Een Par of beter
Als je kinderen hebt, dan ken je het midgetgolven wel. Het is voor sommigen een verplichting pur sang, voor velen genieten geblazen. Hoe oud je ook bent, het verveelt nooit. Ook op de PC kun je blijkbaar prima midgetgolven. We gingen dan ook snel aan de slag, letterlijk en figuurlijk.
Golfkenners zullen wel weten wat een Par is; Je krijgt een aantal shorts voor een baan waar je op dat moment op speelt. Bijvoorbeeld, 3 shots om de baan te clearen en het balletjes in het gaatje te krijgen. Doe je dat in twee shots, dan heb je 1 shot over, althans, in deze game. Men doet dus niet aan een Eagle of wat dan ook, maar het extra shot neem je mee naar de volgende ronde, waar je ook weer een par of beter moet zien te slaan. Vervolgens rijg je het aantal levels aan elkaar, totdat je een level verzaakt waardoor al je opgespaarde shots die je hebt gespeeld op geslagen zijn. Het is een simpel concept dat best verslavend werkt, gezien de betrekkelijk makkelijke gameplay van het spel. Je slaat simpelweg met je muis (of keyboard als je dat wilt) een richting op, en houd de krachtbalk ingedrukt tot je de gewenste power hebt toegewezen, zo simpel is het. Hiermee hebben we ook direct de roguelite gameplay met je besproken, want wanneer je shots op zijn, moet je weer een nieuwe streak aan levels aan elkaar rijgen. Echter, tussen de levels door kun je aankopen doen, waaronder extra shots, of permanente upgrades of bijvoorbeeld nieuwe customizables voor de game, waaronder extra kleuren en materialen voor de golfbal. De shots kun je weer niet meenemen naar nieuwe sectoren, waardoor het altijd geadviseerd is om ze op te gebruiken waar mogelijk, al is het maar aan een extra shot wanneer de bal buiten de baan eindigt. Je kunt zelfs objecten unlocken door je in te schrijven voor een nieuwsbrief, een nogal rare manier van unlockables aanbieden aan de speler.
Naast de standaard solo mode biedt de game de mogelijkheid om co-op te spelen en om tegen iemand te spelen. Het vinden van andere spelers online is echter wel een flinke uitdaging en lukt lang niet altijd door het nog vrij beperkte aantal mensen dat de game speelt. Het is jammer, maar ik vermaakte mij ook prima solo overigens. Solo kun je namelijk ook nog de wekelijkse challenges spelen, waarin je in een ranking terecht komt van spelers die het verste zijn gekomen in hun playthrough. De game kent verder unlockables, waaronder game settings die je kunt vrijspelen in de Pro Shop tussen de levels door. De holes zijn verder auto-generated, al zul je de nodige gelijkenissen wel zien. Bruggen, water en allerlei andere obstakels zullen in de weg staan om het je lastig te maken om in zo min mogelijk shots te eindigen. De variatie is echter niet ongekend en vooral in de beginlevels zal de eenzijdigheid aardig bloot gelegd worden.
Volledige rust
Audiovisueel is de game rustig en vooral relaxed. De kleuren zijn lekker rustgevend en ontspannend en qua audio overheerst er niets, al wordt na ‘n tijdje de standaard soundtrack wel ‘n beetje eentonig. De user interface is daarnaast uitermate overzichtelijk. De textures van onder andere schaduwen en bepaalde objecten, waaronder bomen zijn dan wel weer wat slordig in elkaar gezet en niet haarscherp, daar waar het wel zou moeten kunnen met niet al te veel moeite lijkt mij. Men claimt dat de levels zelf-gegenereerd worden, maar je ziet weldegelijk dat het veelal toch dezelfde levels zijn die wat door elkaar gegooid worden. Van echte AI is dan ook weinig sprake. Ook qua looks zijn de stijlen van de banen vrij veel van hetzelfde. Of alles oogt beige of blauw, al dan niet een andere matte kleur. Al met al kan het er allemaal redelijk mee door.
De beleving mist een beetje in Up to Par, daar waar het spel lekker wegspeelt en ook een degelijke mobiele game had kunnen zijn. De gameplay is twaalf-in-een-dozijn en weinig bijzonder, maar toch voelt het best wel verslavend aan door de motoriek. Doordat je het zowel met je muis als keyboard kunt besturen, zal iedereen er goed mee uit de voeten kunnen. De game biedt aardig wat modi door de online-componenten, maar deze zijn amper speelbaar door het zeer beperkte aantal mensen dat de game speelt. Verder kost het spel met een kleine twee tientjes toch best wel wat voor een titel met toch best wel statische content. Het roguelite concept waarmee je streaks aan elkaar moet zien te rijgen en zuinig moet zijn met je shots spreekt op zich wel aan, maar een standaard mode waarin je gewoon lekker, rustig kunt ballen en waarbij het aantal shots bijvoorbeeld opgeteld zou worden, in plaats van afgetrokken tot nul, zou ook best wel prima zijn geweest. Up to Par voldoet daarmee dus niet aan de top-standaard, maar baant zich een weg tussen de middelmaat.
