Sadistische porno
Het is niet lang geleden dat de eerste Saw game uit kwam voor de PC, Xbox 360 en PlayStation 3. Daar waar de films steeds meer hun charme verliezen en het meer en meer op uitmelken lijkt, daar is Konami pas net begonnen met de franchise. Deel 1 had op zich leuke momenten, waarbij vooral de puzzelelementen als positief benaderd mochten worden, en inmiddels is de uitgever gekomen met een tweede deel. Meer vlees en bloed wordt beloofd, maar mogen er ook verdere veranderingen verwacht worden?
Eerlijk moet ik bekennen dat ik best goede herinneringen heb aan deel 1. Het was weliswaar een game met een absurd slecht en niet werkend combat-systeem, maar zo nu en dan heb ik best wel wat aardige puzzelmomenten mee weten te maken die me doen herinneren aan de goede momenten uit de Saw films. Echter waren de minpunten toch dermate zwaarwegend waardoor het spel niet exact beschreven mocht worden als voldoende, laat staan goed. Het spel had qua gameplay namelijk best wel wat gebreken. Vooral het combat-systeem was bedroevend, en dat heeft men ditmaal dan ook op proberen te verbeteren. Maar als je iets oplost, betekent dat niet dat je iets beter volledig kunt laten vervagen. Daar waar je in het voorgaande deel nog gebruik kon maken van je knuppel, of wat voor voorwerp dan ook, daar heeft men het vechten nu weten te vervangen door quick-time events in te voeren. De ene keer moet je verdedigen door op het juiste moment een balkje goed te laten timen, en de andere keer moet je simpelweg op de buttons klikken op het juiste moment. Dat klinkt dus lekker ouderwets, en zo werkt het ook, helaas. Zelfs het oude combat-systeem had wat mij betreft dan ook hergeïntroduceerd mogen worden, want dit werkt al helemaal niet, en haalt ook nog eens de echte actie-momenten uit de game. Mag je eindelijk eens knokken, mag je het nog niet zelf uitvoeren… Maar moet je getimed wat op de knopjes drukken. Niet echt innovatief dus, en eerder een noodoplossing, al kun je dit niet echt een oplossing noemen. Vaak probeert men er ook omheen te draaien door gevechten te brengen waarbij je niet iemand in elkaar hoeft te slaan, maar simpelweg gebruik moet maken van de omgeving, door iemand bijvoorbeeld door ’n zwak stuk muur heen te laten rennen.
Puzzels blijven het enige interessante
Maar wat Saw zo leuk maakt zijn de complexe puzzels die je moet maken, en daarvan zijn er weer de nodige in deze nieuwe game. Zijn het ook nieuwe puzzels? Jazeker. Saw II: Flesh and Blood introduceert ook enkele nieuwe puzzelaspecten, en dat is maar goed ook. Anders had de game vrijwel voor 100% op deel 1 geleken. Ditmaal zul je vaker andere mensen moeten redden, althans, geregeld krijg je ook de mogelijkheid om dat te doen en kan het dus misgaan. Hierbij komen de wat aparte puzzels om de hoek kijken, die een goede aanpak vereisen. Nadenken is dan ook zeker nodig in dit spel, en zo hoort het ook. Jigsaw is er namelijk niet om het je gemakkelijk te maken. Maar ook de korte minigames die wat vaker om de hoek komen kijken zijn wat veranderd. Het wiren van elektriciteitsnetten is gelukkig hetzelfde gebleven, iets wat ik in deel 1 altijd leuk vond om te doen. Echter heeft men hier iets meer variatie in weten te brengen waardoor je soms bepaalde kleuren met elkaar moet zien te combineren (geel en rood). Maar ook de simpele, standaard elektriciteitsklusjes zijn weer gewoon aanwezig. Daarnaast heb je weer de quick-time events die opduiken wanneer je een deur opent met daarachter een valstrik. Het openen van deuren kan ook een geheel nieuwe minigame met zich meebrengen. Zo zul je namelijk door het slot heen kunnen gaan waarin je de camera door de diverse openingen moet zien te sturen. Verder zul je onder andere over vloertegels heen moeten lopen die corresponderen met beelden die op een TV verschijnen. Ook memorie is weer aanwezig in een bepaald chapter, net als het graaien in WC-potten met spuiten erin voor een sleutel. Echt veel verandering heeft ontwikkelaar Zombie al met al niet ingevoerd, en dat is toch vrij teleurstellend en karig.
Al snel vergeten…
Ik hoor je denken dat ik het verhaal van de game volledig oversla, en dat is ook zo. Maar waar draait Saw al jaren om? Overleven. En dat is ook in deze game natuurlijk weer het geval, dus een verhaal doet er eigenlijk weinig toe. Al met al wil ik deze je niet onthouden. In het spel ben je het overgrote deel Michael, de zoon van David Tapp. Omdat Tapp het nodige te maken heeft gehad met andere karakters die in het spel door de Jigsaw te grazen worden genomen zul je weinig vrienden kennen gedurende je overlevingstocht. Als speler heb je als hoofddoel uiteraard om te overleven, maar je zult ook achter de geheimen van de dood van David gaan komen.
Saw II heeft vrijwel dezelfde kwaliteitsnorm gekregen als deel 1, want het spel ziet er niet minder en niet beter uit dan diens voorganger. Het spel oogt nog altijd vrij flets maar net voldoende voor deze tijd en doet daarmee weinig bijzonders. De omgevingen zijn uiteraard weer zo donker als maar kan, maar irriteren niet door je het zicht irriterend te belemmeren. Je ziet altijd net genoeg om goed te kunnen navigeren, en daar helpt ook je zaklamp bij. De cinematics zijn daarnaast weer vrij matig, net als in deel 1 het geval was, en dat is jammer. Als die echt goed waren had de ingame kwaliteit wat meer naar de vergetenheid kunnen vervagen. Wat in deel 1 een kenmerkend positief punt was, was de kwaliteit van de audio. Jigsaw heeft ook nu zijn stem verleend aan de horrorgame, althans, dat mag ik toch onderstellen, en dat brengt toch een extra dimensie aan het spel. De echte Jigsaw is namelijk onvervangbaar, en dat zorgt dan ook voor net dat beetje extra angst dat je wilt hebben met Saw. De achtergrondmuziek die zo nu en dan wat meer naar voren dreunt is verder goed en lekker beangstigend. Wat dat betreft doet het spel het nog altijd keurig.
Op zich was het eerste deel zo nu en dan best aardig, en dat is eigenlijk identiek in deel 2. Saw II heeft zeker momenten waarbij je denkt: Dat heeft men goed bedacht en daar zit aardig denkwerk achter. Maar die momenten worden te veel afgewisseld met negatieve momenten, waaronder wederom de combat, die op een alternatieve manier misschien nog wel slechter is dan die van deel 1. Saw II is verder totaal niet geëvolueerd en is eigenlijk een expansion op het eerste deel, waarbij de graphics hetzelfde zijn, en het geluidsaspect wederom goed is. De veranderingen in diverse puzzels zijn de enige details die zorgen voor vernieuwing en dat is dus wat nihil. Wat dat betreft mag ook Saw II zichzelf geen groots succes noemen, al blijft het gedurende het gehele avontuur toch vrij aantrekkelijk om het einde mee te maken en dat zorgde ervoor dat je toch door blijft gaan. De echte diehard fans die houden van singleplayer, deel 1 geweldig vonden, en voldoening kunnen halen uit de toch vrij gebrekkige gameplay, maar zo nu en dan wel goede puzzels, zullen waarschijnlijk wel plezier halen uit dit spel, welke eigenlijk direct rijp is voor de budgetbakken.
