Geen genade
Trials is terug in het heden. Na een kort bezoekje aan de toekomst in Trials Fusion gaat Rising terug naar de basis. Geen katten op eenhoorns, tracks die uit een sprookje zouden kunnen komen of koude stalen omgevingen. Rising stuurt je weer door tracks die theoretisch gezien niet geheel onrealistisch hoeven te zijn. Ik gebruik hier de term theoretisch nogal losjes, want dat wil niet zeggen dat er niet een aantal tracks tussen zitten met de nodige absurde obstakels. Ieder weldenkend persoon weet bijvoorbeeld dat motorrijden in een vliegend vliegtuig nou niet echt vaak voorkomt. Net zoals motorrijden op een rijdende goederentrein. De hoeveelheid in combinatie met de creativiteit is het beste wat ooit in een Trials game heeft gezeten. Alle randzaken erom heen zorgen er daarentegen voor dat het allemaal aanvoelt als twee stappen vooruit en drie stappen achteruit. De nieuwe toevoegingen zijn nogal onnodig en soms zelfs storend.
In zijn kern is Trials een physics puzzel game met een razendsnelle motor, gigantische sprongen en onmogelijk kleine hobbeltjes. Het start simpel met tracks waarbij je je motor enkel recht dient te houden om goed te landen, maar eindigt in kleine sprongetjes en rotsformaties die in eerste instantie onmogelijk lijken. Eén klein foutje resulteert al in een nieuwe poging of eentje ver in de honderd. Het is niet voor niets dat Rising voor het eerst een degelijke tutorial aanbiedt waar je alle eenvoudige en meer geavanceerde technieken op een rustige manier kunt leren. Dan nog zal je met de opperste concentratie en engelengeduld te werk moeten gaan, want echt simpeler wordt het niet. Het geeft je meer de handvaten om in ieder geval voorbereid te zijn op de latere tracks. Trials kent geen genade, ook al smeek je erom.
Van London naar Parijs
Centraal thema ditmaal is cultuur en de vele wereldberoemde locaties verspreid over de aarde. Het ene moment scheur je op de Mount Everest en een ander over de Chinese muur. Iedere track, van de meer dan 100, heeft zo zijn eigen smoel en unieke obstakels waardoor een déjà vu vrijwel nooit voorkomt. Het zorgt er tevens voor dat ontwikkelaar RedLynx helemaal los kon gaan met visuele ongein zoals rijden in met tomaat besmeurde straten in Spanje, de bossen van het Verenigd Koninkrijk of een ritje rond het Colosseum in Italië. Grafisch imponerend wordt het nooit, maar de variatie in omgevingen is allerminst indrukwekkend te noemen. Alleen een beetje zonde dat de engine er niet persé voor ontwikkeld is. Zo nu en dan wil het beeld nog wel eens stotteren of zelfs volledig stilstaan. Het gebeurt niet erg vaak, maar meerdere malen heb ik een cruciale sprong gemist, omdat het scherm een fractie van een seconde volledig bevroor.
De kern van Trials staat nog steeds als een huis. Veel hoeft daar ook niet aan aangepast te worden. Wellicht wat meer customisation voor je motor en personage en een uitbreiding op de skill games van Fusion was wenselijk. Meer customisation is aanwezig met de meest lachwekkende lootboxes die ooit zijn bedacht. Lootboxes hebben weliswaar louter cosmetische voorwerpen, zodat niemand een voorsprong kan “kopen,” maar tevens hebben de boxes veelte vaak dubbele items waardoor het openen eerder aanvoelt als bezigheidstherapie dan een overwinning. Dat geldt ook voor het track select mechanisme. Wat geheel in lijn is met het wereld thema. Bij het selecteren verschijnt er nu een wereldkaart vol met icoontjes. Het uitzoeken van een track wordt hier alleen maar onnodig lastig van. Aan het einde van de game wordt het behoorlijk moeilijk om te kunnen zien welke tracks je nou wel of niet hebt voltooid. Als laatst geldt het hele bezigheidstherapie thema ook voor het vrij spelen van tracks. Rising kent een nieuw level systeem en de meeste ervaring krijg je met het voltooien van contracten. Ieder contract is praktisch een bepaalde opdracht die je uit moet voeren. Denk aan het voltooien van een track onder een bepaalde tijd of het slagen met zo min mogelijk fouten. In het begin gaat dit nog met een redelijk tempo. Aan het eind ben je echter zo lang bezig met het grinden van contracten, om het volgende setje tracks vrij te spelen, dat het simpelweg irritant wordt.
Crossen op een tandem
Eén van de wel leuke toevoegingen is de tandem. Je raadt het al, een motor specifiek gemaakt voor multiplayer. Als je denkt dat singleplayer lastig is, dan zou je het eens moeten proberen met zijn tweeën. De moeilijkheidsgraad ligt dan nog een stuk hoger, omdat je niet in je eentje de controle hebt. Dat weerhoudt echter niet dat het op-en-top vermaak is. Net zoals bij een potje co-op FIFA vliegen de beschuldigingen je om de oren. Extra kudos dan ook als je samen foutloos een aantal tracks achter elkaar voltooid.
Trials Rising geeft mij een beetje een dubbel gevoel. Er zijn momenten dat de tijd voorbijvliegt, omdat je koste wat het kost dat ene obstakel voorbij wilt. Deze momenten worden daarentegen te vaak tegen gehouden door het niet al te vriendelijke level systeem. Je loopt letterlijk tegen een virtuele roadblock aan, omdat je level niet hoog genoeg is. Het is tegelijk de beste en minste Trials. Desalniettemin blijf ik het tot middernacht proberen om de volgende reeks tracks te spelen. Ook al lukt het me na honderd keer nog niet.
