Iedereen die de ontwikkeling van Two Worlds II heef gevolgd, kent de soapserie ervan. Je zult je als lezer misschien afvragen waar ik het over heb? Het gaat allemaal om de vele keren uitstellen van de game door ontwikkelaar Reality Pump. Dit heeft tot gevolg gehad dat veel mensen, de journalisten en consumenten, argwaan kregen. Is de game dan wel af en klopt het dan allemaal wel? Ik zal je vertellen dat ik op moment van schrijven de game gewoon binnen heb en uitgebreid in mijn 360 heeft zitten ploeteren. Echter; een week na dato is de game nog lang niet volledig bij alle winkels terecht gekomen. Hier en daar verschijnen dan ook steeds voorzichtiger de eerste reviews. In de Duitse pers kreeg deze game al een aantal keren een 9+. Ik zal je vertellen dat die dat van mij niet gaat krijgen. Het eindcijfer zal zeker lager zijn. De reden daarvoor lees je in de rest van deze review.
Een heel mooi plaatje
Als de game begint kun je gelijk de conclusie trekken dat die erg mooi is. Uiteraard als je de gamma instelling op een normaal niveau hebt staan. Je begint namelijk in een kerker en meneertje Gandohar, die gast uit het eerste deel, is ook weer van de partij. Het is de bedoeling zo snel mogelijk te ontsnappen, maar ondertussen mag je ook gaan plannen hoe je je zuster wilt gaan redden. Juist, Kyra, die tut die in het eerste deel ook al eens ontvoerd is geweest. Ditmaal, ik ga lekker niet spoilen, heb je het probleem dat ze niet helemaal zichzelf meer is. Zodra je die kerker uit bent kom je in een Italiaans-achtig landschap terecht. Ik moet zeggen dat dit er fenomenaal uitziet. Als je bij een klif gaat staan zie je meteen het schitterende water. Ook als je later een duik neemt in het water, dan ziet het er nog mooi uit. Je gaat zelfs mee op de golven en dat vind ik erg keurig gedaan. Je hebt verder een zeer goed uitzicht die je dwingt verder te kijken naar mooie plaatjes. Alleen heb je het probleem dat niet elk gebied, stuk land, grot of wat dan ook meteen voor jou toegankelijk is. Dat komt niet omdat die gebieden niet beschikbaar zijn, maar omdat ze te sterke vijanden hebben. Je moet het dus allemaal stapje voor stapje doen, ook al zou je misschien wel anders willen.
Wat betreft de gebieden: Een van de grootste minpunten uit de game is dat het grootste eiland in de game alleen beschikbaar is voor de multiplayer. Dit vind ik een zeer kwalijke zaak. Omdat dit ook geen MMORPG is, vonden de ontwikkelaars het op de een of andere manier ook nodig om MP achievements en trophies in de game te stoppen. Ik heb de game zelf voor de Xbox 360. Het is toch van de zotte dat je het beste altijd en alleen maar voor MP gebruik beschikbaar stelt. Het lijkt onderhand wel Halo of COD-achtige trekjes te gaan krijgen. Er zijn ook zat mensen, zoals ik, die helemaal niet zo’n fan zijn van online gamen. Daar heb ikzelf World of Warcraft wel voor.. Het grootste probleem dat de ontwikkelaar van deze game had, is hun eigen stommigheid lijkt het wel. Het is wel funest geweest voor een aantal dingen. Bovenstaande maakt misschien wel duidelijk dat de game erg mooi is, maar dat zegt natuurlijk nog niks over de rest. Persoonlijk vind ik dan ook dat het gemis van het grootste eiland in de SP een aanzienlijk stuk van de replaywaarde afhaalt. Ook al is er in de game verder een heleboel te doen, het schaadt wel.
Goed verhaal
In Two Worlds II zul je er snel achter komen dat er een goed verhaal in zit. Ik bedoel dan niet alleen het hoofdverhaal, maar ook de zij quests en dergelijke. In deel I kon je bijvoorbeeld alles quest doen zonder werkelijk dood te gaan, maar hier is het echt klassiek game over. Je zult dus, op aanraden van mijn kant, altijd en veel moeten saven. Ik zou ook beslist niet de auto save functie uitzetten. Je bent dom bezig als je het wel doet. Ook is de game zelf een stuk pittiger dan het eerste deel en dat merk je pas echt als je in het tweede gebied terecht komt. Het is dus niet alleen maar ‘game over’ wat vervelend kan zijn, maar ook de intensiteit voor de gevoelige gamer. De quests die je tegenkomt kunnen sterk variëren. Je hebt een quest waarbij je water moet regelen, maar ook een waarbij je het record van een paardenrace moet verbreken. Erg vermakelijk, maar over die paardenrace later nog meer. Aangezien ik beslist niet het type ben die een verhaal wil verpesten, zal ik er ook niet veel over zeggen. Leuk is het wel en je komt vooral in de zij missies voor aardig wat verrassingen te staan. Je zuster zul je hoogstwaarschijnlijk pas op het allerlaatste moment redden, omdat je redelijk opgeslokt zult worden door de game. Ook de laadtijden, wat best verrassend is, lijken korter. Je kunt dus redelijk vlot door doorgaan met de game en het verhaal.
Klote klere camera
De camera in deze game is gewoon ‘kut’. Het komt misschien wat bot over, maar je zult het wel merken als je de game speelt. Ik raad dan ook aan de gevoeligheid van de camera op 3/10 te zetten en niet hoger of lager. De reden daarvoor zijn de stomme paarden en die quest waar ik het eerder over had. De camera is ongelooflijk gevoelig, en dat is tijdens het paardrijden echt te verschrikkelijk voor woorden. Je kunt veel beter te voet gaan en het lijkt er soms wel op alsof het allemaal zo bewust ontworpen is. Jammer is het wel, maar paardrijden in deze game haalt het bij lange na niet bij games als Red Dead Redemption of Assassin’s Creed. Nee, over het algemeen vind ik de camera echt klote. Het werkt gewoon niet lekker samen met de besturing van de game.
Ook daar is nog wel het een en ander op aan te merken. Je rent ontzettend snel en wordt gelukkig wel moe, maar de hele game heeft een moeilijke manier van instappen. Je krijgt echt totaal geen tutorial, dit terwijl dit in bijvoorbeeld Oblivion heel anders is. De ontwikkelaar heeft al eens gezegd Oblivion te willen verslaan, maar dat gaan ze bij lange na niet halen. Ook in de variatie van gebieden niet. De game is namelijk lang niet zo gevarieerd als het eerste deel en dat is gewoonweg dom. Waarom van alles veranderen en opnieuw willen doen, als je met verbeteringen ten opzichte van de voorganger ook een heel eind had kunnen komen? Nee, er zitten echt van die dingen in die ik er liever niet in had willen zien. Moeilijk instappen, een slechte camera en dan ook nog eens weinig of geen echte variatie in omgevingen en flora en fauna. Two Worlds was daarin veel beter, ook al ben ik zo’n beetje de enige op de aardbol die de game heeft gespeeld. Echter staat, bijna geheel onverwacht, toch een heel groot pluspunt overeind.
Krankzinnig veel content
In TW II zit echt krankzinnig veel content. Je zult het al merken zodra je de eerste vijanden aan het looten bent. Vooral in het tweede gebied kom je erachter dat er veel te vinden valt. Het is als Sint Niklas die met een bloederige staf alles voor je achterlaat, behalve de puinhoop na het slachten van bavianen. Het kleine minpuntje van de flora en fauna; weinig originele beesten en andere wezen. Two Worlds zat er vol mee. Wanneer je dus een volle zaak content hebt, kun je die uit elkaar halen en vervolgens gebruiken om een ander voorwerp sterker mee te maken. Dit systeem vind ik niet direct beter dan in Two Worlds, maar het is zeker nuttig en in mijn ogen redelijk origineel. Ik heb niet alle RPG’s van de laatste vijf jaar gespeeld, maar ik weer er genoeg van om dit te kunnen zeggen. Het is lekker vermakelijk om het gevoel te hebben je eigen ijzerhandel of houthandel te beginnen. Je hebt van die mensen die handelen in koper, ijzer en andere metalen. Het is in deze game zeker mogelijk, maar veel levert het niet op. Je kunt de wapens beter ongemoeid verkopen, want in veel gevallen levert dit het viervoudige op.
Naast alle handel en wandel heb je ook een heerlijk magic systeem, maar dit is het moeilijkste om mee in te stappen. Je kunt beter voor de oude en vertouwde warrior klasse gaan; is mijn voorlopige conclusie althans. Het is uiteindelijk aan jezelf welke klasse je hebt lekkerst vind spelen, maar voor mij persoonlijk liever een dikke bijl of een groot zwaard. Je hebt namelijk al redelijk snel punten te verdelen in skills en bepaalde beroepen. Het is dus zeker handig om het nodige alvast vooruit te investeren. Het lockpicken bijvoorbeeld. Als je daar alles volledig in hebt geïnvesteerd, kraak je bijna alles. Het is alleen een kwestie van de mini game goed onder de knie te krijgen. Persoonlijk maak ik liever gebruik van de auto lockpick, want ik wil gewoon snel weten wat ik geloot heb. Ja, met de content is echt niets mis.
Het kan allemaal beter
Als Reality Pump ooit denkt Oblivion te kunnen verslaan, dan moeten ze alles toch echt beter doen. Het is niet alleen een kwestie van goede distributie, maar ook levering en promotie. Dit is bepaald niet het geval bij Two Worlds II. Hoewel de game zeker vermakelijk is en extreem veel content heeft, zijn er zoals gezegd een hoop dingen die nog veel beter kunnen. Persoonlijk vind ik het paardrijden nog erger dan in het eerste deel, maar het gewoon lopen en de fysieke kracht ervan weer niet. Nee, fysiek zit je personage wel in orde. Camera-technisch en in een bepaalde krachtterm moeten er nog een hoop dingen verbeterd worden. Gelukkig heeft deze game eigenlijks geen last van bekende klachten, maar ik heb dan ook niet naar de mening van andere mensen gevraagd. Het is in dit geval gewoon verstandig eens te luisteren naar mensen die de game al hebben. Ik zou persoonlijk eerder voor de PC-versie gaan, maar dat is omdat ik weet dat in het geval van wat slechtere games, de PC vaak wel beter wegspeelt. Veel mooier zal die niet zijn, tenzij je het laatste grafische monster in je PC hebt zitten. Ik hoop wel ooit op een deel III, maar ik bid in de naam van alle baklappen dat ze dat dan wel stukken en stukken beter doen dan dit. De game op zich is goed, maar het verhaal en sommige dingen achter de game niet. De toekomst zal wel uitwijzen wat het zal worden.
