Helpen de konijnen Rayman uit het dal?
De meest bekende titel in de reeks in mijn ogen was voor mij toch wel Rayman 2. Het spel draaide werkelijk fantastisch op een erg destijds matige Pentium MMX computer, maar dat kwam vooral door de 3DFX glide die toen nog uniek bleek te zijn voor het videokaarten concern 3DFX. Tijden veranderen echter en het genoemde bedrijf is inmiddels al tijden geleden overgenomen door het grote Nvidia. Inmiddels blijft Rayman echter uitgemolken worden, maar ditmaal op een geheel nieuwe manier.
De besturing is natuurlijk vernieuwend, dat weten we onderhand wel, maar ook meer is vernieuwd. Het gaat namelijk niet meer om een eenzijdig avontuur van onze been en armloze vriend Rayman, nee, het gaat om de humor en de minigames. Even kort het verhaal, dat zeer bekrompen in elkaar zit, niet ten nadelen van de game overigens. Het gaat namelijk om een picknick waarin je gestoord wordt door een groots konijn, het opperhoofd van de rabbids. Je wordt gepakt en in een Arena gegooid waarin je minigames mag gaan spelen met, of juist tegen de konijnen die in grote getale in het stadion aanwezig zijn en ook in de minigames een hoofdrol vertolken.
Met minigames bedoel ik ook echt minigames. Het gaat namelijk verder niet echt ergens om. Je gaat van de ene gevulde Arena naar de andere met vanaf het begin 4 minigames per stadium. In het begin is het allemaal nog relatief gemakkelijk. Je krijgt namelijk een tekenwedstrijdje waarbij je met een rode stift enige figuren moet overtrekken waarna een veelvraat de getekende figuren opvreet bij een succesvol resultaat. Daarnaast moet je onder andere ook onderdelen als koeien werpen, deuren dicht smijten van poepende konijnen die op de WC zitten, wormen uit de tanden trekken van de slecht poetsende beesten en natuurlijk de eindonderdelen gaan afronden. Na elk stadium krijg je namelijk een bepaald onderdeel. Van racen tot duckhunten op de konijnen, van voetballen tot vliegen, het zit er allemaal bij. In ieder geval is de variatie die in de game te bespeuren valt wel meer dan aardig op touw gezet. Elk onderdeel is weer heel wat anders en eist iets anders van de speler. De ene keer is het behendigheid, de andere keer snelheid en dan weer een combinatie ervan. Een voorbeeld van dit laatste is het spiraalspel, wat je in een soort van konijnenhol doet, maar dan met je WiiMote op een iets andere manier. Verder zul je ook vaak snel met de WiiMote en de Nunchuck in tegenovergestelde richting moeten zwaaien om bijvoorbeeld konijnen te laten lanceren. Leuk is ook de steeds terugkomende disco-dans feature. Hierbij moet je gaan dansen met de konijnen op een wel heel originele manier. Er komen namelijk konijnen voorbij van links en rechts. Door met de melodie mee te swingen met de controllers zul je moeten proberen om in de melodie de konijnen op een bepaald punt naast je te raken met je WiiMote en Nunchuck. In feite lijkt het een beetje op drummen, maar dan moet je reageren op wat van links en rechts voorbij komt dansen. Door zoveel mogelijk konijnen per stukje muziek op de juiste manier en het juiste tijdsstip te raken kun je de konijnen ook daadwerkelijk bij je op de dansvloer krijgen. Oefening baart vaak kunst in dit spel, want bepaalde onderdelen lijken vaak moeilijker dan dat ze zijn, veel oefenen is dan ook vaak de sleutel tot succes. Slaag je echter niet in één minigame, dan kun je die gewoon per Arena overslaan. Eén bedraagt wel het maximum. Je kunt er dus niet 2 per stadium overslaan.
Wat ’n geschreeuw!
Er zijn gewoon te veel minigames om op te noemen, 75 in totaal. Na het voltooien van elke Arena zul je zo’n 7% vooruitgang boeken. Kun je dus nagaan hoeveel speelvalue dit spel met zich meebrengt, maar dat maakte in feite de eerste zin van deze alinea ook al duidelijk. Nadeel is echter wel dat deze titel niet met meerdere personen gespeeld kan worden en dus eigenlijk voor één speler bedoeld is. In je ukkie zul je echter genoeg plezier beleven, maar ook afwisselen is een manier natuurlijk. De games blijven gewoon interessant en de konijnen zijn zo irritant grappig met hun geschreeuw dat je soms wel wat moet lachen om hun o zo domme gedrag dat ze vertonen. De game biedt naast dit alles ook nog bonussen aan. Zo kun je onder andere liedjes winnen per overwonnen stadium, maar kun je ook punten uitdelen om te kiezen uit de 12 bonussen die er zijn. De grootste bonus vereist een puntenaantal van 183.000, genoeg om even te sparen door het spelen van de game dus. Het geeft je het gevoel dat je het spel niet voor noppes aan het spelen bent, maar het voegt ook niet uitermate veel toe aan het geheel. Het is gewoon leuk voor erbij, niet meer en niet minder.
Bij het spelen van het verhaal valt op dat de filmpjes die tussendoor verschijnen gewoon erg leuk zijn. De uitleg van de minigames wordt verduidelijkt door een konijn dat voor de start van de minigame de besturing laat zien. Daarnaast werkt het spel gewoon goed, en maakt men de hoge funfactor bij Ubisoft simpelweg waar met deze titel. Ook grafisch ziet deze game er erg goed uit. De gebruikersinterfaces zijn om van te smullen, maar ook ingame ziet het er allemaal keurig uit. Het is zeker niet de mooiste Wii-titel tot dusver, maar het is ongetwijfeld een van de betere tot dusver. Het geluid tot slot is gewoonweg meer dan goed. De swing-geluiden en het geschreeuw zou je misschien als irritant kunnen ervaren, maar het hoort er natuurlijk bij. De rabbids brengen een superieur leuke sfeer met zich mee en doen het toch wat tegenvallende verleden van Rayman al snel vergeten. Je zou eigenlijk bijna vergeten dat Rayman nog een hoofdrol in dit spel vertolkt.
Rayman Raving Rabbids is dus een topper op de Wii? Nou, nee, dat niet. Het spel is zeer acceptabel en brengt veel humor met zich mee, maar de vrij actieve manieren van spelen met de WiiMote en Nunchuck kunnen soms wel tot frustratie leiden als bepaalde onderdelen steeds net niet willen lukken. Daarnaast is het wat elk aspect betreft wel een zeer behoorlijke titel, maar is het zeker niet de beste launch game geweest voor de Nintendo Wii en de multiplayer mogelijkheden zijn zeer beperkt. Als je echter behoefte hebt aan een leuke singleplayer game, met veel mogelijkheden wat betreft de besturing, of gewoon een game voor de kids zoekt, is Rayman een perfecte keuze.
