Het is hier ijskoud
Een paar jaar geleden is de escape room gekte uitgebroken in ons kleine landje. Bijna wekelijks poppen er weer meerdere als Paulus de Boskabouter woningen uit de grond. Ondertussen zijn er al zoveel dat je er complete wijken mee vol kan bouwen. Ook in de digitale speeltuin zijn er al een aardig aantal games te vinden die in de categorie “escape games” zouden kunnen vallen. Zo ook de ‘We Were Here…’ games van het Rotterdamse ‘Total Mayhem Games.’ Voornamelijk PC-games, die later ook op de Xbox One zijn uitgekomen. ‘We Were Here Together’ is de derde game in deze serie.
Een ijzige vlakte, een noodoproep, twee noodgedwongen helden, twee walkie talkies en meer puzzels dan de hoeveelheid legpuzzels die je sinds de corona uitbraak onder in je kast hebt gedonderd. ‘We Were Here Together’ is het type puzzelgame waar met elkaar communiceren centraal staat. In het begin zie je elkaars personages nog wel eens ergens in de verte rondhuppelen, wijzen en zwaaien. Niet persé bizar, aangezien je beide in een soort communicatiecentrum op Antarctica werkt. Het enige wat je tot je beschikking hebt is een walkie talkie. Die je uiteraard kan gebruiken om met de ander te praten. Wat doe je dan? Je ramt op een knop en begint te brullen tegen dat stukje techniek natuurlijk. Tot je erachter komt dat de ander één kamer verder exact hetzelfde doet. Dat is direct het eerst leermomentje, want één minuut later en tien meter verderop sta je samen in de woonkamer. Het moment om even een strategie te bepalen hoe je er in vredesnaam voor zorgt dat je de aankomende vijf à zes uur niet constant door elkaar loopt te schreeuwen. Dat heb je ook wel nodig. De eerste puzzel, het ontvangen van een noodoproep, splits je direct in tweeën waarbij de één uitlegt hoe de radiogolven eruitzien en de ander zich bezighoudt met draaien aan knoppen. Althans, als je niet eerst een half uur als een stel dwazen het hele gebied tien keer probeert te verkennen, voordat je daadwerkelijk weet wat je moet doen. Puzzels zijn lang niet altijd zo duidelijk als je initieel zou verwachten en het is van essentieel belang om ieder stukje detail te onthouden of in ieder geval door te communiceren. Die WC die je toevallig tegenkomt? Misschien is dat wel een ankerpunt waardoor je medespeler weet waar jij uithangt. Vooral vormen en kleuren zijn immens belangrijk en dienen veelal als puzzelelementen.
Al die details ga je ook zeker nodig hebben. De puzzels in het begin zijn nog redelijk eenvoudig, vooral omdat je nog bij elkaar bent en hetzelfde ziet. Later in de game ben je vaak alleen waarbij één iemand vrijwel altijd een informatie / adviserende rol heeft en de ander alles aan elkaar knoopt. Soms gaat het zelfs zo ver dat je ingrediënten heen-en-weer stuurt om bijvoorbeeld een potion te maken. Een ander moment is de één weer aan het vertellen hoe iets eruitziet, zodat de ander zekeringen kan plaatsen om een deur van stroom te voorzien. Je kan je voorstellen dat dit zonder degelijke communicatie niet te doen is.
Iets met een vloek en een kasteel?
Praktisch alle puzzels zijn zo een beetje geslaagd. Het verhaal daarentegen is iets minder interessant. In de generatie dat het vertellen van een verhaal net zo belangrijk is als de gameplay zelf lijkt ‘We Were Here Together’ daar op mee proberen te liften. Het resultaat is niet helemaal geslaagd. Ja, er is een verhaal dat alles aan elkaar rijgt, maar het verdwijnt (gelukkig) constant naar de achtergrond. Tot de game besluit om maar weer eens een vage hint te geven naar een vloek. Halverwege de game werd het eerder storend dan dat het echt belangrijk aanvoelde. De voldoening zit dan ook veel meer in het oplossen van de volgende puzzel dan het ontrafelen van het verhaal.
Verder is het absoluut aan te raden om de game te spelen met een goede vriend of vriendin. Het liefst één die dezelfde taal spreekt als jijzelf, letterlijk en figuurlijk. Puzzels kunnen namelijk nogal frustrerend zijn als je niet fatsoenlijk met elkaar kunt praten. Zelfs als je met een goede vriend of vriendin speelt kunnen de emoties behoorlijk hoog oplopen. Er is een optie voor matchmaking. Ware het niet dat het bijna onmogelijk is om een game te vinden. Bijna iedereen speelt namelijk (gepland) samen. De meeste matches zijn dan ook ingesteld op private of zijn niet precies in dezelfde chapter als dat jij bent.
Een ander klein minpuntje dat ik graag aan wil kaarten, ook al zal lang niet iedereen dit probleem ondervinden, is het ontbreken van opties voor kleurenblinden. Gelukkig weet mijn medespeler dat ikzelf kleurenblind ben, anders waren er waarschijnlijk controllers door de kamer heen gevlogen. “De andere oranje” is namelijk maar tot een zekere hoogte grappig. Al helemaal als je een puzzel aan het doen bent met een tijdslimiet. Het ontbreken hiervan is redelijk bizar gezien de hoeveelheid puzzels die afhankelijk zijn van kleuren. Het maakt de puzzels niet helemaal onmogelijk, maar tijdsgebonden puzzels kunnen zo wel net iets intenser worden.
Al-om-al is ‘We Were Here Together’ één van de betere escape games die nu op de markt is. Houd je persoonlijk van puzzelen en ken je iemand anders die daar net zoveel van houdt? Dan is deze game zeker het overwegen waard.
