De Yakuza serie heeft onderhand een goede reputatie opgebouwd als een verhalende rpg die zich afspeelt in hartje Tokio. Een game die draait om de gekke humor, de diverse interessante karakters en keiharde hand-to-hand vecht actie. Sega dacht na Yakuza 4 om er eens een hele andere draai aan te geven voordat ze weer verder gaan met een deeltje 5 met als resultaat Yakuza: Dead Souls. De logische stap is dan natuurlijk om Tokio vol te gooien met zombies, de vechtactie eruit te gooien en dit te vervangen met knalactie. Helaas pakt dit laatste niet goed uit, waardoor het een sleur wordt om je door deze interessante titel heen te worstelen.
Vier gekke verhalen
Net zoals in Yakuza 4 zijn er vier hoofdkarakters in het verhaal die dezelfde gebeurtenissen meemaken en de diverse kanten van het verhaal laten zien. Shun Akiyama, de gestoorde Goro Majima, ex-Yakuza baas Ryuji Goda en oud bekende Kazuma Kiryu. Vier diverse karakters die een totaal verschillende kijk op de wereld hebben en hierdoor de meest vreemde dingen meemaken. En dit is toch wel de kracht van de game en de serie. Het verhaal is zo anders, zo onvoorspelbaar en regelmatig erg grappig (op de Japanse manier) dat je verder wilt spelen om te weten wat er gebeurt. De karakters die een bijrol hebben zorgen ook voor de nodige dosis humor en zijn net zo interessant als de hoofdkarakters. De zombieplaag die ineens Tokio in zijn greep houdt, zorgt er voor dat de vier karakters hun geweren erbij moeten pakken en enorme hordes ondoden overhoop moeten knallen. Ondanks dat het op het eerste gezicht een rare uitstap is voor Yakuza past een zombieplaag er toch heel goed bij. Het is gewoon weer een extra reden om modern Tokio te ontdekken en te zien hoe de boel verandert naarmate je vordert in de game.
De game duurt ongeveer 15 uur om te voltooien afhankelijk van hoeveel sidequests je aanneemt en de hoeveelheid diverse mini-games die jij probeert te verslaan. De game is in verschillende hoofdstukken opgezet en je begint met Shun Akiyama. Maar voordat je zelfs bij het volgende personage bent, begint de gameplay verschrikkelijk eentonig te worden en dit is zo enorm jammer. De game is namelijk verandert in een hersenloze third person shooter met een verschrikkelijke besturing en dit heeft met een aantal onderdelen te maken. Ten eerste zit het richten en het lopen op dezelfde analoge stick. Dit zorgt er vaak voor dat jij naar de verkeerde kant aan het kijken bent om te schieten en op een wonderbaarlijke manier is dat altijd de muur. Er is een auto-aim die je zou moeten helpen om de diverse zombies overhoop te knallen, maar deze heeft regelmatig zijn kuren. De sterke zombies of de zombies die voor je neus staan worden regelmatig overgeslagen. Je zou denken dat het richten door de L2 button in te drukken beter zou zijn, maar helaas. Het richten gaat pijnlijk langzaam en je kan dit alleen doen als je stilstaat. Maar dit is nog niet alles, deze knalactie gebeurt vaak in kleine ruimtes, gangetjes of een vak afgeschermd door onzichtbare muren. In het begin van de game is dit nog wel te doen, maar worden de vijanden groter, sterker en moeilijker verandert dit langzaam in een drama. Opgesloten zitten in een kleine ruimte met een gare camera waar je geen ruimte hebt om enigszins te bewegen is geen pretje. Als je geeneens de mogelijkheid hebt om te herladen omdat je elke keer omvergeduwd wordt, begint dit alles al snel je neusgaten uit te komen. Met name de grote open gebieden die ineens door onzichtbare muren worden afgeschermd tot een enkele vierkante meter zijn onbegrijpelijk.
Upgraden, gadget en extra’s
De hoofd gameplay in deze game is dus om te huilen, maar alles eromheen zit erg goed in elkaar. Je kunt door genoeg zombies of bepaalde opdrachten te voltooien ervaringspunten verdienen en hiermee in level stijgen en je karakter upgraden. Zo kun je meer vakken unlocken in je inventaris of bepaalde aanvallen. Naast het schieten is het ook mogelijk om diverse objecten in je omgeving op te pakken en te gebruiken als wapens, maar dit werkt meestal te traag of niet goed genoeg als een geweer. Er is ook een gadget mechanic aanwezig, de snipe gauge. Het vullen doe je door zombies een kopje kleiner te maken en wanneer deze vol is, kun je een snipe actie uitvoeren. Een korte quick time event waarmee je bepaalde strategische punten in een level kunt raken. Dit kan een benzinetank van een auto zijn of een zwak punt op een vijand. Helaas daalt de meter ook als je geraakt wordt, waarmee het later in de game haast niet te doen is. Er zijn nu ook eindbazen aanwezig, dit is een leuke toevoeging, hoewel het regelmatig erg pittige gevechten zijn en je met zwetende handjes achter je televisie zit. De game bevat zoals we van elke Yakuza kennen genoeg extra content die de wereld van Tokio een stuk interessanter moet maken. Zo kun je in typische Japanse supermarktjes je boodschappen doen. Je geld vergokken in een pachinko tent of een maaltijd afhalen bij een restaurant. Ook hier zijn weer de diverse gekke Japanse invloeden te vinden. De game is namelijk in het Japans en wordt ondertiteld door een erg degelijke vertaling. Hierdoor kun je ook Japanse magazines oppakken en bekijken, leuk maar voor ons Europeanen totaal zinloos. Ook de keuze uit tientallen ijs smaken is totaal zinloos in een videogame, maar het zorgt wel voor die leuke sfeer.
Yakuza: Dead Souls is een titel die ik zo graag leuk zou willen vinden, maar het wilt helaas niet lukken. De gameplay van de game is zo slecht dat alle goede elementen een vieze nasmaak krijgen. Het verhaal is goed, de karakters zijn interessant en er is genoeg te ontdekken in modern Tokio. In de moderne tijden van twee analoge sticks zou je zeggen dat een third person shooter goed zou moeten werken. Maar deze titel laat zien dat het toch fout kan gaan. De auto-aim werkt niet foutloos en de camera heeft ook regelmatig zijn kuren. Lopen en richten hoort gewoon niet thuis op een enkele stick. Deze titel laat alleen maar zien hoe erg we wachten op deeltje 5.
