Een game hoeft zich niet altijd te bewijzen met hyperrealistische graphics of duizelingwekkende explosies. Soms is een rood knipperend puntje op een radar genoeg om je hartslag sneller te laten kloppen. Xenopurge, een ogenschijnlijk simpele sci-fi auto-battler, bewijst dat sfeer en spanning hand in hand gaan met verbeelding. Denk aan die oude sci-fi films waarin personages zwetend naar een scherm turen terwijl monsters als rode stipjes op het scherm de helden insluiten. Die spanning en dat principe weet Xenopurge knap om te zetten in een volledige game.
Lekkere retro-sci-fi
Het eerste wat opvalt aan Xenopurge is hoe het de visuele stijl van sci-fi films uit de jaren ’70 en ’80 weet neer te zetten. Groene tekst, oude beeldbuisschermen en het geluid van een mechanisch toetsenbord. De interface plaatst de speler achter een werkstation op een ruimteschip, vergelijkbaar met de Nostromo in de Alien films. Elk rood puntje dat verschijnt op de radar is een buitenaards monster dat, als je niet uitkijkt, jouw soldaten probeert om te leggen. Elke K.I.A.-melding die opflitst naast een soldatenportret doet pijn. Je weet dat deze soldaten niets kunnen zonder jouw instructies.
De game is visueel dan ook niet veel meer dan een paar lijnen, rode en groene puntjes die je soldaten en vijanden voorstellen. Je ziet nooit echt wat er gebeurt, maar de geluiden, de sfeer en de enkele effecten van rondvliegende kogels geven net genoeg informatie om te begrijpen wat er gaande is. Je hebt dus geen idee hoe de aliens eruitzien, alles speelt zich af op abstract niveau. Je kijkt naar een scherm en stuurt soldaten aan met beperkte commando’s. Maar juist daarin schuilt de kracht. Je verbeelding doet veel van het werk.
Real-time schaken
Aan het begin van een level kies je uit twee locaties waar jij jouw soldaten wilt laten starten. Zet je ze naast elkaar zodat ze elkaar kunnen helpen, of plaats je ze uit elkaar om sneller alle kamers te verkennen? Vervolgens gaan de soldaten automatisch aan het werk. Dit is het auto-battle-onderdeel van de game en je kunt alleen reageren door op het juiste moment de soldaten een opdracht te geven om te groeperen, te blijven staan, een voorwerp te verzamelen of verder op verkenning te gaan. Dit kan per soldaat of voor iedereen, en hier zit dan ook de grootste uitdaging. Je wilt niet iedereen laten terugtrekken als de VIP-persoon langzaam achteraan strompelt. De aliens komen namelijk om de zoveel momenten binnen via de vel nesten verstopt in de kamers.
Zijn er geen aliens in beeld, of is het slechts een enkele alien, dan is dat vaak nog makkelijk te overleven. Maar er zijn regelmatig momenten dat je ineens wordt overspoeld door meerdere vijanden. Je kunt dan niet meer leunen op het automatische deel van de game. Je zult snel moeten reageren. En dit alles via een ouderwetse DOS-interface, waarbij je niet even een shortcut kunt indrukken, maar door een menu heen moet. Dit is een slim concept, waardoor sommige sterkere acties wat meer verstopt zitten en je de game dus echt tactisch moet spelen. Het VIP-voorbeeld ging de eerste keer bij mij fout, maar de tweede keer draaide ik de volgorde om, waardoor de VIP als eerste veilig in de kamer kwam, beschermd door een groep soldaten.
Roguelike elementen
De missies verschillen tussen het uitschakelen van nesten, het verzamelen van intel of het begeleiden van een persoon weinig. Je kunt hier en daar resources verzamelen die je aan het eind van een succesvol level kunt omzetten tot geld. De game volgt het roguelike-principe volledig. Je hebt een kaart met hier en daar splitsingen waar je kunt kiezen hoe je door alle levels heen beweegt. Tussen de missies door kun je je team upgraden: nieuwe uitrusting, verbeterde AI-patronen, extra commando’s, langzaam maar zeker geef je jouw troepen meer overlevingskans. Dit progressiesysteem voelt op dit moment nog een tikje oppervlakkig. De impact is wel merkbaar, maar visueel zie je er weinig aan af. Hierdoor heb je niet echt het gevoel dat je toffe voortgang maakt.
De sfeer van Xenopurge is ijzersterk, maar de visuele stijl zorgt voor weinig variatie. De levels voelen al snel hetzelfde aan. De opbouw van de missies, kamer voor kamer langzaam doorlopen, het valt snel in herhaling. De verschillende missievarianten heb je in de eerste paar runs wel gezien, en dat zorgt ervoor dat de game kleiner aanvoelt dan hij in eerste instantie oogt. Hier had wat mij betreft meer diversiteit in gekund, al was het maar een ander kleurtje op het scherm.
Soldaatportretten
Meer variatie in de soldaten en hun bewegende soldaatportretten had hier dan ook echt geholpen. Dit is dan ook de grootste gemiste kans van Xenopurge. Het zou de soldaten veel meer karakter kunnen geven. Wanneer het gevecht losbarst hoor je het geschreeuw, maar de hoeveelheid variatie is hier veel te klein. Ik had gehoopt op meer persoonlijke reacties: geschreeuw, paniek, bloedspetters die afhankelijk van de situatie op je scherm verschijnen. Nu delen de soldaten grotendeels dezelfde geluiden, wat hun unieke karakters naar de achtergrond duwt. Een sniper zou anders moeten reageren dan een soldaat met een shotgun. Zonde, want dit zou de tofste beloning kunnen zijn tijdens het doorlopen. Nieuwe reacties horen, verhalen ontdekken of brute sterfgevallen meemaken.
Maar vergis je niet. Je hebt de game niet zomaar uitgespeeld. Het feit dat je geen directe controle hebt over je soldaten, en dat je volledig afhankelijk bent van hun AI-gedrag en jouw keuzes geeft de speler flink wat uitdaging. Je zult met timing en slimme positionering tactisch te werk moeten gaan. De eenvoud van de visuele stijl verstopt soms hoe genadeloos het spel eigenlijk is.
Met veel spanning naar puntjes kijken
Xenopurge is geen explosieve shooter. Het is geen realistische simulatie. Het is een spel dat speelt met sfeer en jouw verbeelding. Het geeft je een paar rode puntjes, een retro sci-fi-interface en een paar gezichten, en laat de rest aan jou over. En dat werkt wonderbaarlijk goed. Is het perfect? Nee. De emoties van je teamleden vallen snel in herhaling, de visuele variatie is beperkt en het strategische systeem voelt in deze versie nog wat licht aan. Maar ik hoop dat de makers nog lekker door blijven bouwen aan deze titel. Het weet meer spanning neer te zetten dan menig moderne AAA-titel.
Leuk concept dit. Zie je niet vaak.