In de begin dagen van het FPS genre waren er enkele titels die het genre hebben gedefinieerd: Doom, Wolfenstein en Duke Nukem. De ontwikkelaars van de laatst genoemde titel hebben zelfs een game na het succesvolle Duke Nukem gemaakt waar veel moderne elementen voor het eerst te zien waren, denk hierbij aan ladders, secundaire mogelijkheden bij wapens en bestuurbare voertuigen. Met Shadow Warrior probeerden ze Duke Nukem te overtreffen en het is dan ook zo jammer dat veel mensen deze titel hebben gemist. Maar na de opgepoetste versie van Duke Nukem kon Shadow Warrior niet lang op zich laten wachten en Shadow Warrior Classic Redux is nu verkrijgbaar op Steam.
Vier volwaardige games in één
Shadow Warrior Classic Redux zijn vier (eigenlijk drie) verschillende games in één, waarbij we tweemaal te maken hebben het origineel Shadow Warrior. Het is mogelijk om de oorspronkelijke versie uit 1997 te spelen of de opgepoetste versie. De andere twee titels zijn de twee uitbreidingen die zijn uitgekomen: Twin Dragon en Wanton Destruction. De game bevat dezelfde humor als Duke Nukem, maar dan met een knipoog naar Japanse en Chinese cultuurgoed. Voor net iets minder dan een tientje hebben we hier te maken met flink wat content voor een titel die de top van het oude fps genre laat zien. Maar toch is dit geen game voor iedereen. Shadow Warrior laat namelijk goed voelen hoe uitdagend en frustrerend moeilijk de eerste first person shooters waren. Op de tweede moeilijkheidsgraad (van de vier) heb je al met flink wat uitdaging te maken, zul je om de zoveel tijd zelfstandig moeten saven en is het zoeken naar wat je nu eigenlijk moet doen. Ga je een stapje hoger dan is het om de seconden saven en moet je weten wat je kan verwachten. Actie op een hoge snelheid, veel vijanden die je binnen een paar tellen game over kunnen laten gaan en het zoeken van knoppen, hendels en sleutels is ruwweg waar de game uit bestaat en je zult dus wel even een knop om moeten zetten. Dit is niet de gestroomlijnde ervaring wat we tegenwoordig gewend zijn, maar dat wil niet wegnemen dat je heel veel lol kunt hebben met deze titel.
Het feit dat de game enigszins opgepoetst is wil niet betekenen dat we hier te maken hebben met een complete remake. De textures zijn van een iets hoger niveau, bepaalde elementen zijn nu 3d geworden en de menu’s en Steam achievements zorgen ervoor dat de game op grafisch gebied speelbaar wordt en je alle hoekjes wilt laten ontdekken. De muziek knalt ook lekker uit je speakers, doordat de game vroeger al één van de betere soundtracks had. Het is dan ook interessant om te kijken hoe de twee versies verschillen. De opgepoetste versie oogt gewoonweg strakker, kleurrijker en draait soepeler, maar is voor de rest exact hetzelfde en voor de mensen die de game al eens eerder hebben gespeeld, betekent dat de levels nog steeds hetzelfde zijn. En dit is maar goed ook, want zoals eerder aangegeven is het nog wel eens enorm zoeken wat je nu moet doen. Het springen door kleine ventilator roosters, verstopte kamers en leveldesign die je het gehele level van elke hoek laten ervaren zorgt het voor een positieve frustratie, want als je eenmaal dat hoekje hebt gevonden wordt je meestal ook beloond met extra grapjes, wapens of schaars geklede dames.
Monster ninja’s en katana’s
Het onderdeel wat redelijk goed de tand des tijds weet te doorstaan is de gameplay. Het wapen arsenaal is redelijk divers en een kenmerk van de game is dat je begint met een katana en zo vijanden met één slag onschadelijk kunt maken. Maar er is nog veel meer: wegwerpsterren, granatenwerpers, raketten, plakkende granaten, een hoofd wat vlammen schiet, een hart die een dubbelganger creëert en natuurlijk dubbele uzi’s. De diverse vijanden zorgen ervoor dat je elke keer moet zoeken naar de juiste aanpak en strategie. Sommige vijanden moet je van een afstand afmaken, andere lanceren vuurballen of werkt een raket net even iets sneller. Het voelt dan ook nooit aan dat de game vals speelt, maar het echt draait om hoe goed jij zelf bent. Ook de juiste pad nemen kan nog wel eens een wereld van verschil maken en je wordt hier dus zeker uitgedaagd om niet de meest directe weg te nemen. Het origineel is al lang en zorgt voor een flink aantal uurtjes, maar de twee uitbreidingen zorgen ervoor dat je een nog grotere diversiteit aan vijanden, levels en wapens hebt.
Al met al is dit een mooi pakketje gewordt voor de mensen die nog eens terug willen keren of het origineel nog nooit hebben gespeeld. De gameplay is nog steeds erg uitdagend en het zoeken naar die extra knoppen en tunnels, zorgt ervoor dat je zelfs wilt terugkeren naar bepaalde levels. Maar dit wilt helaas niet betekenen dat de game voor iedereen is en dat heeft naast de moeilijkheid voornamelijk met de visuals te maken. De game ziet er qua gevoel nog steeds uit als de game uit 1997 en dat merk je. Maar voor de mensen die graag zitten wachten op de Shadow Warrior gameplay met moderne graphics is er goed nieuws, binnenkort komt er een remake en de klassieker heeft mij alvast opgewarmd voor deze game.
