Naast de Street Fighter, Virtua Fighter en Tekken series hebben we altijd nog een fighting game gehad die gedeeltelijk afweek van de eerst genoemde titels. Soulcalibur is één van de weinige serieuze fighting games waaraan er verschillende wapens op een gebalanceerde manier zijn toegevoegd. En dit zorgde ervoor dat deze serie voor sommige mensen toch weer wat anders bood en veel experimenteer mogelijkheden gaf door de redelijk diverse wapens. Recentelijk kwam Soulcalibur IV naar de consoles en dit was zeker een erg goede game. Nu met Soulcalibur: Broken Destiny kunnen we dan eindelijk voor het eerst deze serie op onze handheld spelen en de vraag is natuurlijk, is deze game net zo leuk als zijn voorgangers op de consoles.
Kratos en ene Dampierre
In dit deel op de PSP is er helaas geen sprake van enig verhaal of enige connectie tussen de gevechten die jij uitvoert en dit is jammer. Hoewel dit niet erg belangrijk is bij een fighting game, is het toch leuk als de vechtersbazen door een overkoepelend klein verhaal bij elkaar komen. Door het ontbreken van enig verhaal is er ook geen echte story mode of campaign mode aanwezig, waarbij jij met een vechtersbaas een aantal vijanden moet verslaan. Het aantal fighters in deze draagbare variant is redelijk uitgebreid. We kunnen namelijk kiezen uit vierentwintig personages, exclusief de zestien personages die je zelf kunt maken. De collectie bestaat voor het grootste gedeelte uit oude bekende en er zijn twee nieuwe personages aan deze game toegevoegd. Zo hebben we ten eerste Dampierre. Een magere zakenman met het cliché punt snorretje die een vechtstijl heeft die weer wat anders is als de andere personages in deze game. Hij beschikt over twee verborgen messen die uit zijn mouwen komen als hij ze nodig heeft. Dit zorgt weer voor een andere speelstijl en past erg goed bij de andere vechters. Maar het tweede personage zal bij veel meer mensen bekend zijn. Het is nu ook mogelijk om met Kratos uit de God of War serie te knokken en het is eigenlijk wonderbaarlijk dat ze dit personage niet bij de console versies erin hebben geplaatst. Kratos past veel beter bij deze franchise dan Darth Vader of Yoda. Kratos speelt ook lekker snel en kan zowel dichtbij als van veraf rake klappen uitdelen. Een geweldige toevoeging aan deze game en zeker voor sommige mensen een extra pluspunt om deze game aan te schaffen.
Doordat alle personages meteen vanaf het begin beschikbaar zijn, hoef je ze niet te unlocken en dit is voor sommige mensen een pluspunt en voor sommige mensen een minpunt. Normaal gesproken speel je een fighting game in de singleplayer mode als jij extra’s wilt unlocken of extra personages. En vooral dit laatste was voor mij meestal een goede drive om met diverse vechters een modus honderden keren te spelen..Maar gelukkig zijn er genoeg andere modi te ontdekken in deze game op het gebied van de singleplayer modus. Zo zul je ten eerste de modus Quick match kunnen kiezen om even snel een potje te spelen, maar ook om titels te verzamelen, zodat andere mensen in de multiplayer kunnen zien welke personages jij allemaal hebt verslagen. Er zijn 200 titels te verzamelen en sommige tegenstanders die je moet verslaan zijn toch echt pittig en het is dus zeker een uitdaging om ze allemaal te verzamelen. Vervolgens hebben we Gauntlet mode. Dit is een soort tutorial/missie modus, waarbij jij opdrachten moet uitvoeren om zo steeds verder te komen. Op het begin krijg je alles uitgelegd, maar verderop zal je steeds minder tips krijgen, waarbij je veel meer je personages zult leren lezen. En dit is een goed punt om mee te beginnen als je onbekend bent met deze serie. Hierbij kan je vijftig verschillende “honors” verdienen, waarmee er flink wat te verdienen valt in deze game. De laatste singleplayer mode zijn de Trials. Hierbij zul je drie verschillende paden kunnen kiezen, wat inhoudt dat je score bij de ene bepaald wordt door de hoeveelheid combo’s die jij uitvoert en bij de andere hoeveel succesvolle verdedigingen die je uitvoert. Er valt dus genoeg te ontdekken. Maar de game biedt nog meer mogelijkheden, zo zul je ook je eigen personage kunnen maken en zijn er zestien vrije plekken om een personage op te slaan. Het maken van je personage is erg uitgebreid te noemen. Zo kan je uit honderden kledingstukken kiezen en valt haast alles aan te passen. Wel laden de kledingstukken redelijk traag, waardoor je niet snel kunt zien hoe alles eruit ziet. Maar dit is het enige minpunt aan deze Creation modus.
Zo soepel als de console versie
Maar het belangrijkste bij een dergelijke game is de gameplay en deze is eigenlijk identiek aan de recentelijk Soulcalibur IV. En dit is een goed ding. Zo zul je je vijand kunnen verslaan door hem KO te slaan of meer health te hebben als de tijd is afgelopen, maar natuurlijk ook door de beruchte ring outs. In deze versie is ook de zielmeter die aangeeft hoe lang je kunt verdedigen of hoeveel schade je al hebt ontvangen aanwezig. Als deze zielmeter op rood staat dan valt je armor eraf en ben je kwetsbaarder. Hierdoor blijft het belangrijk om aan te vallen en strategisch te werk te gaan. De besturing bij deze versie werkt ook lekker vlot en soepel en er is eigenlijk geen verschil met de vorige versies. De knoppen zitten op de gebruikelijke plekken en ze zijn allemaal snel en nauwkeurig in te drukken. Wel is er een klein kritiekpunt te noemen, de knoppen worden niet bij hun tekens maar bij andere letters die voor een aanval staan genoemd. Dit is op het begin redelijk verwarrend en ze hadden gerust de gewone tekens kunnen gebruiken zodat je niet elke keer zit na te denken wat de A knop is (vierkantje).
Een fighting game wil je natuurlijk tegen andere menselijke spelers spelen en dit is ook mogelijk in deze versie via de adhoc functie. Dit werkt soepel en vlekkeloos, maar heeft wel één nadeel. Je hebt niet altijd een persoon in de buurt met ook een PSP en deze game, waardoor je al snel de optie om echt online te gaan zult gaan missen. Het hangt dus eraan of je deze game veel tegen andere mensen wilt spelen en hoeveel andere mensen je kent met deze game en een PSP. Dit is een klein minpuntje, maar er is gelukkig altijd nog genoeg te ontdekken in de andere modi. Maar het grootste pluspunt aan deze game moet toch wel de graphics zijn, want wat ziet deze game er goed uit. De game is natuurlijk wel minder dan deeltje IV maar voor de PSP ziet alles er erg gedetailleerd uit, tellen de modellen flink wat details en zijn de omgevingen erg divers en goed getextured. Ook de gebruikelijke epische muziek is weer aanwezig en past wederom erg goed bij deze game.
Hierdoor is Soulcalibur: Broken Destiny een erg goede PSP titel die een grote hoeveelheid gameplay te bieden heeft voor de fighting game liefhebber. Zo zijn er tientallen onderdelen te verdienen, maar blijft het jammer dat je niet ook nog een paar vechters moet unlocken. Ook het gebrek aan een multiplayer die je op elk moment tegen een andere speler laat spelen, is een gemis bij een fighting game. Maar gelukkig speelt alles lekker vlot en soepel en ziet het er nog eens erg goed uit. Waarmee dit een erg goede PSP titel is geworden.
