Gekheid in z’n totaliteit
Indies hebben vaak de meest creatieve concepten, dat blijkt ook wel weer met The Many Pieces of Mr. Coo. Het spel kwam voorbij ter review, en natuurlijk wilde wij dit maffe concept niet aan ons voorbij laten gaan. Echter hoeft een titel als deze niet altijd een succes te zijn. Het spel kent echter twee totaal verschillende kanten van het verhaal.
We hebben hier een surrealistische point ‘n click adventure te pakken. Het verhaal van de game gaat nergens over, en valt eigenlijk ook niet uit te leggen. Het spel kent handgetekende cartoonkunst gemaakt door Nacho Rodriguez. Gezegd moet worden dat de animaties verbluffend vet en creatief in elkaar gezet zijn. Er heerst daarnaast een greintje gekheid van de artiest in kwestie, want je moet ‘n beetje ‘n zieke geest hebben voor een game als deze. Het spel kent zeer simpele gameplay. Je klikt eigenlijk op de interactieve objecten in de omgeving. Dat kan soms zeer duidelijk zijn, maar kan ook puzzelelementen bevatten. Soms moet je op het juiste moment op iets klikken, moet je in de juiste volgorde interacties doen of moet je simpelweg de juiste elementen met elkaar combineren. Met een Reuzenkop en een Eenogige Vrouw kom je de raarste karakters tegen. Het is aan jou om tot het einde geraken, en dat is sneller dan je misschien denkt.
Combinatie van bizar goede elementen en tekortkomingen
Sneller dan je denkt hoor ik je zeggen? Hoe lang is de game dan? De puzzels in de game zijn redelijk uitdagend hier en daar, maar vaak kun je ook al snel door in de animaties. Als je het spel door hebt ben je binnen zo’n driekwartier al klaar. Als je echt alles zou rushen, zou je zelfs al binnen ‘n half uurtje klaar kunnen zijn. Als je echter wat aan het zoeken en proberen bent, dan duurt het spel ongeveer ‘n uur. Hier en daar krijg je ‘n hint en de laadtijden zorgen ook nog voor de nodige extra minuten aan wachten. De laadtijden zijn overigens best wel lang, eigenlijk best bizar gezien het ontzettend eenvoudige concept van zeer lichte gameplay en animaties die voorbij komen. Is de gameplay bijzonder? Nee. Zijn de puzzels bijzonder? Nee. De controls zijn overigens ook weinig bijzonder, aangezien je eigenlijk een muiscursor aan het besturen bent, iets wat eigenlijk vervangen zou moeten zijn door simpelweg switchen tussen objecten wat mij betreft. Het zijn combinaties van geweldig goede elementen met slecht uitgewerkte elementen.
Wat het spel wel bijzonder maakt is de combinatie van de puzzels en de grafische stijl en animaties van de game. Daar blinkt het spel echt in uit. Een game als deze is eigenlijk uniek in z’n soort. De animaties zijn zelfs ongekend vet in elkaar gezet. Alsof iemand die ontzettend aan de drugs was dit spel heeft ontworpen en uitgewerkt. Het maakt de ervaring best wel bijzonder. De illustraties zijn echt messcherp te noemen. Letterlijk want je wordt zelfs in stukken gesneden. Echter wegen de nadelen ook best wel op tegen de voordelen. Waren de laadtijden korter en de controls wat inventiever uitgewerkt, dan was dit echt een sublieme game en kon ik nog wel over de korte speelduur heen komen. The Many Pieces of Mr. Coo is weliswaar dus erg kort en de laadtijden verpesten wel ‘n beetje de ultieme beleving van het spel. Die zou eigenlijk naadloos moeten zijn. Heb je echter ‘n centje over (tientje), dan wil ik je zeker niet afraden om dit spel eens een kans te geven. Hoe je het ervaart zal lastig in te schatten zijn. De een zal hier ontzettend van kunnen genieten en de zieke geest achter dit concept wel waarderen. De ander zal dit concept ontzettend haten en zich afvragen; Wat ben ik in Godsnaam aan het spelen? Mijn zegen heeft het in ieder geval voor nu.
