Allereerst: ik houd niet van point-and-click adventures. Nu spraken de titel en het verhaal mij erg aan, dus heb ik deze game geprobeerd. Ik was meteen verkocht…
Eerst maar even het verhaal uitleggen: And Then There Were None is gebaseerd op het gelijknamige boek van Agatha Christie, en vertelt over tien, voor elkaar onbekende, mensen, die worden uitgenodigd voor een weekendje weg op een verlaten eiland. De gastheer komt niet opdagen, en laat een geheimzinnige boodschap afspelen door zijn butler op een oude grammofoon. Al snel blijken de gasten afgrijselijke geheimen voor elkaar te hebben. Één voor één biechten ze deze aan elkaar op. Maar plots sterven ze ook één voor één zonder duidelijke reden, en zonder spoor van een eventuele moordenaar.
Het spel volgt dit verhaal goed, alleen is het op sommige plekken aangepast. Zo is er nu een elfde persoon -jij- : de schipper is die de mensen naar het eiland heeft gebracht. Als je weer weg wilt gaan, kom je erachter dat iets of iemand je boot heeft laten zinken. Jij zit dus ook vast op het eiland. Zodra de moorden beginnen, word jij aangewezen deze zo snel mogelijk te ontrafelen, omdat de gastheer niet op jou heeft gerekend. Hiermee kun je niet alleen de levens van de anderen redden, maar ook je eigen hachje.
De titel slaat op het rijmpje dat boven de open haard hangt:
One choked his little self and then there were nine.
Nine little Sailor boys sat up very late;
One overslept herself and then there were eight.
Eight little Sailor boys traveling in Devon;
One said he’d stay and then there were seven.
Seven little Sailor boys chopping up sticks;
One chopped himself into halves and then there were six.
Six little Sailor boys playing with a hive;
A bumblebee stung one and then there were five.
Five little Sailor boys going in for law;
One got in Chancery and then there were four.
Four little Sailor boys going out to sea;
A red herring swallowed one and then there were three.
Three little Sailor boys walking in the zoo;
A big bear hugged one and then there were two.
Two little Sailor boys sitting in the sun;
One got frizzled up and then there was one.
One little Sailor boy left all alone;
He went and hanged himself and then there were none.
Aan de hand van bovenstaand rijmpje, worden de moorden gepleegd. Aan jou dus de taak uit te zoeken wíe daar verantwoordelijk voor is.
Af en toe is het spel écht ingewikkeld en moet je goed nadenken en veel proberen om de puzzels op te lossen. De graphics zijn van zulke hoge kwaliteit dat je bijna denkt dat het opgedofte preview shots zijn, die meer beloven dan dat het daadwerkelijke spel uiteindelijk weet te brengen. Dit is dus niet het geval en je staat af en toe versteld van het gedetailleerde beeld.
Toch zijn er ook een paar nadelen: zo wordt je qua besturing gelijk in het diepe gegooid. Bij je inventory zie je een aantal icoontjes staan, waarvan je zelf uit mag zoeken waar ze voor dienen. Zo kun je met het vergrootglas dingen wat beter bekijken en eventueel in je notities zetten en het het ‘gear’ icoontje is om bepaalde dingen uit elkaar te halen (of juist weer in elkaar te zetten).
Een ander nadeel is het ontbreken van een ‘Quest Log’, zodat je zelf maar moet onthouden wat je ook alweer moest doen en met wie je een gesprek aan moet knopen. En geloof me: er wordt heel wat afgebabbeld in het spel. Het sterven van de personages wordt behoorlijk snel afgeraffeld. Pats, boem, weer een lijk… Jammer… Wie is de volgende? Het hele spel draait toch enigszins om al deze mysterieuze moorden, dus was het in mijn ogen logischer geweest dat men de sterfgevallen, eventueel met een cut-scene, beter in beeld hadden gebracht.
Ik was (en ben nog steeds) geen point-and-click gamer, dus dit is de eerste en -waarschijnlijk ook- de laatste, tenzij er meer games van dit kaliber gemaakt worden. Het speelt lekker weg en is niet op alle punten even eenvoudig. Het sterven van de personages had van mij wel iets indrukwekkender gemogen, maar alles bij elkaar optelt is dit nu al een klassieker. Point-and-click fans mogen deze game zeker niet missen…
