kenway volgen, een krijger met een Britse vader en een Indiaanse moeder die zijn volk en land probeert te verdedigen van de vele revoluties die het vroege Amerika rijk was. Vele bekende Amerikaanse figuren kruisen je pad en het moment dat je de vrijheid hebt om het achttiende-eeuwse Amerika te verkennen, blijft geweldig. Met name door de grote visuele upgrade weet de game zelfs flink in de buurt komen van Odyssey ondanks dat het gebruik maakt van de vele oude modellen, animaties en systemen. De heerlijke soundtrack en het moment dat je toekijkt vanuit zee, bracht nog steeds dat welbekende kippenvel momentje. Alles wat je zou verwachten aan een visuele upgrade is hier te vinden. Betere textures, betere lichteffecten, 4k ondersteuning, meer detail en nieuwe hogere resolutie karakter modellen. Helaas bevat de grafische update toch nog flink wat schoonheidsfoutjes. Vooral de eerste paar uur in de sneeuw laat een hoop te wensen. Sneeuw dat verdwijnt, gaten in de wereld en effecten die soms spontaan door muren klippen zorgen toch voor een paar WTF momentjes.
Een paar stappen terug
Naast de grote visuele update heeft de gameplay ook een groot aantal verbeteringen meegekregen. Je zou het haast niet geloven maar het derde deel bevatte nog weinig van de vele verbeteringen die we in de delen daarna hebben gezien. Het verbaasde me eigenlijk hoe stroef de game nu aanvoelt in vergelijking met de nieuwere delen. Je loopt veel meer te stoeien met de omgeving, tijdens de gevechten is het nog wel eens lastig om daadwerkelijk voor elkaar te krijgen wat je van plan bent. Ook het sluipen en de zeegevechten waren hier nog niet zo goed als bijvoorbeeld in het deel erna Black Flag. Het is daarom ook mooi om te zien dat het niet alleen een visuele update is, maar er ook veel moderne gameplay elementen aan toegevoegd zijn. Het zijn niet alleen de grotere elementen zoals het fluiten om de aandacht te trekken en meer stealth kills mogelijkheden, maar ook de mini-map laat nu de richting zien van de vijanden, wat het stealth gedeelte een frustratie loze ervaring maakt. Bovendien kun je nu veel meer wapens craften en zijn veel processen in het spel nu simpeler en sneller. Maar het gevoel dat je een oudere titel aan het spelen bent blijft ondanks deze verbeteringen hangen. Vooral de opbouw en missiestructuur is veel meer open en vrij in de latere delen en in dit deel probeert het spel is dat veel minder aan de orde en dat is nou zo enorm jammer.
Al met al is dit zeker één van de betere remasters, waarbij er alles aan gedaan is om voor zover mogelijk een oudere game naar het nu te toveren. Maar als je deze game naast Odyssey van vorig jaar legt dan is de keuze snel gemaakt. Ga voor Odyssey, het biedt de meest up-to-date Assassin’s Creed ervaring zowel op grafisch als gameplay vlak. Zeker nu Odyssey voor minder in de schappen ligt. Pak deze titel alleen op als je alle andere delen al hebt uitgespeeld en je op één of andere magische manier het derde deel hebt gemist toen hij uitkwam.
