Als gamer reis je vaak af naar de meest wonderbaarlijke fantasiewerelden. Je doet zoiets omdat je in het echte leven nooit de kans krijgt met een draak te vechten of door de ruimte te vliegen. Het spreekt voor veel mensen tot de verbeelding nieuwe, onontdekte werelden te bezoeken. Je kunt in zo’n wereld iemand zijn waar je in het echte leven alleen maar van kunt dromen, je kunt dingen doen die je nooit voor mogelijk houdt. De game-industrie schotelt ons zeer regelmatig prachtige werelden voor om in rond te struinen, maar nooit durven ze echt tot het uiterste te gaan. Men speelt altijd op safe, bang zich maar te beperken tot een kleiner publiek. Gelukkig zijn er nog van die developers die overal schijt aan hebben, en de speler loslaten in hun totaal gestoorde hersenspinsels. Een uitstekend voorbeeld hiervan is Zeno Clash.
Van Duck Hunt tot The Nightmare Before Christmas
Als ik Zeno Clash in woorden zou moeten omschrijven komen er een flink aantal uiteenlopende woorden in me op. Zo denk ik aan Hieronimus Bosch, de Sagradi Familia, Half-Life, Fighting games en The Nightmare Before Christmas, maar ook aan Fight Night, Duck Hunt, One Flew Over the Cuckoo’s Nest en Zombies. Juist, Zeno Clash is moeilijk te omschrijven. Laat ik beginnen met de stijl zelf: het is uniek. Zoiets als dit heb je nog nooit in een videogame gezien. De omgevingen springen van de hak op de tak en de karakters variëren van gestoord tot ontsnapt uit een inrichting. Om hier een wat beter beeld van te krijgen is het slim om even naar de screens te kijken.
De hoofdpersoon in Zeno Clash is Gath. Hij is een zoon van het wezen Father-Mother (die het best te omschrijven is als een hermafrodiet gier-mens. De game begint net wanneer Gath, om een op dat moment nog onbekende reden, Father-Mother vermoordt. Je neemt vervolgens controle over Gath als hij en het meisje Deadra op de vlucht zijn geslagen voor de zonen en dochters van Father-Mother. Gath wilt het liefste zover weg van zijn broers en zussen als hij kan en besluit dus om te vluchten naar het einde van de wereld. Onderweg komt hij langs de raarste plekken op. Zo ziet hij een stel gekken in het bos, genaamd de Corwids en komt hij door een woestijn met een soort van gigantische miereneter giraffen. Wanneer hij uiteindelijk aangekomen is bij het einde van de wereld, ontmoet hij Golem, een raar wezen dat hem gaat helpen terug te komen in zijn geboortestad. Terwijl Gath en Deadra op de vlucht zijn, vertelt Gath zijn verhaal aan Deadra. Dit gebeurt via Flashbacks waarin jij de belangrijkste gebeurtenissen voorafgaand aan de moord op Father-Mother.
Fighter of FPS?
Het verhaal zelf wordt verteld doormiddel van vele kleine cutscenes, die zich meestal afspelen in de arena’s waarin je ook vecht. De actie zelf speelt zich dus af in arena’s, en hoewel Zeno Clash speelt als een first person shooter, is de actie toch voornamelijk melee. Hoewel dit normaal niet al te super werkt in first person games, werkt het hier prima en het voelt zelfs als een ware fighting game. Wanneer er vijanden in je beeld zijn, is meestal het eerste wat je doet jezelf op hun locken. Hierdoor zijn alle aanvallen die je eruit perst gericht op één persoon, wat de combat een stuk soepeler maakt. Je kunt overigens snel swappen tussen de personen waarop je gelockt bent, alsook jezelf snel unlocken, zodat je met je wapens aan de slag kunt. Het vechten zelf gebeurt voornamelijk met de muisknoppen, spatiebalk en de WSAD-toetsen. Met je linker muisknop deel je een snelle, zwakke stoot uit. Met je rechter muisknop geef je je vijand een flinke jengst om zijn oren, maar die aanval is makkelijk te ontwijken. Wanneer je overigens een klein beetje naar beneden kijkt en een snelle aanval doet, trap je je vijand in zijn kruis of op zijn knieën, waardoor hij eventjes zijn verdediging laat zakken.
Naast het aanvallen is ook het blocken en dodgen erg belangrijk. Dit doe je met de spatiebalk. Houd de spatiebalk ingedrukt en je blokkeert een klap, dit laat echter wel je stamina zakken, dus het is eigenlijk idealer om aanvallen te dodgen of te deflecten. Dodgen doe je door op de spatiebalk te drukken en tegelijkertijd in een bepaalde richting te lopen. Dit kost je geen stamina en brengt bovendien je tegenstander eventjes uit balans, wat jou een moment geeft om toe te slaan. Het dodgen is echter niet altijd even makkelijk, aangezien het moeilijk is om te timen bij snelle slagen en wanneer je verkeerd dodged wordt jij juist uit je balans geholpen. Een andere mogelijkheid is het deflecten van slagen. Om dit te doen moet je eventjes kort blokken precies op het moment dat een slag aankomt. Dit brengt je tegenstander flink uit balans en geeft jou de mogelijkheid hem met een harde rechtse op zijn smoel te raken. Gaat dit echter fout, dan ben jij wederom de pineut.
De oermens in je
Naast deze standaard aanvallen kun je ook nog een aantal speciale trucjes doen. Zo kun je op iemand afrennen en hem slaan om hem vervolgens een elleboogstoot te geven. Ook kun je naar achter lopen met de rechter muisknop ingedrukt om een flinke haymaker los te laten. Wanneer je iemand vervolgens genoeg klappen hebt gegeven zal hij voor een kort moment gestunt zijn, en kun je hem vastpakken. Wanneer je iemand in je kluwen hebt, krijg je vervolgens de mogelijkheid hem weg te gooien (tegen iemand anders aan) of hem een knietje in zijn gezicht te geven. Ook kun je mensen die op de grond liggen een flinke trap verkopen en een aantal combo’s tevoorschijn toveren.
De manier waarop dit in beeld gebracht wordt is echter het mooiste van dit alles. Wanneer je slaat schudt de kamera met je mee en wanneer je helemaal in mekaar geslagen wordt en op de grond gaat, zul je plat op je smoel gaan. Als er een grote vijand is en hij je helemaal weg beukt zal alles ook wazig worden en je een eindje rondvliegen. Hetzelfde geld overigens ook wanneer je iemand een flinke klap verkoopt en combat voelt dan ook enorm lomp aan. Ik heb normaal nooit dat ik opgefokt raak als ik een spel speel, maar dit deed toch echt iets met me. Zeno Clash haalde de echte oermens in me naar boven.
Niet prefect afgewerkt
Maar hoe briljant de melee combat ook is, niet alles is helemaal perfect uitgewerkt. Zo word je zo nu en dan tegenover een gigantisch beest gezet en kun je bij hem alleen maar schade aanbrengen door hem met een hamer of grote stok te slaan. Hoewel dit nog steeds zo lomp en bruut aanvoelt, heeft dit toch wat minder diepgang dan die brute vuistgevechten. Ook heeft de game af en toe een onrails stukje dat een beetje aanvoelde als een soort van Duckhunt. Zo zit je bijvoorbeeld in een boot en dien je een stel opgefokte pygmeeën op de kant neer te schieten, terwijl de boot nog wel door moet blijven varen. Deze dingen zijn niet bepaald slecht, maar ze zijn gewoon niet zo geweldig als het vechten met je blote vuisten.
De graphics zijn ook niet de beste die je ooit gezien hebt. De game is gebaseerd op de Source engine, en hoewel die in staat is mooie plaatjes tevoorschijn te toveren, is dat bij Zeno Clash niet altijd het geval. Soms ziet de game er werkelijk prachtig uit, maar op andere momenten vallen te erg slechte textures nogal op, en hoewel de stijl toch erg veel goedmaakt, is dit wel jammer. De voice acting is redelijk goed, en zou niet misstaan in een aantal grote games, maar soms zitten er wat stomme foutjes in (wat waarschijnlijk te maken zal hebben met de vertaling, aangezien de maker, Ace Team, in Chili zit). Ook is de speelduur van de game niet al te groot, aangezien een redelijke speler toch binnen 5 uur door main campaign heen ploegt, en hoewel er nog een challenge mode is, blijft het totaal aantal speeluren niet bijster hoog. Dit is echter niet zo’n groot probleem, aangezien je de game ook maar voor een prikkie hoeft te kopen, en dus ook meer dan waar voor zijn geld geeft.
Hoewel Zeno Clash dus nogal wat kleine foutjes bezit, wegen die niet op tegen de grote pluspunten. De combat is intens en voelt erg realistisch en bruut aan en het verhaal staat zijn mannetje. Het grootste pluspunt is echter toch de stijl. Dit is iets dat je nergens anders hebt gezien, en echt ooit gezien moet hebben. Het is jammer dat zoiets nooit te vinden zal zijn in een AAA- titel omdat het gewoonweg te absurd is. Maakt jou dit echter niet uit, en ben je op zoek naar een game die je opslokt in zo’n wonderbaarlijke fantasiewereld en welke bovendien niet al te duur is? Dan zal Zeno Clash je niet snel teleurstellen.
