De release van Doom kondigde een gouden tijdperk aan voor first-persoon shooters. Een groot aantal succesvolle FPS volgde waarbij de speler in 3D door een wereld heen kon bewegen, maar in veel gevallen niet kon springen of omhoog en naar beneden kon kijken. Wolfenstein, Duke Nukem, Hexen en Heretic zijn enkele voorbeelden die voortborduurde op het genre. Wizordum van Emberheart Games is een mooi eerbetoon aan deze gewaardeerde titels inclusief de look en feel en gameplay van de games uit die tijd. Het is alweer een lange tijd geleden dat ik zo’n “ouderwetse” game heb gespeeld en het smaakt zeker naar meer.
Chaos in Grimbrook
In Wizordum reizen we af naar de stad Grimbrook. Een Oude Zegel van Terrabruma is verbrijzeld waardoor Chaos langzaam de wereld in ontsnapt. Gevaarlijke monsters en krachten verspreiden zich over de stad en als één van de weinige overgebleven magiërs is het aan jou om de wereld tegen deze Chaos te verdedigen. Dit alles doet lekker denken aan de goede oude tijd waar er met weinig uitleg een toffe wereld wordt neergezet. Het eerste wat natuurlijk meteen opvalt is de presentatie en de game oogt dan ook als een verloren FPS uit de jaren negentig. De werelden zijn blokkerig en de textures zijn allemaal voorzien van pixelart. De vijanden en de vele voorwerpen in de wereld zijn plat en draaien mee met de speler en de animaties van de vijanden wisselen in veel gevallen af tussen twee plaatjes. Alles hier probeert te lijken op een game uit de jaren negentig. Hier moet je dan ook zeker voor openstaan en de game doet weinig nieuws om spelers die hier geen groot fan van zijn van mening te veranderen. De makers laten wel zien dat ze goed weten wat een dergelijk FPS-game laat opvallen. Een ijzersterke sfeer, lekker kleurgebruik en mooie aankleding zorgen ervoor dat je met plezier de wereld verkent.
De game is zes levels rijk en je zult hier zowel tombes, bossen als riolen verkennen. Dit zorgt voor redelijk wat diversiteit en de levels verschillen dan ook flink in opzet. De levels zitten bomvol met geheime paden en kamers en je zult hier flink wat moeten speuren om het einde van een level te bereiken. Dit eindeloos zoeken werkt zowel voor als tegen de game. Het per ongeluk vinden van een geheime kamer door twee toortsen aan te raken, is erg tof en zorgt ervoor dat je alles goed bekijkt in de wereld om te zien of je nog meer geheimen kunt ontdekken. Aan de andere kant komt het nog wel eens voor dat je volledig vast komt te zitten en totaal niet weet wat je moet doen om verder te komen. Een klein hulpmiddel zou al veel helpen en dit is dan ook iets wat de makers hebben aangegeven dat er nog zit aan te komen. Het helpt ook niet dat sommige belangrijke elementen, zoals bijvoorbeeld knoppen, niet altijd even goed opvallen tussen de pixelart. Als je weet wat je doet, kun je een level waarschijnlijk in 15 minuten doorlopen. Maar speel je een level voor de eerste keer dan gaat dit al snel naar een uur en dan heb je alle geheimen nog niet gevonden.
Vuurballen en een knuppel
De levels zitten vol met verschillende monsters, zoals ogres en goblins, en je hebt een mooi arsenaal om je mee te verdedigen. Je begint met een knuppel, maar al snel kun je een ijsstaf inzetten, vuurballen afschieten en exploderende orbs gooien. Veel van deze wapens hebben voor- en nadelen en hebben een gelimiteerd aantal ammunitie. De ammunitie moet je verzamelen in de levels en is in veel gevallen schaars. Hierdoor is het verstandig om veel te wisselen tussen de wapens en het juiste wapen in te zetten tegen de juiste vijanden. Wat hier wel mist is een interface die aangeeft in welk wapenslot een bepaald wapen zit. Je kunt een wapen kiezen door een getal in te drukken, maar je zult dit proefondervindelijk moeten achterhalen. Ook werkt niet elk wapen even lekker. Met name de orbs doen er erg lang over voordat ze exploderen. Hierdoor mis je regelmatig vijanden of zie je een game over scherm voordat je de explosie ziet. Gelukkig is de besturing hier erg vlot en beweeg je lekker snel zonder problemen door de levels heen. Het gedrag van de vijanden is erg simpel en in veel gevallen komen ze gewoon op je af. De vleermuizen en ratten zijn goede voorbeelden van vijanden die net anders bewegen, waardoor je alert moet blijven. Je kunt moeilijk wegspringen als vijanden je omcirkelen waardoor de game erg pittig kan zijn.
Als je de game dan ook hebt uitgespeeld, zijn er nog een hoop extra’s die het waard zijn om uit te proberen. Elk level heeft twee extra moeilijkheidsgraden en kun je een tijd neerzetten op het online leaderboard. Als je hier dan ook op bent uitgekeken is het mooi om te zien dat de game een level editor bevat. Op deze manier kun je dezelfde tools als de makers gebruiken om zelf een level te ontwerpen. Dit werkt wonderbaarlijk makkelijk en snel, waardoor je binnen een paar seconden al je eigen level kunt uitproberen. En als je zelf niet zo creatief bent dan kun je de vele levels van andere spelers uitproberen. Hopelijk kunnen we hier dan op lange termijn een hoop toffe nieuwe content vinden.
Een magische trip naar het verleden
Wizordum is een heerlijk eerbetoon aan de FPS spellen uit de jaren negentig. Zowel de presentatie als de gameplay zijn geïnspireerd door ijzersterke titels als Hexen, Doom en Heretic, en is tot op de dag van vandaag nog steeds een genre wat weet te vermaken. Het kleurgebruik en de wereld die wordt neergezet is erg tof en de levels zitten bomvol met geheimen die je kunt ontdekken. De game mist hier en daar nog wat kleine afwerkingen en dit kan er helaas voor zorgen dat je onnodig lang ronddwaalt. De wapens zijn tof, de besturing werkt als een trein en de vijanden geven de juiste hoeveelheid uitdaging. De toevoeging van een leveleditor en de levels van andere spelers is dan ook een mooie kers op de taart die hopelijk in de toekomst het spel uitbreidt met nieuwe content. Al met al een erg toffe kleine titel die voor veel mensen waarschijnlijk niet op hun radar staat.
