Het land van de rijzende zon staat voor menig gamer bekend als een land waar men niet zoveel geeft om al die westerse zooi die uitkomt. Een land waar men het genre van de ouderwetse Turb-based RPG verafgood en waar de door velen geliefde, maar ook door velen gehaatte anime series vandaan komen. Ook Sakura Wars: So Long, My Love komt uit Japan en het feit dat de serie er veertien hele jaren over deed om naar Europa te komen doet al enigszins vermoeden naar de absurditeit van de serie.
Take me out
De Jappen hebben wat betreft games vaak een nogal andere smaak dan wij Europeanen. Nu zijn er natuurlijk de zeldzame japanofielen die echt helemaal los gaan in deze door anime geregeerde wereld, maar het merendeel komt niet veel verder dan de gemiddelde Mario, Final Fantasy en Street Fighter. In Japan zijn er echter veel meer genres die populair zijn, en Sakura Wars is daar een mooi voorbeeld van: Sakura Wars is namelijk een kruising tussen een dating-sim en een SRPG.
En hier begint het raar te worden. Bij dating-sims denk je natuurlijk als eerste aan games als The Sims of Secondlife, maar hier heb je meer te maken met een continu gesprek, waarin de antwoorden die jij geeft gevolg hebben op de verloop van het verhaal. Het SRPG en het dating-sim gedeelte zijn ook bijna compleet van elkaar gescheiden en dat zorgt voor twee erg verschillende soorten gameplay. Het dating-sim stuk is het best te vergelijken met iets als het gespreksonderdeel uit Mass Effect, of beter nog, het RTL programma Take Me Out, alleen is de man diegene die interviewt en zitten er geen ontsnapte porno actrices tussen. Je bent min of meer in een continu gesprek verwikkeld, her en der afgewisseld door strakke Cell Shaded CGI filmpjes. Om de zoveel tijd krijg je zogenaamde LIPS momenten. Hierin dien je binnen vijf seconden een gespreksoptie te kiezen.
LIPS
Jouw antwoord heeft vervolgens gevolgen op de houding van de desbetreffende persoon tegenover jou. Het mooie is dat, dating game als Sakura Wars is, je deze gesprekken grotendeels met vrouwelijke tegenspeler voert. Jij bent immers aanvoerder van de New York Dancing Revue: Star Edition die de misdaad bestrijd en tegelijkertijd voor een spetterende show zorgt en deze vrouwen zijn jouw teamgenoten. Het voelt op zijn tijd echter meer als je harem, maar dat is op zich ook wel weer leuk en het LIPS systeem werkt uitstekend en zorgt voor ongekende replaywaarde, aangezien echt alles invloed heeft op de verloop van het verhaal.
Het LIPS systeem uit zich overigens in een aantal verschillende vormen. De meest standaard mogelijkheden zijn de gespreksopties die je om de zoveel tijd krijgt. Hierbij dien je een van drie mogelijkheden te kiezen voordat de timer voorbij is. Er zijn echter nog tal van andere vormen van interactie, zoals een balk die je omhoog of omlaag dient te schuiven om je enthousiasme te laten zien of momenten waarop je de analoge sticks (dus de nunchuck en de vierpuntsdruktoets) rond dient te draaien in de juiste richting. Dit zorgt ervoor dat niet alles vervalt in een eentonige tekstmassa en je ook echt dient op te letten als je er iets van wilt maken.
Robots
Dit is namelijk zo belangrijk omdat je door het onderhouden van een gezonde relatie met je teamgenoten je beter zult presteren tijdens de strategy elementen van de game. Hierin vechten jij en je strijdkameraden namelijk in grote, door stoom aangedreven, mech robots tegen een mythische slechte keizer die allerlei robot gespuis naar New York jaagt om de boel onveilig te maken.
Het gevechtssysteem kent verassend veel diepgang. Het is voornamelijk een turn based strategy game, alleen zonder de grid. Het speelt dan ook door middel van een movement bar. Die laat je zien hoe ver je kunt bewegen en hoeveel acties je nog uit kunt voeren. Het aanvallen en verplaatsen gaat beide via deze movement bar en je dient er dan ook zorgvuldig mee om te gaan wil je het optimale resultaat bereiken. Daarnaast kun je ook nog speciale aanvallen uitvoeren, waarvoor je naast genoeg movement punten ook genoeg SP dient te hebben. Deze zien er heerlijk over the top uit en stralen die typische Japanse stijl uit. Een andere opvallende optie is met jouw mech die van je teamgenoten te coveren. Door dit te doen zullen dus niet zij, maar juist jij schade oplopen. Hoewel dit dus geen verschil bied wat betreft totale opgelopen schade, heeft dit wel z’n tactische voordelen en heeft het zelfs invloed op de relatie die je met personen hebt.
Vechten in het luchtruim
Naast de standaard grondgevechten zijn er overigens ook nog lucht gevechten. Hierin zul je veelal naar het luchtruim van New York opstijgen om zo verschillende vijanden of bepaalde bosses onder vuur te nemen. Het ziet er verassend stijlvol uit, omdat de overdreven gevechten goed tot zijn recht komen tussen de verschillende wolkenkrabbers. De gameplay is min of meer hetzelfde als op de grond, behalve dan het feit dat je in drie dimensies strijd, en je je acties dus nog beter dient te plannen.
Een laatste gameplay element dat nog noemenswaardig is, is het verkennen van New York zelf. Tussen verschillende opdrachten door krijg je de mogelijkheid jezelf vrij door de straten van het New York uit de 20’er jaren te struinen en hierbij heb je tal van dingen die je kunt doen. Meestal hangt dit tezamen met een hoofdopdracht, maar je hebt zat ruimte zijpaadjes te nemen en met andere mensen aan te pappen. Hierbij zul je veelal ook een van de dames uit je harem mee kunnen nemen om jullie relatie nog een beetje aan te dikken. De mogelijkheden zijn hier, net zoals overal in de game, gigantisch en dit is typisch zo’n game die je keer op keer opnieuw kunt blijven spelen omdat je steeds weer nieuwe dingen mee zult kunnen maken. Er is dan ook geen één manier om een gesprek juist te doen, aangezien je altijd wel op iemands tenen zult trappen en andere mensen juist zult complimenteren. De opties zijn eindeloos en dit is zeker een game die je lang kunt blijven spelen. Als je daarvoor geschikt bent tenminste.
Niet voor iedereen
Dit brengt mij dan ook meteen tot het grootste struikelblok van deze eerste westerse Sakura Wars. Zoals je uit de screens kunt afzien is de stijl namelijk heel, heel erg Japans. Het is van die typische, ouderwetse anime stijl en je vind het cool of je vind het kut. Ikzelf vind veel van die Japanse dingen altijd wel leuk, maar dit stijltje is echt zo over the top, dat ik zo nu en dan moeite had er objectief naar te kijken. De typisch Japanse vertelstijl, tekeningen en de enorme cheesy voice acting, die overigens meer op zijn plek is in een porno film dan hier, dragen hier dan ook enorm aan bij en het merendeel van de westerse gamers zal hier eerder een hartverzakking van krijgen dan een warm hart. Voor de mensen die er echter helemaal verzot van zijn,is dit mogelijk de game van het jaar, aangezien de content die hierin in zit de nodige uurtjes zal opslokken en je helemaal lost kunt gaan in je Japanse (natte?) droom.
Sakura Wars: So Long, My Love is dan ook een dubbelzijdig mes. Je vind het leuk, of je vindt er niets aan. De gameplay zit uitstekend in elkaar, de graphics zijn prima, zelfs voor een game die al een paar jaartjes oud is zoals deze, en het verhaal is behoorlijk diepgaand. Dat de engelse voice acting soms nogal pijn doet aan de oren is te vergeven, maar bepaalde mensen zullen daar ook wel warm van worden. Het feit dat deze game dan ook zo tweezijdig is gaf me ook wat moeite er een punt aan te geven, dus vraag jezelf het volgende af: houd ik van de Japanse cultuur, anime en alles daaromheen? Is het antwoord ja, tel dan 1.5 punt bij de eindscore op. Is het antwoord nee, haal er dan 1.5 punt van af. Het is echt een kwestie van smaak, maar als je ervan houd, is dit zo’n typisch verborgen pareltje waar je uren mee zoet zal zijn.
