De eerste half uur van een game staat meestal in het teken van een tutorial die de basis van het spel op een gestroomlijnde manier uitlegt. De game designers zorgen ervoor dat alles duidelijk is, er zo goed als geen vragen zijn hoe het spel werkt en wordt de informatie, de interface en de gameplay in kleine beetjes op de speler losgelaten. In Ancestors wordt er bewust informatie achtergehouden en is één van de eerste dingen die je zelfs op het scherm te zien krijgt dat je weinig hulp van de game kunt verwachten. Dit klonk op het eerste gezicht erg intrigerend en spannend. In de eerste minuten begin je als een jonge aap tien miljoen jaar terug in de tijd. Hij raakt zijn clan kwijt en het is aan jou om hem terug te leiden naar zijn clan. Het bos is eng, diverse vijandige geluiden en rare visuele effecten moeten de chaos en angst voorstellen van hoe onze voorouders de wereld waarschijnlijk hebben ervaren. Een pop-up verschijnt dat ik mijn weg moet terug vinden, ik klik deze weg en loop verder en nog een pop-up verschijnt dat je vijandige aanvallen kunt ontwijken door op een knop te drukken om vervolgens keihard aangevallen te worden door een slang. Vergiftigd loop ik nu rond met slecht zicht door het gif, de achtergrond muziek heeft een irritant effect en ik heb geen idee wat ik nu verder moet doen. 30 frustrerende minuten later vind ik dan eindelijk mijn clan. De eerste 30 minuten waren geen goed begin.
Tien miljoen jaar evolutie is erg vermoeiend
Ancestors: The Humankind Odyssey is gebaseerd op de geschiedenis en onderzoek naar de evolutie en hoe onze voorouders zich waarschijnlijk door bepaalde stappen te nemen, hebben ontwikkelt. Dit betekent dus dat Ancestors een enorme puzzel is in een sandbox omgeving waarbij jij moet uitvogelen hoe alle verschillende elementen en acties samengaan om verder te komen. En dit is dan ook het frusterende aan Ancestors, het concept is erg interessant en is iets wat we nog niet eerder op deze schaal hebben gezien. Maar het bewust niks uitleggen hoe bepaalde elementen werken of totaal geen sturing geven aan wat wel werkt en wat een dood spoor is, werkt enorm tegen het waarderen van wat de game probeert te doen. De interface is een wirwar van iconen en voelt bovendien erg ongepolijst aan. Deze iconen zijn van cruciaal belang om ook maar een stap verder te komen en na flink wat uren gestoken te hebben in de game, zijn sommige iconen soms nog een beetje wazig in hoe ze volledig werken of wat ze nou exact betekenen. Het helpt ook niet dat de besturing erg langzaam aanvoelt en flink ingewikkeld is voor wat je daadwerkelijk voor elkaar wilt krijgen.
Het rondlopen en beklimmen van de omgeving werkt dan weer wel simpel en top. Je begint in een wilde jungle om vervolgens langzaam in andere regio’s, zoals bijvoorbeeld een savanne, te geraken. Het is het ultieme speelparadijs voor een aap. Je kunt in deze game zo goed als alles beklimmen en de tientallen meter hoge bomen zorgen zowel voor bescherming als de snelste manier om van A naar B te komen. Het springen en gokken of je daadwerkelijk de volgende boom gaat halen, kan nog wel eens moeilijk zijn. Maar hier komen vaak die wow-momenten vandaan als je met hoge snelheid door de lucht heen vliegt. Mis je een tak dan betekent dit helaas kapotte botten en zul je waarschijnlijk kruipend terug moeten komen of in het slechte geval het niet overleven. Maar alle andere acties die noodzakelijk zijn om jezelf verder te ontwikkelen zijn pijn vol, langzaam en super onhandig.
Pak een tak met je rechterhand, druk op een knop om de tak van hand te wisselen, ga op zoek naar een steen, pak de steen op met een knop, druk op een andere knop om de 2 voorwerpen samen te gebruiken (let op het maakt uit of de steen in je linker of rechterhand zit!), time het indrukken goed van een knop om de steen op de tak te slaan, doe dit zeker tien of twintig keer en dan heb je een gladde tak. Ga verder met slaan, wees voorzichtig doe dit weer tien tot twintig keer om een scherpe harde punt erop te krijgen. Doe je dit verkeerd of sla je te hard dan zal de tak versplinteren. En deze tak met scherpe punt is dan eindelijk klaar om te gebruiken op dezelfde onhandige manier om vis te vangen, je te verdedigen tegen vijandige dieren of rotsen op te lichten. Zoals je wel kunt merken dit is enorm omslachtig en je raakt nog wel eens een tak kwijt of er sneuvelt nog wel eens een tak en dat zorgt er dus voor dat je rustig een uur alleen maar takken kunt zitten te maken om ietsjes verder te komen in het spel. Nu is een tak maken één van de vele voorbeelden in het spel, maar ze zijn allemaal even omslachtig en je weet regelmatig niet of wat je doet ook werkelijk iets goeds als resultaat heeft. Eet je iets verkeerd dan kun je jezelf vergiftigen. Sla je te hard dan ben je je steen mes kwijt. Heeft het wrijven over een kokosnoot zin? Geen idee. Het overwinnen van deze obstakels en puzzels is soms tof, maar de voldoening is maar kort en de prijs vaak meer saai werk.
Oh is er een skilltree? Huh?
Het oplossen van deze obstakels geeft je ervaring die je kunt gebruiken om jezelf versneld te ontwikkelen. Dit onderdeel is eigenlijk waar je het voor doet en je zult hier op het eerste gezicht weinig van snappen en wederom dit is erg jammer. Want dit systeem zou nou juist het vetste onderdeel moeten zijn. Je kunt namelijk jezelf voortplanten en generatie punten verzamelen door kinderen op je rug mee te dragen terwijl je puzzels oplost. Ik had dit graag eerst geweten, omdat ik vervolgens weer dezelfde taken moest herhalen, omdat ik ze zonder een baby op mijn rug had voltooid. De cutscenes die je te zien krijgt elke keer als je een baby maakt, kunnen helaas ook niet geskipped worden. Waardoor je elke keer een minuut geforceerd naar hetzelfde filmpje moet kijken. En helaas moet je heel vaak kinderen maken om kans te hebben in dit spel. Heb je genoeg kinderen gemaakt en genoeg punten verzamelt dan kun je 2 dingen doen. Je kunt eerst je neuronen uitbreiden en vaardigheden vastzetten om te behouden bij je nakomelingen. Dit zijn simpele dingen als een voorwerp lopend kunnen gebruiken of een groep apen kunnen aansturen en commando’s geven. Als je dit vervolgens gedaan hebt kun je een generatie naar voren skippen. Je kunt op deze manier duizenden jaren naar voren gaan als je maar de juiste vaardigheden hebt ontwikkelt.
Je clan zal zich ook ontwikkelen en je kunt hier ook leden verliezen. Het is dus niet zonder risico’s. Na een aantal generaties zal de omgeving zich ook ontwikkelen en de mogelijkheden zich uitbreiden, maar de basisacties blijven vaak nog wel bestaan en moeten helaas vaak herhaald worden. En dit is dan ook je einddoel, je probeert zover mogelijk te komen zonder je clan te laten uitsterven. Als dit gebeurt dan kun je het nog een keer proberen, maar dit betekent weer helemaal vanaf het begin aan te beginnen en maar weinig spelers zullen hier de motivatie voor kunnen vinden.
Ancestors is hiermee een game die eigenlijk niet leuk is om te spelen. Het ziet er tof uit door de Unreal Engine en de animaties zijn zeker super goed gedaan. Het is een interessante puzzel, maar het kost veel te veel herhalende acties om een stapje verder te komen naar een oplossing die eigenlijk niet echt interessant is. Ik zou graag het einde zien, maar ik heb totaal de energie niet om al de saaie stappen te doorlopen. Het gebrek aan informatie en het de speler zo extreem moeilijk maken, is een verkeerde keuze geweest. Het concept en de inhoud van de game is interessant, maar het tien keer sneller maken en de besturing wat simpeler te houden had dit mogelijk nog tot een aanrader kunnen maken. Maar hoe het spel nu in elkaar steekt, werkt het niet. Dan zijn er echt leukere spellen om je tijd in te steken.
