Vervolg na vervolg
Nadat we al heel wat Ticket to Ride-games gespeeld hebben, waaronder Europa en San Francisco, is het nu tijd om naar Berlijn af te reizen en om daar het metro-netwerk te bezoeken. Zelf ben ik enkele jaren terug nog in Berlijn geweest en wat mij betreft staat de stad toch wel in de top 3 van mooiste Europese steden waar ik ben geweest, met onder andere de Brandenburger Tor en de Reichstag. Maar niet te vergeten, zul je zien dat vooral het ondergrondse metro-netwerk indrukwekkend goed in elkaar steekt. De Ticket to Ride-games in verschillende landen-thema’s kunnen natuurlijk onbeperkt uitgemolken worden. Of dat echter ook hier het geval is, met weer een nieuw landen-thema waarin de game uitgebracht wordt, is de vraag…
Regels zijn weer als vanouds
Zoals gebruikelijk blijven de regels van het bordspel veelal hetzelfde. In de stad van cultuur, kunst en muziek is het de bedoeling om zoveel mogelijk punten te behalen. Dit kan door het aanleggen van metro-netwerken. Je komt hierbij op iconische plekken, waaronder de Brandenburger’s Gate, de Reichstag en Alexanderplatz. Elke speler krijgt 2 transportkaarten en twee missie-kaarten, waarbij je van de ene plek naar de andere plek een tram-netwerk zult moeten aanleggen. Dit kan door constant transportkaarten te pakken (twee per keer, of 1 kleurenkaart). Deze kun je uit de vijf openliggende kaarten pakken, of je kunt 2 willekeurige kaarten van de stapel pakken. Vervolgens kun je de kaarten de volgende ronde matchen met de tramroute-kleuren. Je kunt per beurt 1 van de 3 acties uitvoeren; Je kunt 2 transportkaarten pakken, je kunt een route aanleggen op het bord of een routekaart pakken die je kunt gaan claimen. Het is daarbij zaak om eerst een bestaande route af te ronden voordat je een nieuwe gaat pakken. Uiteindelijk is het spel voorbij wanneer iemand geen tram-stukken meer over heeft. Vervolgens komt er een puntentelling. Normaal gesproken is deze puntentelling aan het einde van het spel, maar nu is dit tijdens het spel al direct het geval. Het bord biedt namelijk de mogelijkheid om rechts van het bord pionnetjes direct te verplaatsen. Op zich handig, omdat je zo beter kunt bijhouden of je er goed of slecht voor staat. Het bord is daarnaast niet echt vierkant maar flink rechthoekig, waarmee je tafel dus minder vol zal staan en je meer ruimte over houdt voor de kaarten op het speeloppervlak. Daarnaast is het niet echt heel sfeervol omdat de locaties niet echt uitgebeeld zijn. De Brandenburger Tor bijvoorbeeld en de Reichstag, waarom zijn ze niet uitgebeeld? Verder zijn er eigenlijk vrij weinig bijzondere regels en zelfs de bijzondere plekken die extra punten overleverde in San Francisco, zijn niet eens meer aanwezig. Daarmee gaat het spel dus terug naar de ultieme basis, zonder echte toevoegingen.
Toch een leuke toevoeging!
Het spel is in z’n basis zo simpel gehouden om zo de duur van een sessie zo kort mogelijk te houden. Je bent dus al binnen 15 minuten klaar met het spel, afhankelijk van met hoeveel spelers je speelt (met meer spelers ben je iets langer bezig, met 2 spelers ongeveer 15 minuten). Met 2 spelers zul je ook merken dat de doorgangen overal makkelijk mogelijk zijn. Je kunt elkaar dus amper blokkeren en als je dat toch doet, dan is er altijd een vrij makkelijke omweg te vinden die niet al te veel stukken kost. Stukken zijn er als trams en als metro’s en daarmee hebben we gelijk een spelelement te pakken dat net iets nieuwer is. Je kunt namelijk trams plaatsen op tram-vlakken en metro’s op metro-vlakken. Als je tram-stukken op zijn, heb je dus een probleem en moet je een weg zien te vinden met de metro-stukken. Dit maakt dat je net iets tactischer om moet gaan met je stukken. De maximale lengte van punt naar punt kan 4 stukken zijn, wat 7 punten betekent. Met de trams ben je vrij snel door je stukken heen. Met de metro’s duurt dit net iets langer en ben je vooral aan de buitenkant van het speelveld bezig.
De Berlijn-versie van Ticket to Ride is beter dan de San Francisco-versie die we onlangs speelden. Dit komt doordat de langste route niet zoveel overkill zijn en doordat de metro’s en trams net iets meer dynamiek in het spel brengen. Echter ontbreken de ‘bijzondere locaties’ in deze versie weer. Daarnaast vernieuwt het spel met de versie steeds minder, waardoor eigenlijk elk spel ontzettend veel op elkaar lijkt. Een hogere of lagere score is daarmee eigenlijk niet gerechtvaardigd. De Europese versie bijvoorbeeld brengt wel wat meer diepgang, maar deze versies zijn puur gemaakt om het een kort en plezierig kwartiertje spelen te maken. Dat is ook ditmaal weer gelukt. Heb je echter al enkele andere Ticket to Ride-games in je bezit, dan is dit niet echt een bijzondere toevoeging die veel meerwaarde zal bieden ten opzichte van de rest.
