Er komt niet veel van Nederlandse bodem de laatste tijd, natuurlijk kent iedereen Killzone en ook Overlord was een groot succes. Een andere uitgever mag zeker niet vergeten worden, onze in Amsterdam gevestigde Playlogic laat zo nu en dan ook nog wel eens iets van zich horen. Ook laatst was het weer zover, Playlogic bracht Xyanide op de markt. In deze review zal ik mijn mening geven over deze Nederlandse game, ik ben benieuwd..
Story
In deze game kruipt de speler in de huid van de beul Drake, wiens taak het is om de gevaarlijke heks Aguira om te brengen. In het verleden heeft Aguira verschillende bevolkingsgroepen en planeten uitgeroeid, en is daar nooit voor veroordeeld. Ook nu weet ze weer te ontsnappen maar weet Drake de achtervolging in te zetten, wat volgt is een game vol avontuur en waar zweethandjes geen rare bijkomstigheid zijn.
In de achtervolging kom je door het land van Aguira, een ruimte vol gevaarlijke wezens, 35 verschillende, en moeilijke manoeuvres. Ontwijken doe je met en pookje en terugschieten met de “X” button (het inhouden van de ‘X’ button zorgt voor een “lock on”, door oneindig veel op de X te drukken vuur je kogels af). Ook het schieten van een bom is geen probleem, doe hiervoor een beroep op de “O” knop, maar let wel op! je hebt maar 3 bommen in je bezit. De game sleurt je door ruim vijftien verschillende levels die zich afspelen op 5 verschillende planeten, een grote verscheidenheid aan werelden dus!
Het spel wat meer uitgelicht
Door na ieder level een keuze te maken bereik je het einde van het spel, het leuke hieraan is dat jouw vriend misschien wel een hele andere afloop heeft gehad als jou. Alhoewel ik het op één einde houd is er natuurlijk de mogelijkheid om meerdere eindes uit te spelen. Ik had zelf al de grootste moeite met het eerste level, alle kogels komen op je af en zelf moet je ook nog eens terugschieten. Ook het ontwijken van bommen en meteorieten is geen pretje, hierdoor heb ik vaak “Game Over” in beeld moeten zien. Zoals ik al eerder zei zijn er 2 manieren om te schieten, de “x” button verscheidene malen aantikken en de “O” button gebruiken voor het afvuren van een bom. Er is ook nog een andere manier, door “X” in te drukken ‘locked’ hij zijn vizier op een tegenstander en is hij dus gemakkelijk te raken, ik heb dit niet vaak gebruik omdat dit weinig punten opleverde.
Punten? ja inderdaad, dit spel maakt gebruik van punten. Door simpelweg vijanden neer te schieten of juist een mooie combo te maken spaar je punten, die uiteindelijk, weer bijdragen aan je eindresultaat (hierdoor kun je ook weer extra onderdelen kopen voor je ruimteschip). Extra onderdelen zijn dus te verkrijgen door het kopen met je punten, een extra kanon of juist een gemoderniseerd panster is dus binnen handbereik. Let wel op, voor sommige onderdelen zul je erg lang moeten sparen!
Nice space view!
Grafisch is het een mooie game die Playlogic heeft neergezet, geen game die je je zult herinneren als het mooiste wat je ooit heb gezien op de PSP (want een Prince of Persia is bijvoorbeeld minder mooi) maar een goede middenklasser. De vijanden zijn gedetailleerd, de omgeving (vooral planeten) zien er goed uit en ook je eigen ruimteschip mag er wezen. Je speelt dus in een grote 3D wereld, of zoals ik het eigenlijk zou moeten uitleggen, een 3D omgeving. Jouw voertuig lijkt niet vooruit te gaan en geeft mij het gevoel bijna niet te kunnen bewegen, de achtergrond moet dan ook zorgen voor de diepte. Het is zonde dat ik die indruk kreeg want verder is het geen verkeerd spel, door net wat meer uitwerking in de controls had je kunnen zorgen voor een immense diepgang, helaas is hier wat blijven steken.
Ook maakt dit spel gebruik van multiplayer, natuurlijk wel in de ad-hoc modus. Playlogic weet hier goed in te springen op de behoeftes van handheld gamers, wij vinden het namelijk altijd erg leuk om tegen iemand anders te kunnen gamen en hem zodoende te vernederen zodat hij met de staart tussen de benen het slagveld kan verlaten.
Je moet er gewoon even doorheen kijken
Toen ik deze game een paar dagen geleden binnenkreeg via de hoofdredacteur en het doosje zag, dacht ik; “dat zou een goede game kunnen zijn”. Nadat de UMD in mijn PSP zat en ik de game startte verwachte ik nog erg veel, ik startte het spel en het viel me meteen een beetje tegen. Een mooie 3D omgeving, dat wel, maar een klik kreeg ik niet met deze game. Ik heb dit ook verteld tegen de eindredacteur “Jeroen” die mij erop wees dat niet elke game goed kan zijn. Ik ben die middag nog even in de game opgegaan om er zo achter te komen dat het nog wel een leuke game was. Het is zo’n game die je speelt als je even niets te doen hebt, maar je laat hem daarentegen liggen voor een spannende shooter of avontuurlijke RPG.
Alles bij elkaar is het een leuk spel, de muziek valt niet op (dat kan alleen maar betekenen dat het bij het sfeertje hoort), de graphics vallen daarentegen wel op en elk pixeltje ziet er keurig uit, de verhaallijn is behoorlijk simpel maar weet je wel vast te houden, de multiplayer is leuk (maar alleen maar met twee mensen te spelen) en de besturing werkt naar behoren. Al met al ben ik dus behoorlijk te spreken over Playlogic, alleen het is het net niet. Gelukkig kan ik wel tegen Playlogic zeggen: “een vermakelijke shooter!”
