Zo nu en dan kom je ergens op internet een game tegen met een vage naam die je aandacht weet te trekken. Door er een beetje meer informatie over te gaan zoeken krijg je steeds meer interesse ervoor. Uiteindelijk besluit je dan maar om de gok te wagen en een redelijk onbekend spel aan te schaffen. Dit kan natuurlijk erg verkeerd uitvallen en krijg je spijt van je beslissing, maar zonder risico’s te nemen zul je ook nooit in aanraking komen met nieuwe dingen. Xenoblade Chronicles was een titel die zomaar ineens op begon te duiken op Nederlandse gamesites. Deze Japanse RPG heeft samen met twee andere spellen voor behoorlijk wat ophef gezorgd bij de Amerikaanse Wii-gamers. Nintendo of America heeft hierbij geen gehoor gegeven aan de wil van hun fans (gegroepeerd onder de naam Operation Rainfall) en heeft voorlopig in ieder geval geen plannen om Xenoblade naar hun grondgebied te brengen. Wij hebben het beter voor elkaar, want de Europese tak van Nintendo was wel bereid om hun volgelingen te bedienen.
Begin van een massaal avontuur
We mogen hier heel blij mee zijn. Hoe je het namelijk ook wendt of keert, Xenoblade is een fantastische game die de Wii in zijn laatste levensdagen goed kan gebruiken. Het speelt zich af op de lichamen van twee reusachtige ‘goden’, de Bionis en Mechonis die tegenover elkaar staan, waarbij hun zwaarden elkaar aanraken. Op hun lijf is een enorme variatie aan omgevingen aanwezig waarop de in vergelijking minuscule mensen hun thuis hebben gevonden. Deze ‘Homs’ zijn aan de verliezende hand in een oorlog met mechanische wezens genaamd ‘Mechon’. Ze hebben echter één troef achter de hand en dat is een magisch zwaard, de Monado. Dit is het enige wapen wat schade kan toebrengen aan Mechon, maar verhuld nog vele andere speciale krachten. Hiervan zul je tijdens het spelen steeds meer beschikking krijgen en zijn een belangrijke drijfveer achter het verhaal. Maar in Xenoblade zijn er nog veel meer mysteries te ontrafelen.
Om te beginnen is er een rijke geschiedenis waar je stukje bij beetje steeds meer over te weten komt. Telkens als je denkt dat je door hebt hoe alles een beetje in elkaar steekt, krijg je even later een cutscene te zien waarbij je weer iets volledig nieuws voor je kiezen krijgt. In andere spellen zou je hier waarschijnlijk snel de kluts kwijtraken, maar Xenoblade Chronicles weet dit op zo’n subtiele, maar toch krachtige manier over te brengen dat je steeds verder mee wordt gezogen in deze wondere wereld. Hierbij is het belangrijk dat je je goed in kunt leven in de personages en ook dat is goed uitgevoerd. Omdat het spel door Nintendo of Europe is gelokaliseerd zijn de stemmen ingesproken door Britten. Dit betekent dat je allerlei accenten als Schots tegen zult komen. De kwaliteit hiervan is erg goed en komt ook geloofwaardig over. Mocht je niet geheel overtuigd zijn van deze stemacteurs, dan kun je ook altijd nog terugvallen op de originele Japanse dialogen met Engelse ondertitels. Het totaalplaatje zorgt er tenminste voor dat je op een fatsoenlijke manier wordt meegenomen in het emotionele avontuur van je personages.
Een prachtige omgeving
Naast het fascinerende verhaal waar je in stapt ben je ook nog op een ontdekkingstocht door de wereld zelf. Waar de game daadwerkelijk in uitblinkt is de omvang van de omgevingen. Zodra je voor het eerst echt bewegingsvrijheid krijgt wordt je compleet overdonderd door de afstanden die je zonder ook maar enige laadtijden kunt overbruggen. Als je vervolgens ook nog wat meer om je heen gaat kijken zul je in de verte kleine details zien als het hoofd van de Bionis die door de wolken heen komt. De wereld is opgedeeld in verschillende gedeelten van de Bionis. Als je reist tussen deze gebieden krijg je een korte laadtijd te zien, maar voor de rest kun je je volledig vrij verplaatsen over uitgestrekte vlaktes. Het mooie is dat elke nieuwe locatie weer een totaal andere sfeer met zich meebrengt en doordat ze zo groot zijn is de verleiding al snel erg groot om eerst het hele gebied te verkennen. Zo vergeet je af en toe heel even dat je ook nog bezig bent met een uitgebreid verhaal, maar doordat je ook nog een massale hoeveelheid sidequests kunt doorlopen kun je al snel uren verdwalen en genieten van je omgeving. De spelduur van Xenoblade zal dan ook heel gemakkelijk oplopen naar honderd of zelfs nog meer uren.
Het nadeel van deze enormiteit is dat de Wii het hardwarematig allemaal niet geweldig aan kan. Dit betekent dat men de beste graphics heeft moeten opofferen om de speler deze bewegingsvrijheid te kunnen geven. Hierdoor is de eerste indruk die je krijgt misschien niet erg positief. De personages zien er namelijk niet geweldig mooi uit en op kleine schaal ontbreekt het gewoon aan detailwerk. Je zult echter jezelf moeten afvragen of dit veel invloed heeft op de ervaring die je voorgeschoteld krijgt. Over het algemeen zul je er niet heel erg mee zitten omdat de omgevingen zelf er zo mooi uitzien. Daarnaast draagt de soundtrack ook bij aan het behouden van die sfeer, waardoor je bijna niet meer aan het letten bent op de grafische tekortkomingen. Een goed voorbeeld van een locatie waarbij je dit krijgt is een moeras op de rug van de Bionis. Hier hangt een vreemde gekleurde mist die in slierten opstijgt, terwijl op de achtergrond een koor in een onverstaanbare taal aan het meezingen is en daarbij meewerkt aan het mysterieuze karakter van deze Satorl Marsh. Zo hebben alle omgevingen wel een perfect bijpassend stuk muziek, waarbij het ook nog eens uitmaakt of je er ’s nachts of overdag aanwezig bent.
Verstelbare klok
De klok zelf is een belangrijk onderdeel van de gameplay en je kunt zelf naar wens de tijd verzetten. De dieren die rondlopen in de omgeving veranderen gedurende de dag. In het donker zul je bijvoorbeeld de wat meer monsterlijke wezens treffen en vaak zijn deze ook van een hoger level. Denk hierbij aan een soort schildpadden ter grootte van een eiland, terwijl je in het licht voornamelijk de wat kleinere beestjes tegenkomt als konijntjes. Daarnaast zul je nog weer andere vijanden tegenkomen als het regent of onweert. Om ervaringspunten te verzamelen zul je onder andere deze monsters moeten verslaan. Er zijn echter meerdere methoden om je personages sterker te maken. Je krijgt naast ervaringspunten ook punten die je kunt inleveren om je aanvallen (arts) meer kracht te geven. Bovendien maakt het uit welke kleding je draagt. Gedurende het avontuur verzamel je steeds weer betere pakjes en omdat je losse kledingstukken krijgt, kan de volledige outfit die je personages dragen er soms niet uitzien terwijl dit wel de beste statistieken geeft. Sommige kleren kunnen ook nog power-ups dragen. Deze maak je in een kleine minigame uit kristallen die je ook weer in grote hoeveelheden vindt. Zo zijn er nog wel een aantal kleine systeempjes, zoals de vriendschap tussen je teamgenoten die je bij gevechten op weg kunnen helpen.
Vechten zonder arena
De strijd ziet er in Xenoblade dan ook heel anders uit dan bij de traditionele J-RPG. Zoals eerder genoemd lopen vijanden gewoon los rond door de spelwereld. Je kiest er zelf voor of je met je drie actieve personages wilt aanvallen. Anders dan normaal wordt je nu niet getransporteerd naar een aparte arena, maar vecht je gewoon ter plaatse. De speler heeft slechts de controle over één karakter, terwijl de andere twee je automatisch ondersteunen. Over het algemeen doen ze erg goed hun werk. Zelf heb je alle vrijheid om rond te blijven lopen en dat moet je gebruiken ook. Je begint automatisch te aan te vallen wanneer je dicht genoeg in de buurt bent. De arts hebben speciale effecten die je dan gebruikt om meer schade toe te dienen en werken soms beter als je tegenstanders vanaf een bepaalde zijde aanvalt. Zo heeft Shulk de art ‘Backslash’ die heel erg krachtig wordt als je ermee in de rug steekt. Op die manier moet je je strategie telkens creatief aanpassen. Het is een fris systeem die de actie in Xenoblade erg ten goede komt. De vriendschap komt van pas wanneer bijvoorbeeld een personage het moeilijk heeft. Dan kun je er heenlopen om hem een hart onder de riem te steken en hoe beter de twee bevriend zijn, hoe groter het effect hiervan is. Het begint simpel, maar naarmate je verder komt, krijg je steeds meer diepgang voorgeschoteld. Het is een genot om alle verschillende tactieken uit te proberen en dit is ook zeker een grote vooruitgang tegenover de traditionele en toch wat statische vechtsystemen uit titels van hetzelfde genre.
Op diezelfde wijze bouwt Xenoblade voort op de sterke elementen van andere J-RPG’s en gooit er dan een schepje bovenop, wat resulteert in een prachtige en vooral erg dynamische wereld. Je hebt heel veel vrijheid in een belachelijk grote spelwereld en dat is voor de Wii wel heel erg speciaal. Het eist ook zijn tol, want grafisch ziet het spel er wat minder uit. Laat je hierdoor echter niet afschrikken, want je zult er geen moment last van hebben doordat het uitzicht om je heen er zo indrukwekkend mooi uitziet. Daarbij passend krijg je elk moment de perfecte soundtrack te horen. Zo wordt je heel makkelijk de wondere wereld van Xenoblade ingezogen die met behulp van het soepele gevechtsysteem ook nog eens erg fijn speelt. Nintendo of Europe verdient wat mij betreft dan ook alle lof voor het uitbrengen van deze titel in het westen, want Xenoblade Chronicles is voor elke RPG fan en Wii bezitter een echte aanwinst voor de verzameling. Het is moeilijk om in tekst duidelijk te maken hoe mooi deze game is en het advies is dan ook om Xenoblade Chronicles vooral een kans te geven.
